Interview: Machine Head

André (Dr.E)
Of hij lunch aan het maken is, vraag ik hem, terwijl hij bezig is met de magnetron. Het is een uur of vier in de middag. "Nee, dit is mijn ontbijt" antwoordt Flynn. "We zijn net pas aangekomen hier in Amsterdam, wat overigens nog knap lastig was, want er is een 'Saint Nicolas' parade aan de gang of zoiets."

Hij heeft gelijk. Terwijl honderd meter verderop op het Leischeplein duizenden kinderen Sinterklaasliedjes zingen, hebben wij het in de ietwat sobere tourbus van Machine Head onder meer over wat er met de band is gebeurd sinds het optreden in Den Bosch in november 2003.

Flynn: "Afgelopen jaar is ons album in Amerika uitgekomen en we hebben een tour door dat land gedaan met God Forbid en 36 Crazyfists. Daarna kwamen we naar Europa en hebben we op een hoop festivals als Rock Am Ring, Rock Im Park en Download (Schotland) gespeeld. Vervolgens gingen we weer terug naar de VS voor anderhalve maand en daar hebben we de Roadrage tour gedaan met Chimaira en Trivium. De volgende stop was Australië: het was voor de eerste keer in negen jaar dat we daar een show als headliner deden. Dat was echt fuckin' amazing!. Veel beter dan shows in Europa of Amerika. De mensen doen daar echt een moord voor een goed metalconcert. Ik denk dat dat komt doordat Australië zo ver hier vandaan ligt, waardoor een hoop bands dat werelddeel gewoon overslaan. Dus als een metalband daar dan heen gaat, dan is het ook fuckin' insanity. Letterlijk.


Robert Flynn

In thuisland Amerika ligt het laatste album van de band, 'Through The Ashes Of Empires', pas zes maanden in de winkels. Dit had te maken met een breuk met platenlabel Roadrunner Records, voordat het album werd gemaakt. In bijvoorbeeld Europa is de plaat al wel langer te verkrijgen en deze was hier ook behoorlijk succesvol. Voor de Amerikaanse tak van Roadrunner was dit reden genoeg om de band weer in genade te nemen en een nieuw contract aan te bieden.

Nu is alles weer koek en ei tussen Machine Head en Roadrunner Amerika, verzekert Flynn me. "We hebben nu een veel eerlijkere deal dan hiervoor. Dat betekent bijvoorbeeld dat wij zelf eigenaar blijven van onze master-cd's en voor honderd procent de rechten hebben over het uitbrengen van onze cd's. Daarbij hebben we nu ook totale muzikale vrijheid, Roadrunner heeft geen enkele invloed op onze muziek. Dat is echt bijzonder, want bijna geen enkele band heeft dat. Voor Roadrunner heeft het ook z'n voordelen, omdat ze veel minder geld in ons hoeven te steken en dus veel minder risico lopen. Volgens mij zijn wij de enige Roadrunnerband die het label geen geld is verschuldigd."

Hiermee wil hij overigens niet zeggen dat eerdere albums wel onder druk van de platenmaatschappij tot stand kwamen. "Misschien één of twee nummers van 'Burning Red' of 'Supercharger' hadden de potentie om op de radio gedraaid te worden. Maar de rest van die nummers was gewoon too fuckin' heavy. Er was echt geen mogelijkheid dat MTV of één of ander radiostation dat ooit zou gaan draaien."