Interview: Marian Mudder
Namens FOK! wil ik je allereerst feliciteren met je debuut, Geluksblind. We kennen je natuurlijk vooral van je acteerwerk in bijvoorbeeld Baantjer en Vrouwenvleugel. Wat heeft je gedreven om dit boek te schrijven?
"Ik schrijf al mijn hele leven. Het is voor mij een goede manier om me te uiten. Een jaar of twee geleden besloot ik een sabbatical te nemen omdat ik een heftige periode achter de rug had. Toen is het gaandeweg ontstaan. Het idee leefde al langer, maar door mijn sabbatical kon ik me ook aan de uitvoering wijden."
Ik heb je boek vol enthousiasme gelezen. In mijn ogen is het een echt “vrouwenboek”. Onder welk genre zou je je boek zelf willen plaatsen?
"Ik kreeg van de week een enthousiast sms'je van een vriend: ‘vrouwenboek dat ook door mannen verslonden kan worden.’ En dat is precies mijn bedoeling geweest: een vrouwenboek dat mannen ook zouden kunnen waarderen."
Je hoofdpersonage is Isabelle. Is zij een personage dat geheel gemaakt is door je fantasie of heeft zij karaktertrekken van jezelf?
Isabelle heeft zeker karaktertrekjes van mij. Isabelle is een deelpersoonlijkheid van mij die ik heb uitvergroot.
Wat ik zo leuk vond aan het boek was de herkenbaarheid van de onzekerheden waar Isabelle mee te maken heeft. Doe ik het allemaal wel goed en ben ik echt gelukkig... Is het boek puur fictief of zit er ook een deel van jouw leven in?
"De angst om tegen te vallen ken ik heel goed, en de verlatingsangst waar ze mee te maken krijgt ken ik ook heel goed. Met name daar wilde ik een boek over schrijven, omdat ik dat zo weinig tegenkom in (vrouwen)boeken en ik zie hoeveel mensen (mannen en vrouwen) daar last van hebben, zelfs in die mate dat ze hun eigen relaties kapot maken en zich vaak niet realiseren dat het hun eigen angst is die ze parten speelt. Dat heb ik luchtig en grappig willen brengen. Zware thema’s die ik op een lichte manier aansnijd."
Heb je altijd al schrijfster willen worden? Hoe kom je van de acteerwereld achter je laptop terecht? Dit moet haast wel een droom van je zijn.
"Toen ik een jaar of twintig was speelde ik met de gedachte dat ik een boek wilde schrijven, ik was een verwoed lezer en dol op taal en schrijven. Maar ik ben nooit verder gekomen dan spelen met de gedachte. Dat het toch gebeurd is heb ik mede te danken aan een goede vriend die me enorm heeft aangespoord om het te proberen. Ik heb veel zelftwijfel moeten overwinnen om überhaupt achter de laptop te gaan zitten en te beginnen. Als ik door het boek blader kan ik soms nog steeds niet geloven dat ik het heb geschreven. Ik ben er apetrots op."
Een boek schrijven lijkt me een redelijk eenzame bezigheid. Op de set en op het toneel staan er veel meer mensen om je heen. Moest je aan het alleen zijn wennen?
"Aan het alleen zijn moest ik heel erg wennen. Dat vond ik een van de lastigste dingen. Gelukkig kreeg ik ook een rol aangeboden (Verborgen Gebreken) dus kon ik de schrijfdagen afwisselen met de hectiek van de set. Dat voelde alsof ik naar de speeltuin mocht! Heerlijk! Een ideale combinatie."
Heeft het je veel moeite gekost om een uitgever te vinden? En hoe gaat het zoeken naar een uitgever in zijn werk?
"Ik ontmoette Annemarie Postma tijdens een demonstratie tegen de zeehondenjacht (we zijn allebei verwoed dierenliefhebbers) en zij stelde voor om me te introduceren bij haar uitgever (Bruna). Na lezing van hetgeen ik tot dan toe had geschreven werd ik met open armen ontvangen."
Heb je zelf inspraak bij de promotie van je boek of wordt dit door de uitgever bepaald?
"De grote lijnen worden door Bruna uitgestippeld maar ik mag me overal mee bemoeien en ideeën aandragen. En dat doe ik dus ook met veel enthousiasme."
Ik ben erg nieuwsgierig naar jouw favoriete auteur. En natuurlijk naar het mooiste boek wat je ooit hebt gelezen.
"Ai, altijd lastig. Per genre erg verschillend. Ik ben een tijdlang groot fan geweest van John Irving omdat hij van die prachtige verhalen schrijft die je bijblijven. Ik heb enorm genoten van De verborgen geschiedenis van Donna Tartt. Ik hou van pageturners met personages die gaan leven. Glamorama van Brett Easton Ellis is een grote favoriet vanwege het weergaloos ingenieuze plot. En ik lees graag Paulo Coelho."
Tot slot: je boek ligt al een tijdje in de winkels. Er zijn inmiddels al recensies verschenen. Dat lijkt me erg spannend. Zijn de recensies wat je er van hoopte en hoe is het om een recensie te lezen van je eigen boek?
"Het is fantastisch om een goede recensie te lezen. En ik krijg veel enthousiaste reacties van lezers via mijn website. Ik had niet durven dromen dat mensen het zo goed en leuk zouden vinden. Ik ben een blij mens."
