Film: Machete
De Mexicaanse Machete (Danny Trejo) is een voormalig federaal agent wiens vrouw en kind drie jaar geleden zijn vermoord door drugsbaas Torrez (Steven Seagal). Nu zwerft hij anoniem en illegaal door Texas en verdient zijn geld door af en toe her en der tuinierwerkzaamheden te verrichten. Als de gladde zakenman Booth (Jeff Fahey) hem benadert om senator McLaughin (Robert De Niro) te vermoorden, gaat Machete akkoord. McLaughin is namelijk voor een hermetisch gesloten grens tussen Mexico en de VS en doet wat hij kan om de Mexicaanse “kakkerlakken” het land uit te krijgen. Machete wordt er echter ingeluisd en wordt neergeschoten door een handlanger van Booth, die vervolgens de senator in zijn been schiet. Dit wordt in Machetes schoenen geschoven om zo McLaughins kansen in de aanstaande verkiezingen te vergroten. Ondertussen zint Machete op wraak en krijgt hulp van snackverkoopster Luz (Michelle Rodriguez), zijn broer (Cheech Marin), een priester die behalve in de Heer ook in shotguns gelooft, en immigratie-agente Sartana (Jessica Alba).
Over bewuste B-film Machete vallen allerlei wetenswaardigheden te vertellen en genuanceerde oordelen te vellen. Dat het de eerste hoofdrol is voor de 66-jarige Trejo bijvoorbeeld. Of dat er met uitzondering van Rodriguez (geen familie van regisseur Robert Rodriguez, die trouwens wel een verre neef is van Trejo) erbarmelijk geacteerd wordt, vooral door Seagal en Fahey. Natuurlijk zou er dan meteen bij gezegd moeten worden dat dat belabberde acteren juist hoort bij een film als deze. En uiteraard zou het weetje dat dit actiespektakel drie jaar geleden al een trailer kreeg in Grindhouse (een ode van Quentin Tarantino en Rodriguez aan de exploitatiefilm) ook vermeld moeten worden, net als het feit dat Rodriguez halverwege de jaren negentig al rondliep met het verhaal van Machete.
Maar waarom zouden we dat doen? Een helder beargumenteerde diepte-analyse is niet in de “actions speak louder than words”-geest van deze cartooneske rolprent en voor de afweging wel of niet naar deze productie te gaan ook van ondergeschikt belang. Wat wel handig is om te weten, is dat er behoorlijk wat geknokt wordt met allerlei messen - Machete is niet voor niets het Engelse woord voor kapmes - en dat veel vechtsscènes nogal over de top zijn. Het fragment waarin Machete ontsnapt aan handlangers van Booth door uitermate creatief gebruik van iemands ingewanden te maken, lijkt een open sollicitatie naar een MTV Movie Award voor beste WTF-moment. Het moet overigens gezegd dat de eindstrijd tussen gezworen vijanden Torrez en Machete meer dan stompzinnig is, zelfs voor een expres slechte film.
Behalve een boel lomp en bij vlagen behoorlijk amusant geweld (eng wordt het nooit), is er ook plaats voor snedige one-liners zoals het even simpele als briljante “Machete don't text” als hem gevraagd wordt of hij niet een sms'je had kunnen sturen. Zijn broer de priester is niet minder scherp als hij vlak voordat hij iemand naar het hiernamaals knalt, zegt “God has mercy. I don't.” Ook aan vrouwelijk schoon en het benadrukken daarvan is gedacht. Nog voor de aantiteling treft Machete een naakte schoonheid die zich aan hem aanbiedt. June (Alicia Marek), de vrouw van Booth, en hun dartele, drugsverslaafde dochter April (Lindsay Lohan met de nodige zelfspot) gaan ook uit de kleren, al schijnt Lohan bij de zwembadscène een body double gehad te hebben. Alba zit strak in de kleren en de immer ravissante Rodriguez heeft in de grande finale een oogstrelende outfit aan. En jawel, terwijl hij veel ouder is en een zwaar gehavende kop heeft, krijgt Machete toch aandacht van alle vrouwen, want zo hoort dat bij een held in dit type film!
De cameravoering en de aan- en aftiteling hebben prettige retro-momenten en als extraatje wordt er kritiek geuit op de Amerikaanse vreemdelingenpolitiek in het algemeen en voormalig president Bush (senator McLaughin wil van de Mexicanen afkomen en gebruikt daarbij de term to smoke them out) in het bijzonder. Machete is inferieur en daardoor superieur vermaak. Absoluut niet meer, maar zeker ook niet minder. En voor de liefhebbers is er nog meer goed nieuws: de twee aan het eind van de film aangekondigde vervolgen (Machete Kills en het eveneens doeltreffend getitelde Machete Kills Again) worden ook gemaakt als het aan Rodriguez ligt.
PS: Er zijn plannen om van een andere neptrailer uit Grindhouse (te weten Thanksgiving) ook een volwaardige speelfilm te maken.
