DVD: Johnny Mad Dog
De film Johnny Mad Dog pakt op de cover al ruw uit. Een silhouet van een kind met een Avtomat Kalasjnikova staat aan de zijkant van de hoes, met in het kind afbeeldingen van kindsoldaten. De tagline is nog een stapje ruwer: ‘If you don't wanna die, don't be born'. Is deze oorlogsfilm, grotendeels gespeeld met echte kindsoldaten, echt zo rauw als de cover ons doet vermoeden?
De jeugdbende van Johnny Mad Dog schiet en rooft door het huis van een gezin. In een tocht op zoek naar eten, wapens, geld en meer kinderen om voor de bende te vechten, worden de inwoners van het dorpje waar de bende is uit de huizen gesmeten en op een plein verzameld. Volwassenen die niet mee willen werken krijgen de kogel. Het is de alledaagse manier van werken van de bende. Dit verandert als de Small Boy-brigade van Mad Dog de stad binnenvalt om de president om te leggen en de ambassade te vernietigen. De 13-jarige meid Laokole kan met haar broertje Fofo en haar kreupele vader uit de handen van de kindsoldaten blijven. Toch lijkt de brigade de broer en zus te achtervolgen, want het blijft niet bij een enkele ontmoeting. Iets wat iedereen duur moet bekopen.
Er zijn momenten in de film waar ik met een flinke knoop in de maag heb gezeten. Bij vele films zijn er grenzen van wat je ziet en zelfs wilt zien. Johnny Mad Dog overschrijdt meerdere van deze lijnen op zo'n wijze dat je er onpasselijk van wordt. Er zijn veel films die de revue hebben gepasseerd met daarin moordende kinderen (Children of the Corn is daarvan het bekendste voorbeeld) of een kinderfilm met een ander enorm zwaar onderwerp (zoals Kids uit 1995), maar dit gaat zelfs mij een stap te ver. Naast het afslachten van mensen, verkrachten de 15- en 16-jarigen ook vrouwen, iets wat ook ver over mijn persoonlijke grens van acceptatie gaat.
Hoe realistisch en overtuigend de film moet zijn, des te misselijker word je van de gruweldaden van de kinderen. Dit kan natuurlijk twee kanten hebben, namelijk informatief te laten zien hoe het leven er als kindsoldaat uit ziet en dat je aan het denken wordt gezet over hoe de situatie nou werkelijk is. Toch zijn kindsoldaten voor ons een flinke ver-van-mijn-bed-show, het is iets wat we totaal niet gewend zijn. Mede door dit belangrijke punt zijn de gebeurtenissen en de activiteiten die de kinderen ondernemen dermate schokkend en rauw dat je er zoals eerder gezegd onpasselijk van wordt. Of dit nou komt door de manier hoe de rauwheid op het scherm wordt geplaatst of door de losse, bewegende beelden á la de tv-serie 24 en de gecaste kindsoldaten is niet te zeggen.
Dat er voor de productie van deze oorlogsfilm kindsoldaten zijn gebruikt (dus als in: kinderen die echt hebben gevochten) pakt voor het geheel van de film goed uit. Je kijkt totaal anders naar de film omdat de emoties en gevoelens van die jongens zo overtuigend overkomen dat het je naar de keel grijpt.
Vergeet Wit Licht, vergeet 24: Redemption, hier zie je pas echte kindsoldaten. Mocht je tegen enig excessief geweld kunnen, uitgevoerd door kinderen, dan is dit een zeer aangrijpende film. Het blijft je zeker bij, van de eerste tot de indrukwekkende laatste opnames. De kans dat je een knoop in je maag krijgt is echter wel groot.
