Concert: The Script live in Paradiso

Als je denkt aan muzikaal Ierland, denk je aan U2, Damien Rice, en misschien zelfs aan The Pogues. In het verleden heeft het land zeker bewezen (in verhouding) niet onder te doen voor buurland Engeland. Met The Script kan het land weer een degelijke act toevoegen aan het rijtje. Het drietal uit Dublin stond gisteravond in Paradiso voor een showcase ter promotie van hun aankomende gelijknamige debuutalbum.


Opvallend genoeg doet bij het beluisteren van de eerste single 'We Cry' het niet meteen denken aan een Angelsaksisch bandje. Met hun frisse mengeling van poprock en r&b zouden ze zo voor een nieuwe Amerikaanse act door kunnen gaan. Nader inleeswerk verklaart het geluid van de band. Twee van de drie leden hebben in het verleden samengewerkt met grote Amerikaanse namen als The Neptunes, Rodney Jenkins (werkte o.a. met Whitney Houston en Michael Jackson) en Dallas Austin (P!nk, Madonna, Janet Jackson). Door deze mengeling doet The Script als eerste mengeling nog het meest denken aan een band-/rockversie van Jason Mraz, door de combi van snelle- half rappende lyrics en sterk melodische songs. Na een aantal draaibeurten van de We Cry EP, die inmiddels online beschikbaar is, klinkt zanger Danny O'Donaghue bij vlagen als Sting, zitten de songs gevarieerder in elkaar dan gedacht, en gaan de liedjes eens niet over de persoonlijke sores van de zanger. Misschien dat er dan toch meer achter dit trio zit.



In de kleine zaal van Paradiso stonden de drie heren uit Dublin gisteren voor een select gezelschap te spelen. We horen het gehele debuutalbum voorbijkomen, inclusief de doorbraak single 'We Cry'. Deze single zorgde in Engeland voor een hele hype. BBC radio liep er mee weg, en The Script tourde met labelcollega's The Hoosiers en Newton Faulkner door heel Engeland en Ierland. En alsof dat nog niet genoeg is voor de act wiens debuutalbum pas in september hier verschijnt, openen ze dit najaar de tour van N.E.R.D. in de UK en omgeving.



Tijdens het optreden valt op hoe enorm strak de band speelt. Geen maat wordt vertraagd, versneld of gemist; ze lijken erg goed op elkaar in gespeeld te zijn. Tijdens het touren nemen ze voor de zekerheid ook maar een bassist mee. Een toevoeging die tijdens de show redelijk essentieel blijkt. Sterker nog, zonder de bassist zouden de songs waarschijnlijk een stuk bleker zijn uitgevallen dan ze nu doen. Want de songs hebben in alle eerlijkheid niet veel om handen. De mix van poprock en R&B is er eentje die al veel vaker beoefend is. Maar met de huidige overvloed aan typische Engelse Britpoprock, is het geluid van The Script een welkome afwisseling uit die hoek. De band werkt in een kleine drie kwartier hun album af. Tussendoor maakt de zanger nog een klein praatje met het publiek, neemt nog een slok water, en na een sterke cover van David Bowie's 'Heroes' verlaat de band het podium.

The Script is een bandje met aardige songs en veel potentie, maar wat nog sterk op zoek lijkt te zijn naar een eigen geluid. Hopelijk maken ze die verwachting op het tweede album in de toekomst waar.


Gezien: The Script live in Paradiso Wanneer: 18 juni 2008
Waardering: