Film: John Rambo
Stallone’s laatste twee wapenfeiten zijn een terugkeer naar de karakters die hem het meeste succes opleverden. Vorig jaar zagen we Sly in de rol van Rocky Balboa en nu kunnen we de alweer 62-jarige Amerikaan in de bioscoop zien als John Rambo. Heeft The Italian Stallion nog genoeg fut in zich om de hoogtijdagen van onze favoriete vietnamveteraan en eenmansleger te doen herleven?
Rambo to the rescue
Nog immer teleurgesteld in zijn land, leidt John Rambo een teruggetrokken bestaan in Azië. Hij verdoet zijn tijd met het vangen en verkopen van slangen en bemoeit zich verder nergens mee. Totdat er een groep Amerikanen bij hem aan klopt om hen naar het nabij gelegen Birma te brengen waar zij de bevolking willen helpen die onder het gruwelijke dictatoriale bewind leeft. Hoewel John er eigenlijk niet veel trek in heeft stemt hij toe om ze te brengen. Dagen later wordt hem verteld dat de Amerikanen gevangen zijn genomen en aan Rambo de taak om de hulpverleners met een groep huurlingen te bevrijden.
Grootmeester in subtiliteit
Subtiliteit is niet aan John Rambo besteedt. Het verhaal is extreem simpel gehouden en er wordt vrij bot duidelijk gemaakt wat voor soort idioten Rambo aan zijn pijl en boog gaat rijgen. In de eerste scènes zien we hoe het Birmese leger een heel dorp afslacht. Alles wordt zo bloedig mogelijk getoond. Er gaan zoveel dingen stuk dat zelfs Michael Bay met zijn één-ontploffing-per-minuut taktiek jaloers zou worden. Ledematen vliegen in het rond en de modder kleurt donkerrood van het aantal slachtoffers. Er is geen enkele mogelijkheid opengelaten om de slechtheid van deze wandaden te betwijfelen. En het geweldadige begin is nog maar een voorbode voor wat Rambo in gedachten heeft voor het Birmese leger.
Stallone in de leer bij George A. Romero?
Waar het beeld van een Rambo die in zijn eentje Afghanistan bevrijdt van gespuis nog in de herinnering staat, is er dit keer dus een groep huurlingen die mee deelt in de kogelvreugde. Een beetje het niveau rednecks als de Blackwater "beveiligings"-cowboys die Irak onveilig maken. Het merendeel kan echter bij lange na Rambo niet bijhouden qua bodycount. Alleen de scherpschutter met zijn nog groter dan hemzelf zijnde geweer komt nog enigszins in de buurt, misschien niet qua aantal, maar zeker wel qua gruwelijkheid. Het geweer is zo krachtig dat het mensen door midden klieft en hoofden uit elkaar doet spatten alsof het ballonnetjes betreft. Nee, John Rambo is in ieder geval niet geschikt voor mensen die dit soort buitensporige visualisaties niet kunnen waarderen. Stallone wil de gruwelijkheden graag tonen om een statement te maken, maar doet dit over het geheel gezien zo geforceerd dat het nauwelijks nog serieus te nemen valt, ongeacht of Stallone een punt heeft of niet. Ook zijn er enkele momenten dat het halveren van mensen in combinatie met de niet altijd bijster perfecte effects onbedoeld op de lachspieren werkt.
Verder zal het niet verbazen als ik zeg dat de acteerprestaties niet noemenswaardig zijn. De huurlingen en hulpverleners doen hun ding en zijn oké genoeg in hun rollen. En ondanks dat Stallone vrij log eruit ziet en zijn grimassen lelijker dan ooit tevoren zijn, staat hij nog vrij aardig zijn mannetje. De bad guys in de film zijn niet meer als "zombies" die als schietschijf fungeren.
John Rambo is beter dan Rambo III en wellicht Rambo: First Blood Part II, maar om de film nou goed te noemen gaat mij wat ver. First Blood blijft verreweg de beste in de serie, maar John Rambo zal voor sommige mensen best vermakelijk zijn. Heb je nooit iets aan de films met John Rambo of de vervolgen gevonden dan zal dit je zeker niet bekeren.
Label: Moonlight Films Releasedatum: 21 februari 2008
Kijkwijzer:
Waardering film: 
