Mirror's Edge Catalist Beta
Er wordt aangeraden om elke dag minimaal 10.000 stappen te doen. Het is echter niet aan te raden om dit op 100 meter hoogte te doen. Toch probeert ontwikkelaar DICE om ons onszelf, acht jaar na het uitkomen van de eerste Mirror’s Edge, weer in het zweet te laten werken op de daken van Glass City. De afgelopen dagen konden gelukkige bezitters van Mirror’s Edge Catalist aan de slag met deze FFP (First Person Parkour) game om zo DICE wat informatie te laten verzamelen.
Ook dit keer speel je weer met Faith uit het eerste deel. Wanneer zij vers uit de gevangenis komt gewandeld, wordt zij meteen weer gerekruteerd door Noah, het hoofd van de Runners. De Runners is een groep die zich niets aantrekt van het feit dat Kruger en zijn tronies die hele stad onder hun duim hebben. Ze leven jarenlang langs elkaar, maar uiteindelijk gaat het nu mis. Het is aan jou om Kruger te stoppen, maar is het wel Kruger voor wie je bang moet zijn?
Kruger is de Kingpin van Glass City en wil graag zijn grip op de stad houden. Zijn manier om dit te bewerkstellen, is door alle communicatiemiddelen af te tappen. Rebellen schrijven natuurlijk hun snode plannen op perkament met een veer en inktpotje. Omdat dit nogal de vrijheid van iedereen inperkt, runnen de Runners een illegale postcodedienst om zo te kunnen communiceren met elkaar. Omdat de grond flink onder de controle van Kruger is, rennen de Runners liever over de daken omdat de daken minder streng bewaakt wordt.
Mirror’s Edge Catalist draait nog steeds om het zo snel mogelijk rennen, springen en klauteren van plek A naar plek B. Hoe je dit doet, dat is aan jou. Je hebt nog steeds Runners Vision zodat je wel een idee krijgt van hoe je de weg moet afleggen. Dit is echter niet altijd de snelste of verstandigste weg, want de developers van DICE willen dat je ook zelf op zoek gaat naar slimme routes. Ik had tijdens de bèta wel het gevoel dat het allemaal wat minder lineair aanvoelde. Meestal zijn er wel een stuk of drie mogelijkheden om sneller te zijn. Dit is ook nodig, want je rent in hetzelfde gebied steeds van missie naar missie, van collectable naar collectable. Als je steeds dezelfde weg moet afleggen, dan wordt dat snel saai.
Eentonig voelde de bèta echter niet. Er is namelijk genoeg te doen. Dit keer krijg je opdrachten van je baas, maar ook van anderen die her en der op de map om je aandacht vragen. Uiteraard bestaan de meeste opdrachten uit het zo snel mogelijk rennen van punt A naar B, maar dit wordt gevarieerd door missies waarbij je moet insluipen en apparatuur moet slopen tot aan heuse helikopterachtervolgingen. In elk gebied van de map is er een mooi overzicht van wat er nog te doen is.
Om ervoor te zorgen dat je genoeg zijmissies naast de hoofdlijn kunt doen, krijg je nu bij elke actie experience points. Met deze punten kun je Faith upgraden, met bijvoorbeeld extra gezondheid, slimmere en extra aanvallen op vijanden of je vult de mogelijkheden van Faith aan. Sommige van deze vaardigheden kun je ook pas kopen met je ervaringspunten zodra je bepaalde missies hebt behaald. Een jammerlijke keuze van DICE, want nu leek het alsof ze erop aasturen dat je zo snel mogelijk de singleplayer afragt.
Mirror’s Edge was een feestje voor speedrunners en dit heeft DICE nu verder uitgediept. Echt overal zijn speedruns opgesteld waarbij je het tegen je vrienden en de rest van de wereld kunt opnemen wie het snelste pakketjes kan wegbrengen. Maar daar blijft het niet bij. Je kunt ook namelijk schermen overnemen en je eigen persoonlijke logo erop plaatsen, die je vrienden dan weer zien (en uiteraard over kunnen nemen).
Hoewel First Person Parkour nog steeds cool is, gaat Mirror’s Edge Catalyst volledig draaien om twee punten. Een daarvan is het verhaal, en dat was nog niet al te sterk in de bèta. Het verhaal wordt verteld door middel van flashbacks, maar nieuwe personages worden zonder enige achtergrondinformatie geïntroduceerd. Verder lijken het nu nog wel karikaturen van zichzelf die er niet zo toe doen. Het mag er van mij allemaal wel dikker bovenop liggen.
Het tweede punt is hoelang het rennen in een openmapstructuur leuk blijft. Steeds dezelfde wegen lopen gaat naar een tijd vervelen. Uiteraard hebben we nu een klein gedeelte van de map gezien, maar ik hoop stiekem dat er ook een fast travel-optie komt zodat je niet dezelfde weg 100 keer moet belopen.
Het is natuurlijk afwachten welke filosofie DICE echt voor ogen heeft met Mirror’s Edge Catalist, maar het lijkt erop dat ze het beste van de eerste game hebben gepakt, hierop verder hebben geborduurd en er een openwereldsausje overheen hebben gegooid. Hoe het allemaal uitpakt, dat gaan wij zien op 9 juli, maar het begin is in ieder geval goed.