Lief dagboek: Final Fantasy XV
FOK!games heeft Final Fantasy XV pas sinds kort en heeft deze grote JRPG nog niet helemaal kunnen doorspelen. Kensuke houdt in de aanloop naar de review een dagboek bij over zijn roadtrip met vier vreemde Japanse jongeren.
Lief dagboek,
Het is zover. Na vele jaren wachten is 'Final Fantasy XIII Versus', al is het nu in een andere vorm gestoken, eindelijk uitgekomen. 'Fantasy based on reality', dat is de tagline van de game. Tussen de oplichting en de hype van een nieuw deel in een fantastische serie moeten we alleen de realiteit niet uit het oog verliezen. Die realiteit is dat games die jarenlang in ontwikkeling zijn vaak duidelijke gebreken vertonen. Zeker games zoals FFXV die meerdere regisseurs en schrijvers hebben gehad.
We gaan het alleen daar vandaag niet over hebben. Ik moet eerst nog wat intiemer met de game worden, al wordt het waarschijnlijk nooit zo klef zoals Noctis en zijn matties met elkaar zijn. Het eerste wat je moet weten van Final Fantasy XV is dat de game er vanuit gaat dat je de prequels hebt gezien: Brotherhood (korte anime-serie) en Kingsglaive (CG-film). Je valt in de game midden in het verhaal en het vertelt je verder ook lang heel weinig over de personages en de gang van zaken. Als je dus ook maar een beetje geïnteresseerd bent in de wereld van Final Fantasy XV moet je eerst wat huiswerk doen.
Ik lees berichten dat de game slechts zo'n twintig uurtjes duurt. Dat is vrij kort voor een JRPG, dus fans maakten zich onmiddellijk zorgen of deze game wel compleet is. Ikzelf heb er zo'n tien uur in gestoken en ik zit nog vrij vroeg in het spel. Als je sidequests doet en de omgevingen verkent ben je hier makkelijk vijftig uur aan kwijt. Of die sidequests en dat verkennen goed zijn uitgewerkt is een tweede, want vooralsnog hapert de game op dat vlak.
Prachtige open gebieden klinken leuk, maar tot nu zijn het vooral vrij lege plaatsen waar er weinig te doen is behalve wat saaie items looten. Ik mis de wonderlijkheden van Xenoblade X en de interessante ontdekkingen van Witcher III. Nee, als het gaat om verkennen moet Square Enix nog een grote inhaalslag maken.
Ik wil vandaag niet negatief afsluiten, lief dagboek, daarom wil ik het nog even over de combat hebben. Het vechtsysteem heeft meer diepgang dan ik had gedacht. De Episode Duscae-demo liet in 2015 een chaotische indruk achter, met weinig responsieve controls. Dat is inmiddels flink aangepast. De combat vloeit niet alleen lekker, het voelt ook lekker omdat je slagen veel impact hebben. Gevechten met grote groepen zijn ook niet meer heel problematisch nu ontwijken beter is uitgewerkt. Het is vooralsnog vooral dankzij de combat dat deze game harstikke leuk is om te spelen.
Nu stap ik weer in de Regalia, de zwarte glimmende auto van Noctis en de boyz. Verder met het avontuur.
