Concert: Night of the Proms 2009
Het orkest Il Novecento speelt onder begeleiding van dirigent Robert Groslot het wereldberoemde 'Also Sprach Zarathustra', die daarna overgaat in 'Nox Argentea'. Vanaf de achterkant van het Gelredome lopen dertig personen gekleed in het zilver met een brandende fakkel. Achterin de zaal splitst de groep zich in tweeën en ze wandelen op de zware tonen van het klassieke stuk naar het podium. Een korte choreografie volgt met de fakkels in de hand en na een applaus kan het feest nu toch echt beginnen. Presentator Carl Huijbrechts babbelt de hele avond aan elkaar met zijn vrolijke en opgetogen commentaar. Na een korte introductie van alle mensen die nu op het podium staan en/of zitten begint het eerste publieksparticipatie-onderdeel: schreeuwen. "We doen dit al 25 jaar zo, dus ook vanavond", roept Huijbrechts. Op de tel- van 'drie' is het de bedoeling dat de complete zaal 'Music, maestro please!' schreeuwt. Braaf als de bezoekers zijn gebeurt dit en Il Novecento start de Hongaarse n° 5 van componist Bach.
Il Novecento speelt de gehele avond de meest bekende klassieke stukken om de grote namen die schitteren af te lossen. Denk aan nummers als de Bloemenwals, de Bolero en een met Let's Go Urban begeleidde 'Suite to Dance 2'. Maar waar stiekem vele mensen op wachten, zijn toch de grootse namen van Night of the Proms. De eerste die we op het podium mogen verwelkomen zijn Peter en Zoltan Katona. De tweelingbroers dragen een semi-akoestische gitaar om de nek waarmee ze in duizelingwekkend tempo zowel eigen nummers als covers spelen. De techniek van de twee is zeer snel en secuur, vanavond kunnen ze op geen enkele fout worden betrapt. Hoogtepunt van de twee broers was, naast een geweldige cover met nog twee namen (komen we zo op terug), de medley van bekende nummers. Met begeleiding van Il Novecente en het koor Fine Fleur passeren de nummers 'Sweet Home Alabama', 'Bad', 'Black or White' en 'Smells Like Teen Spirit' de revue.
De volgende naam die op Night of the Proms speelt is een man die 25 jaar terug op de allereerste editie in België speelde: niemand minder dan Jean Baptiste Frédéric Isidor baron Tielemans ofwel Toots Tielemans. Met de complete orkestbak op de achtergrond brengt de 87-jarige mondharmonicaspeler eerst het nummer 'Bluesette', gevolgd door een vlucht van films waar Toots muziek voor heeft gemaakt. In zijn ronddraaiende witte kuipstoel horen we allen de mooie, scherpe klanken van Midnight Cowboy, Turks Fruit en als slotnummer 'Circle of Smiles', beter bekend als 'dat ene deuntje van Baantjer'. Ook Toots komt in de tweede helft van de avond terug om te spelen, deze keer met een eigen versie van het nummer 'Wonderful World'. Alle kleine lampjes die het publiek heeft kunnen bemachtigen gaan branden en Toots speelt de sterren van de hemel. Aan het eind van het nummer haalt Tielemans de mondharmonica nog even van zijn lippen om in de stijl van Louis Armstrong rauw te zeggen 'and I think to myself…', om daarna de laatste klanken van de track ten gehore te brengen. Met een oorverdovend applaus lacht Tielemans naar iedereen en legt hij zijn hand op het hart, als teken dat hij het zeer waardeert. Huijbrechts komt ook nog het podium op. "Toots, je hebt nu al op vele wereldpodia gespeeld. Wat staat er nu nog op je verlanglijstje om nog eens te spelen?" De nog altijd kwieke Tielemans geeft een antwoord waar de hele zaal van smelt; "Dat ik hier over 25 jaar nog eens mag spelen."
Om de zaal wakker te schudden na de rustige Bloemenwals van Tchaikovsky, waar enkele tientallen koppels in de zaal stonden te dansen, is het tijd voor de gitaren. Met de rustige klanken van 'Mother Earth' wordt de stilte doorbroken door een harde knal groene confetti, waarna Sharon den Adel het nummer 'Ice Queen' ten gehore brengt. De leadzangeres van Within Temptation moet hoorbaar nog wel even inkomen. Het gehele nummer lijkt net wat te hoog voor Den Adel te liggen. Het klinkt wel luid en zuiver, maar het gevoel dat Sharon toch een tikkeltje te hoog zit blijft bij het hele nummer. Dit verandert echter bij het tweede nummer van haar optreden, 'Stand My Ground'. De pitch is iets lager en je weet niet wat je hoort. Of eigenlijk juist wel: een zuivere, luide, kraakheldere en sterke Sharon den Adel die de zaal plat weet te zingen. Met de mooie toevoeging van Fine Fleur wordt een gig neergezet waar zowel jong als oud van weet te genieten.
Ook een geweldig energieke act wordt gebracht door Orchestral Manoeuvres in the Dark, OMD dus. Het is onvoorstelbaar hoe energiek de zanger van de band heen en weer rent, springt, danst en huppelt. Met bekende nummers als 'Maid of Orleans' en 'Enola Gay’ zet OMD het complete Gelredome ondersteboven. Mensen gaan staan en dansen mee op de ritmische tonen van de heren.
De grootste verrassing van dit jaar was Roxette. Wegens een hersentumor van zangeres Marie Fredriksson is de band zeven jaar uit de running geweest. Druk bezig met een comeback tour begint de van origine Zweedse band met spelen in Nederland, waarvan het allereerste optreden vanavond is. Er kan niet anders gezegd worden dan dat Roxette aardig tegenviel. Het eerst gespeelde nummer is 'Wish I Could Fly'. Over de instrumentalen van Roxette is weinig op te merken. Na zeven jaar klinkt het nog steeds even strak, vrolijk en goed. Marie is echter wèl flink achteruit gegaan. Zowel bij dit nummer als bij 'The Look' en 'Joyride' heeft de zangeres zeer veel moeite om de hogere tonen te halen. Dit wordt nog pijnlijker duidelijk bij 'Listen To Your Heart'. Met veel begeleiding van zowel de band als achtergrondzangers en een flink omlaag gedraaide pitch wordt het nummer gezongen. Roxette is zwaar achteruit gegaan.
De twee mooiste momenten van de avond zijn toch beide met zanger John Miles. De eerste is de cover van Led Zeppelins 'Stairway To Heaven', met Miles spelend op de gitaar en zingend, de Katona-broertjes op de gitaar en halverwege het nummer met Den Adel. Een enorm applaus volgt en er werd zelfs gefluisterd dat het nummer 'kippenvelveroorzakend' is gespeeld. Een ander zeer mooi moment is het duet van Miles met Tielemans. Na 25 jaar worden beiden weer verenigd met het nummer 'If I Could'. Beiden glunderen van plezier.
Met een geweldig mooie versie van Miles' grootste hit 'Music' wordt de avond besloten. Van de warme, huiselijke sfeer in het Gelredome is het weer tijd om de koude wind in te gaan. Om Carl Huijbrechts te citeren: "Tot volgend jaar."
Met dank aan FOK!fotograaf Jeroen (freud) voor de bovenstaande foto's. Voor de gehele fotoreportage van Jeroen, kijk dan hier.
Locatie: Gelredome, Arnhem
Datum van optreden: Zaterdag 14 november 2009
Waardering:
Website Night of the Proms
Muziekforum FOK!
