Film: Sunshine Barry en de Discowormen
Als we Sunshine Barry mogen geloven, is de worm de laagste levensvorm in het gehele dierenrijk. Samen met zijn vriend Tito is Barry logischewijs werkzaam in de compostindustrie. Uitzonderlijk saai werk, zelfs voor een aardworm. Wanneer hij stuit op een oude discoplaat van zijn vader, komt Barry op het idee een discoband te beginnen. Wellicht lukt het hem zo de reputatie van de worm binnen het ondergrondse dierenrijk op te krikken. Samen met een handjevol andere wormen probeert hij de ooit zo succesvolle discostroming weer nieuw leven in te blazen. Dit gaat overigens zeker niet zonder slag of stoot, want het wil bij wormen nog wel eens ontbreken aan boogie.
We hebben hier te maken met een animatiefilm die voor de verandering eens niet uit de keukens van Pixar of Dreamworks komt. Sunshine Barry is namelijk naar ons toe gekropen vanuit de Scandinavische hoek, en misschien wel daardoor ontbreekt er een bepaalde touch zoals we die kennen van de huidige grootmachten op animatiegebied. Allereerst oogt de film visueel net iets minder gelikt dan wat we inmiddels gewend zijn, maar de lat ligt hiervoor dan ook uiterst hoog. Schrijnender is het niveau van het verhaal en de humor, welke echt een treetje lager ligt dan in vele hedendaagse animatie-producties. Om Ice Age 3 even als recent voorbeeld te gebruiken, bemerk je een groot verschil in verfijning en gelaagdheid wat de verhaalvertelling en het humorgehalte betreft. Het is om die reden dat een film als Ice Age 3 vermakelijk is voor jong en oud, terwijl Sunshine Barry helaas waarschijnlijk enkel deze eerste groep weet te beroeren.
Dat is zonde, want een prominent aspect van de film is vreemd genoeg discomuziek. Dit element spreekt juist veel meer een wat oudere doelgroep aan dan wat de rest van de film inhoudelijk doet vermoeden. Het aanbod van discoklassiekers dat ten gehore wordt gebracht reikt in ieder geval een stuk verder dan de Village People. In die zin is Sunshine Barry een alleraardigst tripje door een vervlogen decennium. Het is jammer dat dit de meeste kinderen hoogstwaarschijnlijk volledig koud laat, terwijl de overige elementen een oudere doelgroep weer buiten de bioscoopzaal houdt. Een gemiste kans.
Voor de nasynchronisatie zijn kosten noch moeite gespaard om de grootste sterren van de Nederlandse muziekindustrie de stemmen van de wormen te laten verzorgen. Wat te denken van Jim (van Idols), Sita (van Starmaker) en Yes-R (van de straat)? De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de meeste stemmen van een prima niveau zijn. Zo raad ik Jim Bakkum zelfs van harte aan een carrièreswitch naar stemacteur te maken, want dat vak verstaat hij duidelijk beter dan zanger. Ook Sita wist mij op een positieve manier te verrassen. De enige minder geslaagde 'dub' is die van Yes-R. Het was zijn taak de dikke aardworm Tito vocaal te verlevendigen, maar helaas klinkt hij als een opgefokte toko-eigenaar aan de Amsterdamsestraatweg te Utrecht.
Sunshine Barry is geen slechte film. Het vertelt een simpel verhaal over het moeilijke leven van een worm als het minst waardevolle organisme, die ondanks alles probeert iets moois te bereiken in zijn leven. Het is daarmee een verkapte weergave van de realiteit, waarin minderheden op soortgelijke wijze te lijden hebben onder discriminatie. Dat dergelijke maatschappelijke problematiek op een luchtige manier aan kinderen wordt voorgelegd is iets wat ik alleen maar kan aanmoedigen. Het zit de film alleen erg tegen met de concurrentie, die de lat inmiddels dermate hoog heeft gelegd dat een middelmatige film al gauw als abominabel slecht contrasteert. De film is echter nog altijd best vermakelijk, vooral als je vrolijk wordt van brandweerlieden, bouwvakkers en politiemannen.
Label: Independent Films Releasedatum: 30 juli 2009 Kijkwijzer:
Waardering Film:
Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.
