Splinter Cell: Blacklist
Splinter Cell: Blacklist spelen bij tropische temperaturen helpt bij het realisme van de missies in het Midden-Oosten. Airco uit, kogelwerend pak aan en zweten maar!
Het zal je maar gebeuren: je vertrekt net van een militaire basis per helikopter en de hele basis ontploft achter je. Sam Fisher weet er nu alles van. Ook hoe je moet ontsnappen aan de Engineers, de terroristen die de aanval opeisen. Hun eis: Amerika moet alle uitgezonden soldaten naar huis sturen, anders gebeurt er elke week een nieuwe aanslag. Fourth Echelon, die alleen van de president orders aanneemt, moet voorkomen dat dit gaat gebeuren.
En Sam is natuurlijk de leider van deze unit. Als speler neem jij soms de beslissingen welke missie je gaat starten om de aanslag van de week te verijdelen. De missies gaan van het onderzoeken van aanknopingspunten om te weten te komen waar de aanslag gaat gebeuren, informatie over de Engineers te krijgen tot natuurlijk terroristen uit te schakelen.
Splinter Cell: Blacklist kun je op verschillende manieren spelen. Als je een missie uitspeelt krijg je ook een score op elk van deze manieren. Zo krijg je punten voor ‘assault’, dus met de deur in huis vallen en iedereen in dat huis neerknallen. De punten voor ‘panther’ krijg je door het wat meer sneaky te doen, dus terroristen van achteren benaderen en omleggen. De meeste punten krijg je voor ‘ghost’, door eigenlijk onzichtbaar door een missie te geraken. Als je dan toch iemand moet uitschakelen, dan doe je dat door ze bewusteloos te slaan,door ze te laten stikken of iets anders, als het maar niet dodelijk is.
Killing in Motion is een handige optie als je meerdere vijanden tegelijkertijd wil uitschakelen. Meestal doe je dat vanuit je schuilplaats. Je markeert enkele vijanden door naar ze te richten, een knop in te drukken, dat te herhalen tot je of alle vijanden hebt, of gewoonweg niet meer tegenstanders mag markeren en dan druk je de actieknop in. In Matrix-stijl schiet je ze neer. Het ziet er cool uit, het is nuttig en totaal niet lastig om uit te voeren, dus een prima toevoeging aan de gameplay. Deze optie heb je niet op de lastige moeilijkheidsgraad, want een beetje cheaten is het natuurlijk wel.
Met de punten kun je het pak en wapens van Sam en de mobiele basis upgraden. En dat kan verdomd handig zijn. Er wordt zelfs aangegeven voor welke speelstijl het meest profiteert bij een upgrade. Schoenen die zorgen dat je kunt sprinten zonder sneller gehoord te worden is bijvoorbeeld prima voor een Ghost, terwijl een beter kogelwerend pak ideaal is voor de Assault-spelers onder ons. Het tofste wapen is toch wel een vliegende drone, die je verder kunt upgraden zodat hij bijvoorbeeld met een flinke knal kapotgaat als hij dan toch neergeschoten wordt. Het ruimt zo wat terroristen met zich op.
Je vliegende Paladin, een enorm uit de kluiten gewassen vliegtuig, is te upgraden met allerlei snufjes die het je op de grond makkelijker maken. Zo zijn er sensoren op te zetten zodat je op je radar ziet waar men loopt en kun je het bereik van je radar verbeteren. Zo zijn er allerlei gedeeltes te upgraden, bijvoorbeeld om speciale wapens te onderzoeken of de ondervraagkamer te verbeteren, zodat je meer of betere informatie loskrijgt. Wil je Splinter Cell: Blacklist spelen zoals het hoort, dan ga je voor de lastigere moeilijkheidsgraad. Geen radar, geen snufjes om de vijand snel te ontdekken door bijvoorbeeld door muren te kunnen zien, geen Killing in Motion en vooral veel meer terroristen die het op je gemunt hebben.
Het enige dat jammer is, is dat als je bij de plek komt waar een cutscene gaat starten, alle vijanden weer foetsie zijn. Om een voorbeeld te noemen: Sam moet door verschillende delen van een stad in het Midden-Oosten sneaken. Er zijn ondergrondse tunnels om je naar een volgend gedeelte te brengen. Ik spring van een tweede verdieping in een schacht, vijanden zien me naar beneden vallen en slaan alarm. Op zich gelukkig voor de voortgang dat het geen reet boeit, want ik kan rustig verder lopen door de schacht, terwijl ze zelf bij de ingang van de schacht staan te bakkeleien. Geen enkele terrorist denkt eraan dat ie gewoon achter me aan kan gaan en me lek zou kunnen schieten. Een granaat doet ook wonderen.
Splinter Cell: Blacklist is tof. Zeker op de lastigere moeilijkheidsgraad is het een groot sneakfeest, want dan wordt assault wel erg uitdagend, om het subtiel te brengen. Het belooft in ieder geval veel goeds voor de fans van actiespellen waar je nog je hersenen moet gebruiken om te winnen in plaats van de verstand-op-nul-shooters. Er zijn ook multiplayermodi aanwezig in het spel, zoals co-op-missies en Spies vs Mercs, maar deze waren in deze previewversie niet speelbaar. Vanaf 22 augustus kunnen we spelen, ook online, op PlayStation 3, Xbox 360, pc en Wii U.
