Another Code R

Nu is het dus twee jaar later. De vader van Ashley had na de ontmoeting op Blood Edward Island beloofd om meer tijd met Ashley door te brengen, maar al snel slokt zijn werk hem weer volledig op en na verloop van tijd gaat er al weer een half jaar voorbij waarin hij zelfs niet in de weekenden thuiskomt. Op haar zestiende verjaardag ontvangt ze wederom een pakket per post. Ditmaal zit er een geupgrade versie van de DAS is, en een uitnodiging om vakantie te komen vieren in het park bij Lake Juliet. Met tegenzin accepteert Ashley de uitnodiging. Als ze aankomt is haar vader er niet om haar bij de bushalte af te halen. Tot overmaat van ramp wordt haar tas, met daarin haar kleding, zakgeld en een teddybeer, gestolen. Eigenlijk wil ze meteen de bus terug naar huis nemen, maar omdat ze geen geld heeft zit er niets anders op dan haar vader te gaan zoeken. Al snel merkt ze dat ze hier al eens vaker is geweest, met haar moeder vlak voor haar derde verjaardag, en bij het zien van bepaalde gebouwen of voorwerpen krijgt ze flashbacks van momenten met haar moeder.

Je bestuurt Ashley door naar de pijlen aan de zijkanten van het scherm te wijzen met de Wiimote. De locaties schuiven dan als het ware achter Ashley langs. Is er iets in beeld dat je van dichterbij kan bekijken of dat je kan oppakken, dan kleurt dit geel als je er met je Wiimote overheen beweegt. Vaak moet je een paar keer inzoomen om een voorwerp te kunnen pakken, en veel dingen zijn alleen als aankleding gebruikt, dat wil zeggen dat Ashley je wel vertelt wat het is maar dat je er vervolgens niets mee kan doen. Ook pakt Ashley niets op als je er nog geen doel voor hebt, dus eindeloos rondsjouwen met een inventaris vol spullen die misschien nog wel eens van pas komen is er niet bij. Er zijn veel voorwerpen die je aan kan klikken om Ahsleys commentaar te horen, wat bijdraagt aan het beeld dat je krijgt van Ashley en de wereld waarin de tiener zich bevindt. Een nadeel is wel dat sommige voorwerpen wel erg kleine hotspots hebben waardoor je de Wiimote erg precies moet richten.

Onderin het beeld vind je, naast een kaartje van je omgeving, icoontjes voor een grotere overzichtskaart, die op verschillende niveaus weergegeven kan worden, je inventaris en een DAS-symbool waarmee je foto\'s kan maken, achtergrondinformatie over de personen die je bent tegengekomen na kan lezen of het spel kan opslaan en laden.

Opvallend is de tekenstijl van Another Code. Deze komt bijzonder goed tot zijn recht op de Wii. Een ander opvallend kenmerk is het ontbreken van voice-overs. Er is geen gesproken tekst, alleen achtergrondmuziek en geluidseffecten. Alle teksten in het spel, en dat zijn er best veel, zijn uitsluitend op het scherm te lezen. Omdat sommige gesprekken erg lang duren en er ook nog eens redelijk wat herhaling in voorkomt; en je alle zinnen moet doorklikken ligt het tempo van het spel erg laag. Er gebeurt gewoon te weinig om je aandacht lang vast te houden. Ook zijn er te weinig puzzels of interactieve elementen in het spel, soms zit je een kwartier lang alleen teksten te lezen en op A te klikken. De puzzels die er zijn, zijn wel redelijk creatief, zo krijg je op een gegeven moment de beschikking over een zogenaamde TAS, een soort afstandbediening die opvallende overeenskomsten vertoont met de Wiimote, en hiermee kan je elektronische sloten \'kraken\' door een bepaalde cijfercode in te typen. Maar hoe type je een \'3\' met een Wiimote? Toch zijn de meeste puzzels helaas aan de simpele kant. Aan het eind van ieder hoofdstuk geeft Ashley een korte samenvatting van wat er gebeurd is in de vorm van vraaggesprekjes waarin je de ontbrekende woorden moet invullen. Ook deze vragen zullen voor geen enkele speler een uitdaging vormen.