CD Review: Hatebreed - The Rise Of Brutality
'The Rise Of Brutality' is de opvolger van 'Perseverence', Hatebreed's eerste plaat op een groot label. De plaat is ontstaan uit jamsessies in een kelder, net als hun eerste demo's. Of dat hetzelfde geluid heeft opgeleverd als diezelfde demo's kan ik niet beoordelen, maar hard is het zeker.
De opening van het album maakt meteen duidelijk wat het doel is van Hatebreed: gestructureerde herrie maken zonder poespas. Het tweede nummer legt het nog even uit voor de mensen die het nog niet door hadden, dit is heel erg 'Straight To Your Face'. Invloeden van bands als Slayer zijn in overvloede aanwezig, vandaar mijn paralleltrekking met bands als Chimaira, die met hun nieuwste album ook duidelijk lieten horen geïnspireerd te zijn door diezelfde Trash Metal Goden. Het verschil is echter dat de zanger van Hatebreed, Jamey Jasta, zich meer druk maakt om de problemen in de wereld dan om zijn eigen problemen en dat is voor een Nu Metalliefhebber als ik wel een verademing (zeker als je net de laatste KoRn hebt moeten luisteren voor een review).
Zoals eerder vermeld is de muziek van Hatebreed behoorlijk recht-toe-recht-aan herrie, maar het is toch onwijs pakkend. De riffs zijn betrekkelijk eenvoudig, solo's zijn vrijwel afwezig (op een verdwaald loopje dat net iets anders is dan de riff na) en toch verveelt deze plaat geen moment. De nummers zijn ook lekker compact waardoor je door de nummers heen vliegt zonder dat je het door hebt. Het is album is daardoor naar mijn gevoel erg kort, maar dit is zo'n lekker plaatje dat je hem gewoon op repeat kan zetten. Dat het zo kort is is ook het enige nadeel dat ik kan ontdekken aan deze plaat. Ik vind 32 minuten persoonlijk te kort voor iets dat bestempeld wordt als langspeler. Aan de andere kant; het zou niet in de stijl van Hatebreed passen om OF de nummers OF de CD langer te laten duren, dus ik sluit er maar vrede mee.
Niet alleen is het muzikaal lekker, ook tekstueel zit het prima in elkaar. Jamey Jasta brult de microfoon aan flarden en geeft het toekomstige live-publiek genoeg mogelijkheden om lekker mee te blèren op nummers als 'Straight To Your Face' en 'Live Like This'. Dit zijn van die momenten waar het hele publiek met gebalde vuist mee zal grommen. Ik krijg al kippenvel als ik eraan denk hoe machtig mooi dat gaat worden.
