Film: Doomsday
Schotland vandaag de dag. Een nieuw dodelijk virus steekt de kop op. Het Reaper virus laat genfecteerden eruit zien als een stel zombies en lijdt uiteindelijk tot vernietiging van de interne organen. Tot overmaat van ramp verspreidt de ziekte zich als een ware pandemie zonder enige hoop op genezing. De regering reageert in wanhoop met een complete isolatie van Schotland. Een grote muur er omheen met automatisch afweergeschut en de ziekte zal vanzelf verdwijnen is de verwachting. Een kwart eeuw later duikt het virus echter weer op in een overbevolkt Londen. Als laatste humanitaire oplossing wordt een speciaal team samengesteld onder leiding van majoor Eden om een geneesmiddel te vinden in het afgesloten Schotland. Want wat blijkt, er zijn overlevenden en dus moet er wel een middel tegen het virus zijn. Mocht het team falen, dan zullen er onmenselijk harde maatregelen volgen in Londen.
Doomsday is een film die vreemd aanvoelt. De overlevenden in Schotland hebben zich gesplitst in twee groepen. Er is de groep wilden onder leiding van Sol die rechtstreeks uit eerdergenoemde inspiratiebronnen lijkt te zijn gelopen. Uitbundig idioot in uiterlijk en gedrag. Aan de andere kant is er een groep die leeft zoals de mensen uit de middeleeuwen met als koning de enigszins last van grootheidswaanzin hebbende Kane. En daartussen dus het futuristisch aandoende team uit het niet geheel ten onrechte gehate Reaper virus-vrije Verenigd Koninkrijk dat het uiteraard hevig aan de stok krijgt met beide groepen. Op zich niks mis met wat variatie, maar het komt helaas de coherentie van de film niet helemaal ten goede. Al valt er zo af en toe wel om te lachen.
De cast van Doomsday bestaat gedeeltelijk uit acteurs die in andere Marshall films ook te zien zijn aangevuld met wat bekendere namen zoals Bob Hoskins (The Long Good Friday), Malcolm McDowell (A Clockwork Orange), David O’Hara (The Departed), Adrian Lester (Hustle) en Rhona Mitra (Boston Legal) als majoor Eden. De performances zijn over het algemeen vrij ok, maar echt iconisch zijn ze niet. Vooral McDowell maakt zich er wat gemakkelijk vanaf als Dr. Kane. Hoofdrolspeelster Rhona doet haar best, maar een vergelijking met iconen als Snake Plissken en Ellen Ripley zit er niet in, ze ziet er alleen wat leuker uit.
De actiescnes in Doomsday zijn veelal chaotisch en zoals je kan verwachten van Marshall erg bloederig. Uit elkaar vallenden genfecteerden, afgehakte ledematen, gebarbecuede mensen, gladiator gevechten, vliegende tanks en achtervolgingen zijn zomaar een greep uit Marshalls enthousiasme voor bloedvergieten en gewelddadige actie. Ondanks al die uitspattingen is het uiterlijk van de film weinig overweldigend. Het ziet er tot aan het laatste deel allemaal grimmig en donker uit. In het laatste deel komt de uitgebreide autoachtervolging die natuurlijk niet mag ontbreken als je beweert dat je film is geinspireerd op films als Mad Max. In eerste instantie denk je bijna in een Top Gear aflevering te zijn gevallen als de splinternieuwe Bentley in prachtige beelden over de wegen scheurt. Tot het moment dat de Mad Max bende (Sol heeft zelfs iemand aan de voorkant van zijn auto geketend naar goed voorbeeld van Lord Humungus in Mad Max 2) er een enerverende finale van maakt.
Doomsday is een overwegend vermakelijke film die de verwachtingen echter niet helemaal waarmaakt. Marshalls vorige films waren ondanks veel kleinere budgetten stukken beter en voelden als films een stuk meer als n geheel aan dan het als los zand aanvoelende Doomsday. Hopelijk weet Marshall met zijn volgende film Drive weer een hogere versnelling in te zetten.
Label: RCV Releasedatum: 24 april 2008 Kijkwijzer:
Waardering film:
