Game review: Toy Trouble



Introductie

Men neme: 1 slaapkamer, 1 inrichting en 2 robots. Hiermee is heel in het kort alles al gezegd. In Toy Trouble ben je een op afstand bestuurbare robot, dit keer uitgerust met behoorlijke wapens, varierend van propjesschieters tot CD-werpers. Een korte blik op het slagveld leerde ons al snel een boel.
Allereerst dat het spel nog behoorlijk lastig is. In plaats van statische vijanden zonder ziel wordt ik opgewacht door een aggresief blikken gevaarte, dat zonder veel moeite gehakt van me maakt. Op naar ronde 2 dus. Ook in deze ronde wordt ik tot aardappelschilmesje gedegradeerd, maar het lukt me om Nitro, m'n tegenstander, zowaar schade toe te brengen.
En zo gaan de gevechten verder, in slaapkamers, keukens, woonkamers, het hele huis wordt gebruikt als slagveld. Ook zijn er aparte arena's voor bijvoorbeeld Time Trial, waarin je een bepaalde tijd hebt om de tegenstander te verslaan.

Graphics & Geluid

De engine is ook erg knap in elkaar gezet. Die is dan ook ongetwijfeld het onderdeel waar het langste aan gewerkt is. En het resultaat mag er zeker wezen. De kamers zijn vrij klein, en erg statisch. Geen spullen op de tafels, weinig inrichting. Feit is wel dat alles knap in elkaar zit. Kleine en lage robots, zoals Lucifer kunnen onder het bed doorvluchten, en zo aan jou ontsnappen, maar ze zijn minder wendbaar. Als grotere robot ben je daar en tegen sneller, en kan je hoger springen, maar zijn er minder plaatsen om je te verstoppen. Dat is dus goed gebalanceerd.

Het geluid, toch wel een lastig onderdeel, is wat minder goed in elkaar gezet. De robots zelf klinken wel redelijk, ze maken geluiden als Harley Davidson motoren, maar de stemmen zijn matig. Het lijkt alsof elk woord apart is opgenomen, wat natuurlijk schijf- en downloadruimte scheelt, maar daardoor zitten sommige zinnen, zoals "Nitro wins" erg scheef in elkaar. Dat had beter gekunt, bijvoorbeeld door een student met een lagere stem.