Het slachtoffer van de loverboy

Een loverboy klinkt romantisch en lief. Misschien wat verwijfd. Maar een loverboy is gewoon een gladde jongen die onwetende meisjes verliefd maakt, om ze vervolgens met een rood lampje achter een raam te pleuren. De daders kunnen met recht het etiket vuile teringklootzak meekrijgen, maar onderschat het aandeel van het slachtoffer vooral niet. Ze doen het heus niet expres, maar mijn hemel; wat een zeldzame domheid

Twee meisjes van rond de vijftien jaar kijken met glazige ogen in de camera van een actualiteitenprogramma. Ik weet zogauw niet welke van de achtentwintig, maar ik gok op Netwerk. Beide dames zijn meer dan voldoende voorzien van make-up en ook de omvang van hun oorbellen liegt er niet om. Je zou er zo een loverboy mee kunnen boeien. De blik in hun ogen vertelt me dat we te maken hebben met sterke onafhankelijke volwassen vrouwen. Maar de hele poppenkast er omheen verklapt dat het slechts gaat om twee hoogst naïeve poppetjes, die er nog steeds niet over uit kunnen dat - de normaal altijd zo lieve - Mohammed en Abdul hen dwong tot prostitutie. Het gaat hier om independent women van de Destiny’s Child-generatie. Makkelijke prooi, dom, geen land mee te bezeilen en deels schuldig aan hun eigen kutperiode.

Als vader van zo’n meisje heb je ook geen makkelijke tijd. Het schaap rebelleert als een tierelier, met een hitkrant onder de arm. Dit onder het motto behandel me niet als een kind, ik ben al vijftien! En zo komt er dan ook een dag dat het ooit zo onschuldige prinsesje thuiskomt met een Marokkaan van 1 meter 90. Jij bent, als voorzichtige vader van je blonde honingdropje, lichtelijk argwanend, maar kleine meisjes worden nou eenmaal groot. Dus je besluit de uiterst wijze raad van je dochter op te volgen en haar niet te behandelen als een kind. Ze komt tenslotte net uit de brugklas. Geen slecht woord over je dochters geluk dus. En nu zit ze voor de camera van Netwerk, wat dus helemaal niet de schuldeiser van T-Mobile bleek te zijn.

De meisjes beginnen te vertellen. Abdul leek zo'n schatje, omdat hij het altijd weer goedmaakte nadat hij haar in het gezicht geschopt had. En Mohammed had wel criminele vrienden, maar hij was aan het afbouwen. En met zijn andere vriendinnen was het zo goed als uit. En de dames konden niet gedwongen worden voor seks, want de Break out! zegt dat je altijd zin moet hebben. En Abdul noemde haar alleen een hoer, omdat hij bezorgd was en opbouwende kritiek wel op zijn plaats vond. Hoe hadden ze nou kunnen weten dat hun vriendjes helemaal niet verliefd waren? Ook toen Mohammed zijn truffeltje na een volle week verkering ophaalde en haar in het bijzijn van Achmed, Karim en Youssef meenam naar de andere kant van Nederland, was er voor het meisje weinig reden tot argwaan. Waarom zou je ook? En zo kwam ze 's avonds aan in een onbekend dorpje, met een leuk pittoresk cafeetje. De blinde vlinders der liefde dansten vrolijk door haar gepiercete buik en nog steeds had het zieltje geen flauw benul van de boevenstreken van haar gezelschap. Dolblij met haar nieuwe baan viel uiteindelijk het kwartje.

Loverboys bestaan en zullen morgen nog niet verdwenen zijn. Dat moet dan maar geaccepteerd worden. Zo accepteer ik ook de aanwezigheid van agressieve uitgaanders, wat mij heeft doen besluiten om nooit meer midden op de dam kutfeyenoord! te roepen. Het helpt. Daarom is het een stuk nuttiger om de bestrijding te zoeken in de domheid van de slachtoffers. Het is zonde voor je als dit je overkomt, maar je hebt er dan ook werkelijk geen zier aan gedaan om het te voorkomen. Die wonderlijke prestatie is haast een prijs waard, al is het een wat twijfelachtige eer.

Mohammed en Abdul zijn nog doorzichtiger dan Ivo Niehe en dat weten ze zelf ook. Daarom zoeken ze toffe tienermeisjes uit die zich geestelijk afhankelijk opstellen van hun nieuwe superman. Meisjes die naar TMF sms’en om te stemmen op antwoord B: sinds mijn dertiende. Meisjes die denken dat de liefde zo mooi is als de Tina het maakt. Meisjes die denken dat Bob Dylan een parfummerk is. Meisjes die het gewoon allemaal niet zo goed weten. Die meisjes raad ik aan om de rest van hun leven binnen te blijven. Anders zit je over twee jaar weer goedgelovig in de auto, op weg naar je nieuwste teleurstelling.