CD: Intwine - Pyrrhic Victory
Dit is inmiddels de derde cd van Intwine en het is heel wat anders dan de eerste twee. Zoals altijd met de muziek van Inwine moet ik de cd meerdere keren beluisteren, voordat hij me aan gaat spreken. Maar dit keer is er geen catchy nummer dat eruit springt, waarbij je mee kunt brullen, de kamer door kunt springen en dat blijft hangen, zodat je tijdens je werk het nummer nog neuriet. Dit is geen pop meer, ook geen poprock, dit is rock. Het kenmerkende, caribische klankje van de band is zo goed als verdwenen, misschien ook als gevolg van het vertrek van de percussionist. In de interviews op de bonus-cd wordt hun nieuwe klank verklaard (zie verder in deze review), maar met een verklaring alleen ben je er natuurlijk niet.
De bonus-cd is muzikaal gezien niet zo boeiend en de beelden zijn ook niet erg goed, omdat het zelfgemaakte beelden zijn, maar het is wel een heel relaxed kijkje in het reilen en zeilen van de band. Ze starten met 'live stuff' van diverse optredens, waar de energie van af spat. Wie Intwine ooit live heeft gezien, weet dat ze van het podium af knallen, erg krachtig en energiek. In dit onderdeel zie je af en toe nog Brainpower langskomen, die een wat onduidelijke bijdrage levert aan de optredens.
Het tweede onderdeel betreft een paar interviews met de bandleden. Hier vertellen ze over de verschillende wisselingen van bandlid. Zo is er een nieuwe gitarist, nieuwe drummer en heeft de percussionist de band verlaten. Die laatste is niet vervangen. Er wordt veel uitgelegd over de reden voor de andere klank van het album. Roger (zanger) legt uit dat mensen denken dat ze altijd 'Happy's' schrijven, verwijzend naar het nummer Happy waarmee ze bekend zijn geworden. Hij begrijpt dat mensen bij het beluisteren van deze cd zullen zeggen: "What happened to Intwine?" En dat was inderdaad wat ik in eerste instantie dacht. Er wordt verteld dat ze een moeilijke tijd hebben doorgemaakt, o.a. door het vertrek van bepaalde bandleden en dat het geluid van de cd daardoor "heavier, more serious, deeper and darker" is. "No more happy, poppy shit", meldt Roger. Ook hebben ze voor dit album meer tijd gehad, terwijl ze de vorige twee onder tijdsdruk wat te snel af hebben moeten maken. Dat er veel tijd in deze cd zit, kun je horen. De nummers zitten erg goed in elkaar en het niveau van de hele cd is even goed. De nummers zitten inderdaad, zoals Roger in zijn interview zegt, meer op één lijn.
Het derde onderdeel is het optreden van Intwine en Sarah Bettens (K's Choice), met het nummer 'Not an Addict' op Vrienden van Amstel. Erg leuk om te zien, omdat het plezier duidelijk te zien is.
De volgende twee onderdelen bevatten wat 'Rumshop sessions' op Aruba en '8 minutes of BS'. Ik neem aan dat er BS staat, het lettertype in de cd-hoes is mooi, maar slecht leesbaar. Ik neem ook aan dat ze met BS bullshit bedoelen, want het is inderdaad 8 minuten vol geouwehoer. Het laatste onderdeel is een 'making of' van het nummer 'Feel it', de soundtrack van de Nederlandse film Nachtrit, speciaal geschreven voor deze film, tevens eerste single van de cd.
Concluderend is Pyrrhic Victory niet slechter of beter dan de vorige Intwine-cd's, maar er heeft gewoon een kleine genreverschuiving plaatsgevonden. Niets mis mee, Intwine overtuigt weer, de cd klinkt gewoon goed, zit strak in elkaar en staat vol met goede nummers, maar toch, ik had één of twee 'Happy's' best leuk gevonden. Ik ben benieuwd wat deze nieuwe klank gaat betekenen voor Intwine en wat ze in de toekomst gaan doen.
Label: V2 Records Releasedatum: 9 oktober 2006
Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
