CD: Satyricon - The age of Nero
Scandinavië heeft een zeer actieve metalscène. Satyricon uit Noorwegen is daar onderdeel van. Deze blackmetalband, bestaande uit twee leden, is opgericht in 1990 in Oslo en heeft al zeven studioalbums op zijn naam staan. De nieuwste, The Age of Nero, wordt geleverd in een fraai vormgegeven cd-houder, dubbel uitklapbaar, met een lyricsboekje in één van de flappen. Enige kleur is niet te ontdekken: enkel zwart, grijs en zilver, dus geheel in stijl. De vraag is natuurlijk of de muziek net zo duister is als de cover, of alleen maar kleurloos.Het album zelf telt acht stevige extreme metalnummers, met sprekende namen als 'The Wolfpack', 'Die by my hand' en 'Last man standing'.
Satyricon heeft naar eigen zeggen een enorme fascinatie voor de Middeleeuwen. Hun eerste paar platen hebben dan ook middeleeuwse titels en anti-christelijke en fantasy-thematiek. Op dit zevende album is dat minder het geval. Het eerste nummer, 'Commando', heeft wel fantasy-referenties, zoals de tekst "Dragons are creatures of our own imagination. And dragons... breathe fire", maar het geheel doet modern, bijna futuristisch aan. Ook door de achtergrondillustratie in het boekje, met helikopters, plus de twee uitvoerende muzikanten met Matrix-outfits en zonnebrillen. Je zou er bijna door op het verkeerde been gezet worden, maar het is toch echt medievil black metal wat de klok slaat.
Terug naar de muziek; de nummers zijn strak en hard, zoals je van een ervaren blackmetalband mag verwachten. De single 'Black crow on a tombstone' en de nummers 'My skin is cold' en het eerder genoemde 'Commando' steken boven de andere van de lijst uit. Voor de Scandinavisten onder ons: het laatste nummer 'Den Siste' is in het Noors gezongen, een aparte toevoeging aan een verder Engelstalige plaat.
Drummer Frost (Kjetil-Vidar Haraldstad) legt een gedegen basis van strakke lijnen en lekkere drumexplosies, die door zijn compagnon Satyr (Sigurd Wongraven) uitgebreid wordt met harde gitaren, baslijnen en af en toe wat synthesizer. Satyr is ook de zanger van Satyricon. Zijn stemgeluid klinkt verbeten en gritty. Maar ook wat ingehouden en eentonig. Daarom knalt het niet echt, op vocaal terrein. En dat is jammer, want de muziek is sterk, de lyrics zijn prima en de intensiteit is hoog. Toch zeker een krachtige plaat.
De bonusdisc bevat een aantal remixes en live-optredens. Aardig, maar niet echt een toevoeging. De twee muziekvideo's van hun vorige album Now, Diabolical zijn echter wel erg leuk om te zien en maken de intensiteit van Satyr wel duidelijk.
Label: Roadrunner Records Releasedatum: november 2008
Waardering:
