Concert: James Blunt in Ahoy

Je hebt 'lovers' en 'haters' bij zoveel artiesten, maar bij geen enkele artiest als deze is die scheidingslijn zo duidelijk: James Blunt. De man die grote hits scoorde met de tranentrekkers 'You're Beautiful' en 'Goodbye My Lover', en recenter nog de meer uptempo track '1973' stond gisteravond in een uitverkocht Ahoy. De tienduizend fans die gisteravond in de zaal zaten, waren allemaal zonder enige twijfel 'lovers'.



James Blunt heeft het niet echt mee de laatste tijd. Zijn tweede studioalbum All The Lost Souls is (nog) niet het succes wat Back To Bedlam was, en ook zijn singles bleken niet de grote #1 hits die hij eerder wel had. Toegegeven, '1973' en 'Same Mistake' waren aardige airplaytracks, maar het succes van 'You're Beautiful' zal hij waarschijnlijk niet meer evenaren. Voor de mensen in Ahoy gisteravond mocht dat echter de pret niet drukken. Vol spanning zat de zaal te wachten totdat mister Blunt het podium zou betreden. Maar natuurlijk zouden ze zich eerst door het voorprogramma heen moeten slaan, wat voor sommige in de zaal nog geen gemakkelijke opdracht leek.

The Hoosiers mochten de show namelijk openen voor Blunt. Een erg leuk en verrassend Britpop bandje uit Engeland, die onlangs het studioalbum The Trick To Life uitbrachten. Hun single 'Worried About Ray' wordt al af en toe gedraaid op onder andere 3FM. Live bleken de jongens erg strak te spelen en werd er werkelijk geen noot gemist. Bovendien is ook de inventiviteit die de jongens in hun nummers stoppen, zowel melodisch als instrumentaal gezien, bewonderingswaardig te noemen. Van koebellen tot tamboerijnen en drie-stemmige harmoniën; alles klonk enorm sterk in elkaar gezet. De band laat zich het beste beschrijven als een mix tussen Muse, Keane en The Kooks; niet bepaald een act die je verwacht te openen voor een singer-songwriter als James Blunt. En dat dachten meer mensen in de zaal, want tegen het einde van hun set ('this is our last song, we hope you enjoyed the set') waren er zowel 'òh's' als 'jeuj!' geluiden te horen uit de zaal. Een beetje jammer voor een bandje dat zo z'n best deed om de zaal enigzins op te warmen en mee te krijgen. De muziek die na de openingact werd gespeeld in de zaal sprak echter boekdelen. Want de jaren zeventig mixtape die te horen was deed velen in de zaal meezingen. Wat dat betreft hadden The Hoosiers misschien beter vandaag in dezelfde zaal voor The Cure kunnen openen.



Een twintig minuten later betrok James Blunt het podium samen met z'n vijfkoppige begeleidingsband. Hij opende met 'Give Me Some' van het album All The Lost Souls. Een lekker uptempo nummer om mee te beginnen. Deze tendens werd nog even vastgehouden toen hij vervolgens met 'Wisemen' doorging. Hij leek er zin in te hebben en liep in tweedelig kostuum spontaan van links naar rechts over het podium. Maar dan kwamen toch echt de onvermijdelijke ballads op de proppen. We horen de nieuwe single 'Carry You Home' en het aangrijpende 'I Really Want You'. Twee typerende tracks voor het laatste album All The Lost Souls; ballads die langzaam aan naar een climax toekruipen. Het album staat er vol mee en ook tijdens de show horen we veel van het nieuwe werk voorbij komen, zoals 'Annie' en 'Shine On'. Maar uiteraard ontbreken ook de klassiekers niet. Midden in de show kruipt Blunt achter de piano om 'You're Beautiful' ('this is my #1 wedding song, and the next one is my #1 funeral song') 'Goodbye My Lover', 'No Bravery' (inclusief oorlogsbeelden op het doek erachter) en om 'I'll Take Everything' ('this is my divorce song') te spelen. Het publiek kent elk woordje uit elke zin en er wordt dan ook uit volle borst meegezongen met alle liedjes. Blunt lijkt niet anders gewend te zijn, want hij laat het publiek regelmatig meezingen.



Wanneer het colbertje uit getrokken wordt, laaien de vrouwelijke stemmen de zaal op. Voor Blunt een niet onbekend geluid; het bewijst weer eens dat hij zijn succes niet alleen aan zijn ballads te danken heeft. Gedurende de uptempo tracks als 'Annie' lijkt Blunt te laten zien wat hij eigenlijk had willen zijn; rockster. Hij loopt van links naar rechts over het podium, springt het publiek in en rent van voor naar achter door de zaal. Uiteraard springen enkele dames van hun stoel om richting de man te rennen, maar de security heren en dames onderscheppen hen snel en dirigeren ze terug naar hun plaats. Opvallend was ook de mate waarin hij interactief met het publiek bezig was. Waar hij een jaar geleden in de HMH nog erg stil was en vooral met z'n muziek bezig was, neemt hij nu de tijd voor een praatje of een zeldzaam grapje. Het publiek smult ervan. Tijdens de afsluiter gaat een hoop confetti de lucht in en staat iedereen luid klappend op.

In de encore horen we nog de singles '1973' en 'Same Mistake', naast de albumtrack 'One Of The Brighters Stars' voorbijkomen. Wederom wordt confetti de lucht in geblazen en komen er een neon James Blunt teken en grote discobal naar beneden. Na afloop hadden de fans een fantastische avond gehad, en hadden sceptici in ieder geval een goede show gezien. Meer kun je van James Blunt ook niet verwachten, en wat dat betreft had hij gisteravond aan ieders verwachtingen voldaan.

Setlist:
Give Me Some Love
Wisemen
Shine On
I Really Want You
Carry You Home
I'll Take Everything
Goodbye My Lover
You're Beautiful
No Bravery
Annie
Out of My Mind
Billy
So Long Jimmy
Coz I luv you

One of the Brightest Stars
Same Mistake
1973



Gezien: 17 Maart in Ahoy, Rotterdam
Waardering: