CD: Kings' X - Ogre Tones

Ikzelf had nog nooit gehoord van King's X en de welbekende rock- en metalreviewers van FOK! zullen me vanaf nu regelmatig om de oren slaan, maar dat is nazorg waar jullie niks mee te maken hebben. Voor de mensen die King's X net zoals ik niet kennen: ze zijn gewoon al sinds 1988 bezig en hebben al meer dan 10 albums op hun conto staan. Daarnaast hebben de drie mannen uit Texas, Doug Pinnick, Ty Tabor en Jerry Gaskill, ook de nodige soloprojecten op hun naam staan, waardoor ze een gevestigde naam in de rock/metal wereld zijn. Ogre Tones is het elfde album en aan de goede en lekkere tracks te horen zijn deze drie heren zeker nog niet afgeserveerd.

Als ik het album zo beluister, valt me de combinatie van melodieuze zang met ruige riffs op; in elk nummer weten ze de donkere kant van de metal en progrock te combineren met een soort positieve sound, iets wat je niet altijd tegenkomt in deze donkere hoek van de muziek. De openingstrack Alone begint met een ground, maar gaat daarna verder met energieke gitaarriffs en een samenzang van de drie bandleden, iets wat haaks op de eerdere ground staat. Het nummer Stay gaat daarop verder: lekker stevig maar toch zeker niet recht-toe-recht-aan-rock. Met nummers als Hurricane en Sooner Or Later halen ze het tempo uit de tracks om de aandacht te richten op de teksten en de melodie. Vooral de laatstgenoemde track is een stuk rustiger, maar weet toch een lekker gevoel op te roepen. Galmende gitaarsolo's en de verlangende klank in de stemmen van de drie mannen maken na dit dromerige nummer plaats voor het ruige werk in bijvoorbeeld Open My Eyes, waar de eenvoudige opbouw van nummers in de huidige muziek met refreintjes en bridges plaats maakt voor een wazig samenspel van verschillende statements. Ik zal hier vast anders naar luisteren dan de echte rockverslaafden, maar ik vind het verrassend dat dit soort nummers toch mijn aandacht trekken en zeker niet saai en smakeloos klinken.



Het leuke aan deze progrock is de creatieve manier waarop met verschillende rockstijlen is gespeeld. In het nummer Bebop wordt tekstueel gespeeld met de bekende "bebop dabedoeba bebop dop do", die in de rock 'n roll scene veelvuldig langs kwam. Toch herken ik niks van de rock 'n roll in deze vrij stevige song, maar word ik als luisteraar bekogeld met stevige riffs en hoge stemuithalen. Het geeft aan dat King's X zich niet laat stoppen in de bekende hokjes maar vrolijk door de kleedkamers heen sneert. Het geeft het geheel meer energie en ook meer plezier om te luisteren.

Als ik als niet-rockreviewer mijn mening moet geven over een rock-CD van een gerenommeerde groep rockers, dan is dat zeker pittig. Ik verwacht in de crewtopics de nodige slaps, maar wat ik wel wil vertellen is dat deze CD mij enorm verrast heeft. De combinatie van verschillende moods, stijlen en melodieën maakt dit album energiek, gevarieerd en zeker interessant om naar te luisteren. Hard en rustig wisselen elkaar goed af, waardoor het een pittige plaat met een gevoelige kant is. Ik durf niet te vertellen of dit een plaat is die de fervente hardrocker op FOK! kan bekoren, maar in mijn CD-kast blijft ‘ie voorlopig staan!


Label: InsideOut Releasedatum: 3 september 2005Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!