CD: Placebo - Once More With Feeling

Normaal gesproken zie ik het nut niet zo in van greatest hits albums. Oké, het kan een aardige manier zijn om een band te leren kennen, maar vaak worden dergelijke cd's juist uitgebracht door bands die 'het' al lang en breed gemaakt hebben (bijvoorbeeld Queen, The Beatles of The Rolling Stones). Dergelijke greatest hits albums staan niettemin wèl vol met het allerbeste wat de bandleden op muzikaal vlak hebben gepresteerd, en zijn over het algemeen dus kwalitatief beter dan normale studioalbums (waarop ook nog wel eens aantal 'vullers' staan).

Placebo is echter een band die in Nederland niet bepaald de status heeft die bands als Queen en The Beatles wel hebben. Sterker nog, Placebo is een band die nauwelijks airplay op radio of tv krijgt. Niettemin heeft het trio wereldwijd al meer dan vijf miljoen albums verkocht, waarvan één miljoen in Groot-Brittannië.

Het grootste wapenfeit van Placebo is waarschijnlijk een nummer dat werd opgenomen met hun grote voorbeeld David Bowie. Deze ontmoetten de drie heren na het uitbrengen van hun eerste album 'Placebo' in 1996, waar Bowie zo van onder de indruk was dat hij de band uitnodigde om het voorprogramma van zijn concerttour te verzorgen. Het zou echter tot augustus '99 duren, zanger Molko speelde in de tussentijd onder meer een kleine bijrol in de op David Bowie geïnspireerde film Velvet Goldmine, alvorens band en Bowie daadwerkelijk op muzikaal vlak tot een samenwerking komen. Het tweede album van Placebo, 'Without You I'm Nothing' uit 1998, ligt dan al in de winkels.

Niet alleen David Bowie wordt als inspiratiebron van de band gezien. Zo beschreef MTV Placebo bijvoorbeeld als 'a glam version of Nirvana'. Het is een vergelijking die voor het derde en zeker voor het vierde album van de band, respectievelijk 'Black Market Music' (2000) en 'Sleeping With Gosts' (2003), beter opgaat dan de vergelijking met David Bowie. Waarschijnlijk ligt de waarheid echter ergens in het midden.


Wat overigens niet wil zeggen dat Placebo geen eigen smoel heeft. Alleen al het stemgeluid van Molko, door velen omschreven als de stem van iemand die helium heeft geïnhaleerd, is uit duizenden te herkennen. Daarnaast is ook het algehele bandgeluid apart te noemen. Aan de ene kant duister en sferisch, maar tegelijkertijd energiek en deels vrolijk.

Het is een combinatie die ook op 'Once More With Feeling' naar voren komt. Van elk uitgebracht album zijn op deze compilatie vier singles te vinden; van het debuutalbum zelfs vijf. Daarnaast staat er een Franse versie op van het nummer Protect Me From What I Want, die eerder alleen in Frankrijk verkrijgbaar was (en te horen is op de DVD 'Live in Bercy Paris'). Om het plaatje compleet te maken nam de band twee nieuwe nummers op: I Do en de nieuwe single Twenty Years.

Het bekendse nummer van Placebo, Pure Morning, is uiteraard ook vertegenwoordigd op deze 'greatest hits', zoals ook The Bitter End en This Picture niet ontbreken: twee nummers waarmee de band zich afgelopen jaar ook weer even in de etalage van MTV zette.

Toch is er volgens mij een grote kans dat bovenstaande tracks maar bij weinig mensen een lichtje doen branden. Dit is dan ook gelijk het grootste manco van deze plaat: Placebo is naar mijn mening helemaal geen band die het van de singles moet hebben, het is juist echt een album/live band. Het feit dat de band zo weinig airplay krijgt, maar wel zo veel albums verkoopt, bewijst dit volgens mij alleen maar.

Wie een normaal studioalbum van Placebo beluistert, hoort (in tegenstelling tot veel albums van andere bands) dan ook nauwelijks verschil tussen de singles/hits en de 'normale' nummers. Niks geen extra gladde productie of overdreven herkenbaar refreintje: alle nummers van Placebo zijn even (on)toegankelijk.

Wat mij betreft verdient dit op zich een groot compliment, ware het niet dat hierdoor 'Once More With Feeling' niet beter is te noemen dan een normaal studioalbum. Daarbij is Placebo een band die het vooral moet hebben van een grote vaste fanschare, die als het goed is alles van zijn favoriete band al in huis heeft. De toegevoegde waarde ten opzichte van een 'normaal' studioalbum' is dus, snel gerekend, miniem.

Wat ik duidelijk probeer te maken is dat ook mensen die nieuwsgierig zijn geworden naar de muziek van Placebo evengoed één van de vier studioalbums kunnen aanschaffen, omdat deze een even compleet beeld geven van de kwaliteiten van Placebo als 'Once More With Feeling'. Brian Molko & co hebben namelijk nooit de muzikale uitschieters gemaakt, die eerdergenoemde bands als Queen en The Beatles wèl op hun naam hebben staan en die tevens een greatest hits album rechtvaardigen.

En tja, dan moeten de fans het dus weer doen met twee nieuwe tracks, die ook nog eens weinig toevoegen aan de audiotheek van Placebo. Met andere woorden: niets nieuws onder de zon.