CD: The Prodigy - Always Outnumbered Never Outgunned

Liam Howlett, het brein achter The Prodigy maar ook meteen de stilste persoon van de hele groep. Je hebt hem eigenlijk nooit echt op de voorgrond zien staan, het was altijd Keith Flint die het initiatief op het podium nam. Maar uiteindelijk heeft Liam nu weer de leiding over de groep terug met "Always Outnumbered Never Outgunned". Na "fat of the land" was het een tijd erg stil rondom The Prodigy en Leeroy Thornhill is na dat album uit de band gestapt.

Liam Howlett is geboren in het kleine dorpje Braintree in Essex. In zijn jeugd heeft hij pianoles gehad maar toen hij op de middelbare school zat was hij die passie al snel verloren. Vanaf dat moment vond hij Amerikaanse Rap veel stoerder. In een zomer zo ongeveer 15 jaar geleden werd Liam overgehaald om mee te gaan naar een Rave-party met een vriend. Zelf dacht hij dat Rave muziek niet echt voor hem was weggelegd, maar niets was minder waar. Er ging een compleet nieuwe wereld voor hem open, zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Al snel daarna ontpopte Liam zich als DJ en maakte hij zijn eigen producties in de rave-scene van Engeland. In die tijd leerde hij ook Leeroy en Keith kennen. Toen die een tape hoorden van Liam zijn eigen productie waren ze meteen enthousiast en boden zich meteen aan als dansers. The Prodigy was vanaf dat moment geboren. In de eerste jaren van The Prodigy scoorden ze hits zoals "Charly", "Out of space" en "Voodoo people". In 1996 liet The Prodigy zich van een heel andere kant horen. Het was afgelopen met de happy nummers, "Firestarter" werd gereleased. Die nummers waren ruiger en punkachtiger en het uiterlijk van de band was ook veranderd. Vooral Keith Flint die er eerst nog uitzag als een gewoon mannetje was nu omgetoverd tot een voorman met een extreem kapsel. Het album dat in die periode uitkwam, "Music for the jilted generation", was dan ook een stuk ruiger en donkerder dan ze ooit daarvoor hadden laten horen. De Rave-scene stortte een beetje in en The Prodigy was eigenlijk alleen nog maar te vinden op festivals zoals Roskilde.

Vlak na het album "Music for the jilted generation" in 1996 kwam in 1997 het album "Fat of the land" alweer uit. Dit album is maar liefst 7 miljoen keer over de toonbank gegaan. Dit album was een zodanig succes dat The Prodigy daarna twee jaar op tour is geweest. Nu kan je je voorstellen dat je na die twee jaar compleet op bent. Elke avond weer met dezelfde mensen op het podium staan, elke nacht weer naar een ander hotel. Daarom had Liam zichzelf voorgesteld om in 2000 niets te doen. In 2001 ging Liam weer de studio in. Hij nam toen vijf nieuwe tracks op waaronder "Baby's got a temper". Al snel bleek dat ze deze nummers zelf niet goed genoeg vonden. The Prodigy moet energiek zijn, moet bruisen en vooral moet vernieuwen! Het werd dus tijd voor een radicale nieuwe stap voor The Prodigy. Liam kreeg in de studio niets op zijn beeldscherm, hij had last van een writersblock. Hij kwam er al snel achter dat hij in zijn studio gedwongen werd door zichzelf om muziek te schrijven. Muziek moet voor Liam vooral leuk blijven dus dat werkte niet. Hij sloot zijn studio en ging op zoek naar inspiratie. Uitkomst van deze zoektocht? Always Outnumbered Never Outgunned...