For Honor

Epische baard en een theatrale wandelstok. Dat wist ik tot vorige week van For Honor. Vorig jaar tijdens de Ubisoft-persconferentie op de E3 kwam de director Jason VandenBerghe op met zijn wandelstok en nogal opvallende baard, en presenteerde een naar mijn mening nogal generieke game. Zelf was ik niet bij de presentatie en hands-on van die versie, maar ik was ook niet echt geïnteresseerd om er meer over te weten. For Honor pakte me totaal niet. Dit jaar op de E3 werd de singleplayer bij Ubisoft geshowd tijdens de persconferentie op de E3. Ik zag op een gegeven moment quicktime-events en ik kreeg meteen Ryse-trauma’s terug. Die game gebruikte ook epische veldslagen met “druk-op-tijd-op-de-op-het-scherm-getoonde-knop”-events. Weer sloeg mijn care-o-meter niet uit. In augustus krijg ik een telefoontje: “Gaan jullie naar Gamescom, we hebben een uitgebreide kennismaking met de multiplayer van For Honor”. Tof, probeer mij maar eens te overtuigen. Veel succes, de care-o-meter is op dat moment echt erg laag voor deze game.

Daar zit ik dan, memorecorder op mijn been, kijkend naar de presentatie terwijl er allerlei helden en enkele multiplayermodi van For Honor worden voorgesteld. Laten we beginnen met alle helden. Er zijn drie facties: de knights, de samurai en de vikingen. Elk van die heeft een held uit vier heldentypes. Allereerst is er het type Vanguard. Deze gasten zijn voor de spelers die van alles wat willen kunnen. Ze zijn oké in aanval, ze zijn oké in verdediging. Ze zijn niet traag, maar ook niet snel. Ze zijn de middelmaat in alles. Prima als je overal op het slagveld wat wil kunnen betekenen in allerlei situaties, of als je het spel eerst eens onder de knie wil krijgen.

Spannender zijn de Assassins. Deze zijn sneller in beweging en aanval. Daar moeten ze wel verdediging en aanvalskracht voor inleveren. Met deze klasse ren je dus vooral rond over het slagveld om tegenstanders in de rug aan te vallen. Of snelle aanval, terugtrekken, snelle aanval en proberen de tragere vijand altijd voor te zijn. Heavies zijn het derde type. Ze zijn wat je denkt dat het zijn: trage gasten met een uitstekende verdediging en enorme aanvalskracht. Maar ja, als je zo traag bent heb je wel een probleem als je mis slaat met je wapen. Ze zijn vooral goed als verdediging van gebieden of om het voetvolk aan het front aan te pakken, want meestal is hun aanval goed om meerdere soldaatjes tegelijk neer te knuppelen. Als laatst zijn er de hybrides. Deze zijn een mix van bovenstaande klassen. Ze hebben apartere strategieën nodig, dus zijn voor de mensen die het spel al beter snappen of naar nog meer uitdaging zoeken.

Het Vanguard-type van de knights heet een Warden. De Vanguard van de samurai heet een Kensei. Ondanks dat ze allebei Vanguards zijn, hebben ze verschillende vechtstijlen en andere speciale vaardigheden. De Kensei kan bijvoorbeeld naar achteren dashen en dan met zijn langere zwaard de vijand alsnog raken. Bij de vikings heet de Vanguard een Raider. Hij is juist niet zo snel met zijn enorme bijl, maar dat maakt hij goed door iemand te kunnen pakken en een paar meter naar voren te dragen. Pro-tip: zorg dat er een brandstapel of een put met spijlen erin in de buurt is. Dat levert namelijk leukere en vooral pijnlijkere effecten op. De samurai hebben als Assassin de Orochi, die een dodelijke werpster heeft, terwijl de Berserker, de Assassin van de vikingen, standaard met twee bijltjes hakt.

Elke held in For Honor heeft zijn eigen unieke wapen en armor-set. De Warden speelt bijvoorbeeld altijd met een long sword. Dit zorgt voor een geheel andere gevoel als je speelt. Elke held is gemotion-captured. Dus een acteur heeft al deze bewegingen met sensoren en camera’s opgenomen. De acteurs zelf zijn uitgezocht op specialisme, dus het zijn wel mensen die daadwerkelijk bedreven zijn met het zwaard, of speer, of martial arts. Het zijn geen matige LARP-spelers die ze van een weiland geplukt hebben. Technisch gezien doorzoeken ze als jij nieuwe richting-input levert een boom van bewegingen die erbij passen en het moet gezegd worden: de bewegingen zien er realistisch uit. Je ziet geen rare “stop”-momenten maar alle veranderingen van richting, het trekken en slaan van het zwaard, het blokken, alles ziet er prachtig vloeiend uit.

Door multiplayer te spelen verdien je ervaringspunten en loot. De hoeveelheid ervaring die je krijgt ligt aan het eindresultaat, zoals of je gewonnen hebt, hoeveel AI-soldaten je gedood hebt, hoeveel helden van de tegenstander je gedood hebt en meer van dat soort zaken. Als je eenmaal genoeg punten hebt om een level te stijgen, dan krijg je eerst op de lage levels unlocks van je speciale vaardigheden. Sommige vaardigheden zijn alleen te leren door een specifieke factie, andere hangen weer aan een heldentype, en natuurlijk zijn er ook vaardigheden die alleen door een specifieke held kunnen worden geleerd. Heb je al die vaardigheden die voor jouw held mogelijk zijn vrijgespeeld, dan begint het grote customizen. Je speelt bijvoorbeeld verschillende kleuren, patronen of symbolen vrij. Die kun je dan toepassen op je armor en indien mogelijk op je wapen. Dat mag per armor-stuk verschillend zijn. Natuurlijk zie je er stoerder uit met zilveren en toffe patronen, dan met alleen een ander kleurtje, het is puur om op te scheppen.

De loot die je verdient is borstbescherming, schouderplaten of een helm. Voor je wapen zijn er ook onderdelen. Elk stuk heeft statistieken. Je kunt er voor kiezen zo’n snelle Orochi nog sneller te maken door items met een speed-boost. Of maak hem juist een beetje veiliger door hem een items met meer verdediging-stats te geven. Het is niet zo dat je er overal op vooruit gaat. Een loot-item met een hoge verdediging-stat heeft bijvoorbeeld vaak een verlagende aanval-stat. Je hoeft overigens niet te hopen op goede loot via potjes. Mocht je items krijgen die je niet wil gebruiken, dan kun je deze vernietigen en daarmee jouw bestaande armor een heel klein beetje verbeteren. Op die manier kom je er dus ook, al is het wat tragere voortgang dan opeens een flinke boost door goede loot.