Red Faction: Armageddon

Gespeeld op: Xbox 360
Zal ook beschikbaar zijn voor: PlayStation 3, PC
Release: 31 mei 2011

Op Mars draait alles om wapens. Eén daarvan heeft een gigantische aantrekkingskracht. Niet alleen wíl je ermee spelen, dat is ook precies wat het doet: het is magnetisch. Je schiet simpelweg op het ene object en vervolgens op een ander, en beide objecten worden met veel geweld naar elkaar toe getrokken. Het maakt niet uit of het twee barrels zijn of fundamenten van gebouwen, ze crashen met een hoop lawaai boven op elkaar, met alle gevolgen van dien. Ik heb het over de wapens van Red Faction: Armageddon. In de opvolger van Red Faction: Guerrilla is massale destructie namelijk nog steeds gemeengoed.

Terraform this
We zijn in Breda op bezoek bij THQ Benelux om daar een previewbuild te spelen van de nieuwe third person shooter in het Red Faction-universum. Red Faction: Armageddon speelt zich bijna een halve eeuw later af dan Guerrilla, waarin Mars nog steeds in relatieve chaos verkeert. In de game speel je Darius Mason, de kleinzoon van protagonist Alec Mason uit Guerrilla. Als durfal en huurling vecht hij tegen cultisten die de planeet bedreigen en voor zijn eigen vrijheid. Maar Mars raakt in verval. De Terraformer, het gigantische apparaat dat voor aarde-achtige omstandigheden zorgt door lucht en weersomstandigeden te genereren, wordt namelijk vrij vroeg in de game opgeblazen. De bewoners van Mars moeten door helse stormen en een gebrek aan lucht vluchten voor hun leven en verdwijnen ondergronds. Darius gaat op zoek naar een mogelijke oplossing en probeert de dader te achterhalen, maar gaandeweg ontwaakt hij iets veel ergers in de diepe mijnen van Mars.

Rode cijfertjes
Ik was dol op Guerrilla’s krachtige maar onstabiele engine, waarin alles kapot kan. Met mijn mokerhamer verspilde ik uren door zorgvuldig de fundering van gebouwen weg te slaan om uiteindelijk met een grijns op mijn gezicht het gevaarte in honderd stukken ineen te zien storten. In een gesprek met Rogér van THQ Benelux werd daarom mijn vermoeden - dat Armageddon vanwege praktische redenen zich ondergronds af zou spelen - bevestigd. Hij vertelde: "De Geo-Mod 2.0 engine stond zijn mannetje in Guerrilla, maar voor een grote sandbox-wereld werden echter iets teveel berekeningen gedaan voor ingestorte gebouwen, waardoor het geheel gauw traag en onstabiel werd. Daarnaast hadden THQ en Volition feedback gekregen van de fans en critici dat Guerrilla in feite ‘te groot’ en ‘te lang(dradig)’ zou zijn, waardoor het idee voor Armageddon is geboren." Ik begreep deze kritiek, maar had voor mijn speelsessie al twijfels over Red Faction onder de grond. Geen grote, hoge gebouwen meer?

De speeltuin
Ik mag twee levels spelen tijdens mijn sessie. Of beter gezegd, drie. Eén extraatje is namelijk een level bovengronds (dat niet in de game zelf zit) waar ik alle mogelijke wapens kan uittesten, waaronder de vooraf besproken Magnetic Rifle. De demolition charges zijn vervangen door een grenade rifle, die explosieven iets verder weg kan schieten en op muren blijven plakken. Naast de standaard wapens zien we ook een stel nieuwe zoals de Plasma Rifle of twee zware pistolen genaamd Banshees. In vijftig jaar hebben de kolonisten van Mars dus niet stilgezeten. Ook de uit Guerrilla bekende Nano Forge, een handig minifabriekje van kleine robotjes genaamd ‘nanites’, kan nu veel meer dingen. Eén van de belangrijkste is de ‘rebuild’-functie. Met de Nano Forge kun je namelijk niet alleen met nanites objecten tot as reduceren, maar het ook weer terugzetten op zijn plaats. Zo kun je een compleet gebouw lopend weer ‘opbouwen’ door een bepaalde knop in te drukken. Interessante gameplay, en gaandeweg mijn speelsessie toch aardig cruciaal.

Makelaarstaken
Tijdens de daaropvolgende intromissie is het de bedoeling dat je voorkomt dat de Terraformer opgeblazen wordt. De cultisten hebben het gebouw al geïnfiltreerd en proberen koortsachtig het ding onklaar te maken. Gaandeweg schiet je zelf ook alles aan gort. Kun je ergens niet doorheen? Pak je mokerhamer of Plasma Rifle en kies je eigen weg door het gebouw. De herbouw-functie van de Nano Forge (die handig is gemonteerd op Darius’ linkerarm) wordt hier ook geïntroduceerd als je de turbines van de Terraformer moet repareren. Bijna magisch repareert de Nano Forge de turbine uit het niets. Het oude ijzer, bekend als ‘salvage’ in Guerrilla, is nu vervangen met een soort valuta dat je kan besteden op vaste punten in de game aan persoonlijke upgrades. Voor een bepaald aantal credits kun je extra vuurkracht, een gezondheidsbalkje bij vijanden activeren of wat accurater schieten. Het enige wat je hoeft te doen is dingen kapot maken, net als Guerrilla.

System online
In de daaropvolgende missie is de Terraformer al lang opgeblazen en kom je de eerste echte aliens tegen. Jij hebt ze onbedoeld ontwaakt en nu moet je vechten voor je leven. Het grootste gedeelte van de game speelt zich nu ondergronds af, in donkere tunnels en slecht verlichte grotdorpjes. Aliens komen uit elk denkbaar gat, maar lijken niet echt angst aan te jagen, vooral niet als je in echte een battlewalker kan stappen, een soort exoskelet uitgerust met een flinke gun en een oneindige voorraad raketten.

Tijdens deze missie steken er echter wat twijfels de kop op. Terwijl je rondmarcheert in je bijna-onverwoestbare pak, schietend op elk kruipend insect dat je voor de voeten loopt, kom je tot de conclusie dat het ondergronds wel érg krap is. Dat ontwikkelaar Volition je een claustrofobisch gevoel wil geven is te begrijpen, maar het neigt de gameplay nogal in de weg te zitten. Is het de bedoeling dat je je ergert aan het feit dat de onverwoestbare grotwanden amper groot genoeg zijn om je kont te keren in je walker? Sterker nog, het grootste voordeel van Guerrilla was die open sandbox-omgeving, waar je alles wat je kon zien kapot kan maken. Nu val je, als je wat onvoorzichtig bent, met je walker door het dak van een ondergronds gebouw van drie verdiepingen. Je moet uit je walker stappen, met je Nano Forge de boel herbouwen, en dan voorzichtig met het lompe gevaarte het nauwe gebouw navigeren zonder ergens tegenaan te stoten. Het vergt finesse die ik niet gewend ben van een Red Faction game.

Ondergrondse vrijheid
Volgens THQ is er nog wel een soort sandbox setting in Armageddon, maar dan ondergronds. De mensen die daar leven weten namelijk al gauw dat jij de aliens hebt gestoord, en willen wraak. Je kan uiteindelijk kiezen om tegen de mensen te vechten of tegen de aliens. Ook een groot gevecht met een baas, waar je je Nano Forge moet gebruiken om wat dekking te genereren, is nog best uitdagend.

Maar ik kan het gevoel niet van me afschudden dat het ondergronds niet zo groots zal zijn als in Guerrilla. Tijdens mijn speelsessie met de walker zag ik de poster van Warhammer 40K: Space Marine, die in het testhok van THQ hing. Plots kreeg ik het idee dat de missie die ik speelde veel weg had van een Terminator Space Marine die op Tyranids schoot. Waarom? Omdat hét onderdeel dat Red Faction zo uniek maakt, namelijk dat alles kapot kan, amper op te merken is in deze levels.

Voorlopige conclusie
Red Faction: Armageddon is desondanks veelbelovend, met hier en daar een vernieuwing ten opzichte van Guerrilla. De levels die ik heb gespeeld gaan meer over het verhaal dan over de gameplay en ik ga er daarom vanuit dat de rest van die vijftien uur durende singleplayer-campagne veel meer massale destructie behelst. Tijdens het testlevel had ik namelijk meer lol dan in de missies die daarop volgden. Als Volition Red Factions grote kracht echter laat vallen, dan is het een gemiste kans en verdwijnt de magie van de serie. We moeten immers die Magnetic Rifle wel degelijk aan het werk kunnen zetten. Ik hoop daarom ten zeerste dat bovengrondse actie in de volledige game meer aanwezig zal zijn.