Boek: Jessica Grant - Waar zijt gij, schildpad
Never judge a book by its cover. Boeken recenseren, regel numero één. De
cover van Waar zijt gij, schildpad ziet er namelijk simpel en
naïef uit, maar intrigeert ook. En daarmee is precies Audrey Flowers, de
hoofdpersoon van dit boek, omschreven. Wie nu denkt dat een boek
verteld vanuit het gezichtspunt van een simpel persoon niet interessant
is, moet nog maar eens goed naar regel numero één kijken en zich
openstellen voor het hartverwarmende boek dat Jessica Grant geschreven heeft.
Regel numero twee
Vertrouw nooit een man met een pistool in een vliegtuig. We maken kennis met Audrey, wanneer ze in het vliegtuig zit en denkt een aanslag te verijdelen door een airmarshal zijn pistool af te pakken en zich op te sluiten in de wc. Het is dan ook wel heel toevallig dat de man Marshall als achternaam heeft, dus geef haar eens ongelijk. Eenmaal aan de grond komen we er al snel achter dat Audrey wat naïever is dan gemiddeld, niet dom, maar liever simpelweg: een laag IQ. Ze heeft haar schildpad achtergelaten bij vrienden en ze regel numero één bij het houden van schildpadden op het hart gedrukt: ga er nooit van uit dat een schildpad dood is. En dat is precies wat Audrey ook doet als het om haar vader gaat die in coma ligt en waar ze naar onderweg is. Maar haar oom Thoby, de man met twee ongelijke armen, helpt haar bij aankomst op het vliegveld al uit haar droom: haar vader is overleden. Een lang proces van rouw, vriendschap, herinneringen, liefde en de zoektocht naar Audreys verdwenen muis begint en sleept de lezer mee in een wereld waar complexe dingen simpel kunnen zijn en omgekeerd.
Uniek
Waar zijt gij, schildpad bevat een heel scala aan bijzondere personen. Om te beginnen de naïeve Audrey met haar logische redeneringen en haar grote hart. Dan nog oom Thoby met zijn ene arm langer dan de andere, de Zwitserse assistente van Audreys vader, Verlaine, Audreys ex-vriendje Cliff, die rotsen beklimt, en niet te vergeten Winnifred de schildpad. Haar verhaal mogen we ook lezen tussen de passages van Audrey door, waardoor we Audrey vanuit een ander perspectief leren kennen. Het boek bevat een prettige mix tussen heden en verleden. We volgen Audrey in haar zoektocht naar haar muis, die haar afleidt van het besef van de dood van haar vader. Ondertussen herinnert Audrey zich haar fijne en schijnbaar onbezorgde jeugd met haar vader en oom Thoby, die haar hielpen door haar te stimuleren om zichzelf te zijn. Door de bijzondere personages en de logische onlogische gedachtegang van Audrey heeft het boek een vertederende humor, die soms de grens van een glimlach zelfs overschrijdt. Aan het eind van het verhaal valt alles ineens op zijn plaats, terwijl je als lezer niet echt doorhad dat er wat op zijn plaats te vallen was. Dit geeft het boek rust en maakt het tot een zeer geslaagde, unieke roman. Regel numero één betreffende Waar zijt gij, schildpad: ga hem lezen.
