Boek: Corinne Hofmann - Weerzien in Kenia

Weerzien in Kenia is het derde boek van Corinne Hofmann. Haar eerste boek zullen de meeste mensen wel kennen: De blanke Masai vertelt het verhaal van Corinnes huwelijk met Lketinga, een Samburu-krijger uit Kenia. Ze ontmoet hem tijdens een vakantie in Kenia en het is van haar kant liefde op het eerste gezicht. Ze trouwen en krijgen een dochter. Het geluk mag echter niet duren en uiteindelijk vlucht Corinne samen met haar dochter Napirai terug naar haar vaderland Zwitserland (het tweede boek, Terug uit Afrika, gaat over haar moeizame terugkeer en hernieuwde aanpassing aan de westerse cultuur). Weerzien in Kenia beschrijft haar terugkeer naar Kenia, veertien jaar na haar overhaaste vertrek.



Het boek beschrijft een korte periode van slechts twee weken, waarin Corinne samen met een cameraman en een fotograaf terugkeert naar Barsaloi, het Samburu-dorp waar ze ooit samen met haar man Lketinga woonde. Ze wordt door iedereen hartelijk ontvangen en er worden herinneringen opgehaald. De Samburu zijn vooral nieuwsgierig naar Napirai: hoe gaat het met haar en waarom is ze niet mee?

Ook Lketinga is blij om Corinne weer te zien, ondanks de manier waarop ze destijds is vertrokken. Hij beschouwt haar nog altijd als zijn vrouw, want scheiden bestaat niet bij de Samburu. Inmiddels is hij wel tweemaal hertrouwd (Samburu-mannen mogen met meer dan één vrouw trouwen). Corinne vindt het niet prettig dat hij haar nog steeds als zijn vrouw ziet, maar ze laat het maar zo, want hij zou het toch niet begrijpen.

De zeden en gebruiken van de Samburu zijn boeiend om over te lezen. Bij wijze van zegening word je er bespuugd. Je emoties toon je niet. Baby's worden na de geboorte enkele weken binnen gehouden uit angst voor vloeken die over het kind zouden kunnen worden uitgesproken. Vrouwen worden besneden vlak voordat ze trouwen. Mannen mogen trouwen nadat ze een tijd als krijger hebben doorgebracht. Vrouwen hebben een kaalgeschoren hoofd.


Samburu-krijger en zijn vrouw


Sommige van die tradities -zoals de besnijdenis- zie je als lezer liever gisteren dan vandaag verdwijnen. Maar Corinne beschrijft hoe de westerse cultuur langzaam maar zeker haar opmars maakt en dat stemt droevig. De Samburu hebben een prachtige manier van leven die heel dicht bij de natuur staat. Die manier van leven gaat verloren. Steeds minder Samburu-vrouwen dragen de prachtige, kleurrijke traditionele kledij, steeds meer Samburu-mannen raken aan de drank.

Weerzien in Kenia is goed leesbaar zonder dat je de twee eraan voorafgaande boeken hebt gelezen, maar ik mis toch een paar dingen. We vallen midden in het verhaal en pas gaandeweg kom je erachter wat er vroeger allemaal is voorgevallen. Jammer dat er niet een korte samenvatting van de vorige boeken voorin staat.

Er ontbreken meer dingen. Nergens lees ik over het oorspronkelijke geloof van de Samburu (op het stukje over de pasgeboren baby's na). Wel lees ik over missieposten en kerkjes. Geen enkele kritiek op het feit dat de christenen hun religie komen opleggen aan de traditionele bevolking. Misschien is dat omdat Corinne zelf ook een gelovig christen is.

Wat ik ook mis, is 'hoe het verder gaat'. Corinne is van plan om ook Napirai mee terug te nemen naar Kenia. Waarom niet gewacht met het schrijven van dit boek tot daarna? Het boek beschrijft slechts twee weken, had een stuk korter gekund en was veel boeiender geweest als ook een bezoek van Napirai aan Barsaloi was opgenomen.



Uitgever: Arena ISBN: 90 6974 763 4 Pagina's: 205
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!