CD: Editors - The Back Room

Michel (methodmich)
Het is altijd een risico om in Engeland een band te starten. Voor je het weet duiken de grote muziekbladen bovenop je en roepen je uit tot next big thing. Het gevolg is een opgeklopte hoeveelheid aandacht voor je verrichtingen, vaak gebaseerd op slechts een single of een EP. Tegen de tijd dat je album uitkomt, ben je alweer vervangen door een andere band of zijn de kritieken niet al te positief, vanwege de torenhoge verwachtingen. Gevaarlijk land voor muzikanten, dat Engeland. Na alle perikelen rond Bloc Party en Kaiser Chiefs mocht ook Editors aansluiten in de rij van nieuwe ontdekkingen.

Of je nu wilt of niet, zoiets speelt mee bij het beluisteren van The Back Room, de officiële debuutplaat van Editors. De band bestaat uit vier doodgewone jongens, met een liefde voor rock met een donker randje. Ze houden het lekker makkelijk, met een drummer, een bassist, een gitarist en een zanger / gitarist. Af en toe maken ze iets met een beetje elektronica, wat ze zelf dark disco noemen. De nadruk ligt echter op dat eerder genoemde donkere randje, dat wordt versterkt door de donkere stem van Tom Smith en zijn manier van zingen.




Dat is de voornaamste reden dat ik al na diens eerste woorden en de eerste noten van opener Lights direct aan de Amerikaanse band Interpol moest denken. Ook een band die van rock met een donkere sfeer houdt. Sterker nog, hoe verder ik op het album kwam, hoe meer ik het idee kreeg dat Interpol zichzelf had opgeheven en onder de naam Editors een doorstart had gemaakt.

Editors lijkt dus als twee druppels water op Interpol, dat staat vast. Dan rest de vraag of de band behalve de sound van Interpol ook de kwaliteit van die band kan evenaren. Nu, dat lukt bij vlagen. Single Munich is een geweldige song, die terecht lovend werd ontvangen in diverse Britse media. Het knap opgebouwde en enigszins als rustpunt overkomende Fall heeft klasse, terwijl de band met opgeheven hoofd Camera, Fingers In The Factories en Someone Says aan de mensheid mag laten horen. Dat de andere nummers dit hoge niveau niet benaderen is jammer. Ik moet Editors wel nageven dat er ook geen echt slecht nummer op staat, al kan het misplaatst heftig rockende Bullets me minder bekoren.

Zo levert Editors een zeer aardig debuut af, dat echter bij lange na niet zo inslaat als het debuut van Interpol destijds. Next big thing? Nee, wat mij betreft niet. Gewoon een leuk bandje dat door moet groeien en vooral aan eigenheid moet winnen. Een aanrader voor liefhebbers van de wat donkerdere rock, perfect draaibaar in de late avonduren, wanneer je in een melancholieke bui bent. Een aanrader ook voor Interpol-fans, die dan wel genoegen dienen te nemen met een iets mindere versie van hun favoriete band. Zelf was ik na het beluisteren van de plaat overigens keer op keer geneigd om Turn On The Bright Lights van, jawel, Interpol op te zetten en dat kan nooit de bedoeling van Editors zijn geweest!


Label: Kitchenware Records / PIAS Releasedatum: 27-juli-2005
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!