Film: Coraline

Neil Gaiman schreef een boek geïnspireerd door verhaaltjes van zijn vijfjarige dochtertje over heksen die de gedaante van moeders aan konden nemen. Regisseur Henry Selick (The Nightmare Before Christmas) vond dit reden genoeg om hier een film over te maken: Coraline. Kan een 3D-animatiefilm met deze achtergrond 'info' leuk/mooi zijn?


Na een verhuizing vindt de elfjarige Coraline alles somber, stom en vervelend. Zeker als haar ouders geen tijd voor haar hebben. Maar dan ontdekt ze een parallelle wereld (zoals Alice in Wonderland) achter een geheime deur, die alleen 's nachts open kan. Achter die deur vindt ze een wereld waar alles beter en mooier is: een betere kopie van haar huis en betere kopieën van haar ouders. Totdat ze de huiveringwekkende kant van dit paradijsje leert kennen...

Wat volgt is natuurlijk een spannend en gelukkig ook vaak humoristisch avontuur waarin het onderscheid tussen die twee werelden (en tussen fantasie en werkelijkheid) steeds onduidelijker wordt. Bovendien, en dat is misschien wel het allerbelangrijkste, is de film van begin tot eind een waar genot om naar te kijken. Coraline is bijna surrealistisch mooi. Het lijkt alsof de omgeving mee verandert met de stemmingen van Coraline . De ene keer is het landschap naargeestig, de andere keer een prachtige tovertuin.


Net wanneer de film begonnen is en de eerste scène over het scherm rolt, krijg je het gevoel dat het weer één van die animatiefilms is die in een dozijn past. Maar het blijkt een pareltje te zijn. De uit allerhande materialen geknutselde(!) poppen doen niet onder voor echte acteurs. Daarbij komt ook nog dat Selick de karakters en de emoties van de hoofdpersonen volstrekt levensecht weet neer te zetten. Het is prachtig om te zien hoe de zich stierlijk vervelende Coraline haar ouders het bloed onder de nagels vandaan haalt. Ook de onhandige verlegenheid van haar nieuwe vriendje Wybie Lovat is aandoenlijk in beeld gebracht. Voor de oplettende fijnproevers zijn er zelfs verwijzingen naar andere films in verwerkt (Psycho, Nightmare Before Christmas etc.).

Coraline is een prachtige film die een gevoel oproept uit de kindertijd, het gevoel dat het fijn en griezelig kan zijn om te fantaseren over enge geheimen die overal verstopt kunnen zitten. Tegelijkertijd is het een virtuoze poppenanimatie in een unieke sprookjeswereld die het resultaat is van ouderwets handwerk en creatieve verbeelding, maar wel gefilmd in digitaal 3D.


Nog twee kanttekeningen tot slot: De engste scènes in deze film lijken voor de jongste kinderen minder geschikt. Daarbij komt dat volwassenen misschien nog wel het meest van deze prachtige fantasie zullen genieten. Verder is het spijtig dat de 3D-versie nog niet in de bioscoop te zien is, zodat die kant van de zaak onbesproken moet blijven. Jammer, want met Selick aan het roer maakt dat nieuwsgierig.

Label: Universal Pictures Releasedatum: 13 mei 2009 Kijkwijzer: Waardering film: