Interview: Alphabeat

Het is een frisse zondagmiddag. Het Leidseplein is bezaaid met voetbalfans die op het terras zitten, hangen of staan te kijken naar Ajax - PSV. Onderweg naar de Melkweg, die net achter het plein ligt, schrik ik me helemaal scheef als een café bijna ontploft van gejuich. Ajax heeft een doelpunt gemaakt. Na de feestvreugde voorbij te zijn gelopen krijg ik een telefoontje en ik word de Melkweg binnengelaten.

In de kleedkamers van de Melkweg is het tijd voor een ontmoeting met zangeres Stine Simonsen en Anders B (toetsenist / gitarist). De eerste, logische vraag om te stellen is hoe de band aan haar naam komt. Anders geeft antwoord. "Het was echt een nachtmerrie om een goede bandnaam te verzinnen. We hebben een flinke lijst gemaakt met bandnamen. Er zaten echt hele leuke bij, maar het grootste deel was heel erg slecht. Daarna gingen we kijken naar onze muziekstijl. Enkele liedjes kwamen voorbij zoals Michael Jacksons ABC en Madonna, maar het nummer Alphabeat street van Prince bleef toch wel bij. En met de hommage aan Prince hebben we de naam gekozen."

Dit is niet de eerste keer dat Alphabeat in Nederland speelt. In 2008 hebben ze ook enkele optredens gegeven vanwege hun eerste cd, ‘This Is Alphabeat'. "Maar toch voelt het altijd welkom in Nederland. Ik voel me altijd verrast over hoe de mensen op ons reageren. Het voegt toch altijd wel iets speciaals toe aan ons optreden", legt Stine uit. Een band reageert zoals het eigenlijk ook wel moet altijd op het publiek, maar voor Alphabeat zit er nog een speciaal randje aan. "Als je speelt, krijg je een bepaald gevoel erbij", vertelt Anders met een glimlach op zijn gezicht. "Je merkt dat als een optreden goed gaat, iedereen een geweldige tijd beleeft. Het optreden ligt niet alleen aan ons, maar het is een 50/50-verhouding. Ook het publiek moet het laten werken." En als het publiek die 50% geeft, is Anders helemaal blij. Stralend zegt hij: "Dat is dan gewoon een positieve boodschap als wij die helft krijgen."

Afgelopen zondag is de cd ‘The Beat Is...' in West-Europa uitgekomen. Toch leek het even alsof we een hele cd misten: Denemarken had namelijk de plaat ‘The Spell' op oktober 2009 in de schappen staan. "Er zitten haken en ogen aan als je in het buitenland een plaat wil uitbrengen. Omdat je ‘daarbuiten' nog niet zo populair bent dat je albums meteen worden verkocht, is er veel nodig om het aan de man te brengen. Dus veel promotie, airtime proberen te regelen en dergelijke. In Denemarken waren we al populair, dus we hoefden niet veel aan promotie te doen." Maar de uitleg waarom Denemarken ‘The Spell' heeft, is nog niet gegeven. Stine maakt het verhaal van Anders af. "Na de release van ‘The Spell' waren de jongens alweer bezig met nieuw materiaal schrijven. Deze nummers zijn op ‘The Beat Is...' gekomen, een ander soort uitgave en met een meer catchy naam. Ook staat er nog wat op iTunes. Maar ‘the Spell' heeft ook weer tracks die niet op de UK-release staan, dus er is wel een klein verschil." Er wordt ook meteen toegegeven door Anders dat ‘The Beat Is...' een stuk beter klinkt dan het eerste AB-album. "Het album ‘This Is Alphabeat'... Tsja, de titel is meer iets voor een tweede album dan voor een eerste album. Qua naam was eigenlijk ook meer bedoeld als kleine hommage aan Technotronic." Voor de mensen die de band niet kennen: Technotronic lijkt qua muziekstijl erg op Alphabeat. Poppy deuntjes, technogeluiden en -instrumenten en vrolijkheid alom. Het eerste album van die band heette ‘This Is Technotronic'.

Het schrijven gebeurt niet alleen in een studio, in de touringbus worden zelfs hele tracks geschreven. Stine: "De jongens hebben nu laptops waar een programma van Logic opstaat. Tijdens het reizen hebben we zoveel tijd over dat we onderweg samples en sketches kunnen maken, om die later in de studio te perfectioneren en soms ook op te nemen."
Dat nieuw materiaal niet altijd goed is, kan Anders goed uitleggen. Want wat kun je het beste doen bij het maken van een nieuw album: terugkijken naar je eerste plaat, de basis van de eerste plaat behouden of een totaal nieuw beeld maken? "Ik denk dat je moet voortborduren op de stijl van de voorganger, maar met een nieuwe twist. Madonna is daar erg goed in, ieder album heeft ze ook een nieuwe sound. En zoiets willen we ook doen, dat we het toch nog bij onszelf kunnen houden. En de fans denken er op dit moment ook zo over, velen zeggen dat de overgang van het eerste album naar ons tweede een erg mooie en ook logische overgang is geweest."
Want een verschil is zeker te horen. Waar op de eerste plaat een echte jaren '80, ‘wonky pop' en disco te horen is, heeft het tweede album een nieuwe sound. "Het is nu meer dance en jaren '90 geworden. Ik denk eigenlijk wel dat het een goede overgang is."

De dance is zeker goed terug te horen bij de track ‘Heat Wave'. "Het is één van de laatste nummers die we hebben geschreven. Eigenlijk waren we al te laat, want onze aanleverdatum lag al na de deadline, maar gelukkig kon de track nog mee. Het nummer is gemaakt met de producer die ons ook bij het eerste album heeft geholpen en ik moet zeggen, die samenwerking verliep goed", vindt Anders. Stine voegt toe: "Nu zijn we het nummer live aan het spelen en het is echt een van onze hoofdelementen van het nieuwe album en de show. Je hoort ook duidelijk dat het linkt naar de band Black Box. Maar ook vocaal is het een uitdaging, mijn stem kan ik nu pas echt goed gebruiken."

Zoals vele bands een eigen mascotte of geluksbrenger hebben, zo heeft Alphabeat ook een hebbedingetje dat op tour wordt meegezeuld. "Ze heet Coco. Het is een geluidsbord vol met samples. Bij de eerste tour en veel optredens gaat ze altijd mee. Zo vaak zelfs, dat we het apparaat een geslacht en een naam hebben gegeven." Coco heeft nu wel concurrentie. Stine: "We hebben voor de nieuwe tour een nieuw geluidsbord. Maar... Het voelt wel anders. We durven het nieuwe bord geen Coco te noemen of het een andere naam te geven, anders lijkt het net alsof we Coco klonen." Naast het gesjouw met Coco heeft Stine nog een ‘last' bij de tour: gratis kleding. "Een van de voordelen dat je de enige vrouw bent in een band is dat je veel dingen krijgt." Anders moppert: "In de tourbus moeten we slapen in bunkbedden, in zo'n hokje met een gordijn. Een van die bedden heeft Stine helemaal vol kunnen proppen met kleding." Stine lacht enigszins geniepig. "Ik ben een beetje slordig ja." Maar toch is er nog een voordeel van de enige van het andere geslacht te zijn. "De jongens houden deuren voor me open, dragen spullen voor me en dergelijke. Dit is wel iets van de laatste twee jaar, nu word ik behandeld als een dame in plaats van een jongen."

Anders vertelt welke locatie anders was dan anders om op te treden. Met andere woorden: Wat was de meest vreemde locatie waar Alphabeat heeft gespeeld? "Een apart optreden was in het Verenigd Koninkrijk, bij een televisieshow. We speelden het nummer ‘Hole In My Heart' voor een zaal met... hoe zeg ik het netjes... hele oude mensen. Ik kon ons daar totaal niet voorstellen om te spelen, want het hele publiek valt buiten de doelgroep." Het kan nog gekker dan dit optreden, zo legt Stine uit. "Op Mallorca hadden we een optreden in een kasteel vol met Duitsers, inclusief schnitzels en fusten bier. Zoiets verwacht je nooit op een Spaans eiland!" Of Alphabeat in de toekomst nog op een aparte locatie gaat spelen is tot nu toe nog niet bekend. "We kijken liever niet in de toekomst", zegt Anders op een bedenkelijke toon. "We zien wel hoe het verloopt, hoe dit album zal gaan. Wellicht gaan we nog een album of twee maken of solo. We gaan het allemaal wel zien."

Na dit gezellige interview wandel ik weer terug het Leidseplein op. Suarez knalt nog een laatste doelpunt tussen de palen, Amsterdam staat op zijn kop. Tijd om nog even de stad in te gaan. Nu ben ik erg benieuwd wat 'the Beat is...' van Amsterdam .