Nederland speelde beste wedstrijd van HWL, maar verliest van Duitsland

Spits Mirco Pruyser was de grote roerganger, de aanjager die er bijna eigenhandig voor zorgde dat Nederland Duitsland omver duwde in de kwartfinale van de HWL Final. Maar na de 3-3 en de verloren shoot-outs bleek de renaissance van Oranje dit toernooi te laat te komen.

Middenvelder Seve van Ass zei over de kwartfinale tegen Duitsland dat hij graag wilde ‘proeven’ hoe ver Nederland was, na een matige poulefase, waarin bondscoach Max Caldas zei dat Nederland vaak ‘twee stappen’ te laat was. Van Ass miste scherpte, felheid en keihard werken. Het gerecht dat de Oranje Heren tegen Duitsland opdiende was voorzien van veel meer peper, Nederland leek bij vlagen zelfs dichtbij de halve finale. Maar op details werden de oranjehemden toch geklopt.

Bij een 0-1 achterstand was het Pruyser – de atypische spits die zichzelf met keihard werken naar de wereldtop katapulteerde – die Nederland op sleeptouw nam tegen de Duitsers. Met wat slimmigheden en doorzetten maakte hij van dichtbij de 1-1. De acties van de sturm und drang spits zorgden voor extra zuurstof in het Nederlandse kamp, wat tot uiting kwam in de heerlijke 1-2. Talent Thijs van Dam maakte zijn ‘Thijs Turn’ en bediende daarmee Bjorn Kellerman, die knap en droog Oranje op voorsprong schoot. Het vreugdesprongetje en de ontlading bij Kellerman, die z’n eerste goal van dit toernooi maakte, waren pure bevrijding voor de ijverige spits.

Maar net als bij de 1-0 van de Duitsers was het bij de 1-2 superspits Florian Fuchs (van topclub Bloemendaal) die vrij de 2-2 mocht aantekenen. Daarna kwam Duitsland vanuit een vrij ongevaarlijke positie zelfs op de 2-3, nadat Constantin Staib de bal door de benen van keeper Pirmin Blaak schoot. De Nederlandse defensie en de stabiliteit van de keepers is zonder Sander de Wijn en beoogd aanvoerder dit toernooi Mink van der Weerden (enkelblessure van de beste Nederlandse strafcornerspecialist) het zorgenkindje. Elke wedstrijd kreeg Oranje dit toernooi drie goals tegen. Een Europees kampioen onwaardig.

Net zoals de aanvallende strafcorner niet op niveau is. Fenomeen Van der Weerden is er al het hele toernooi niet bij. De cirkel waar Oranje de tweede helft speelde staat bekend om de vreselijke stuit die erin zit, maar het Nederlands elftal heeft dit toernooi nog geen directe strafcorner gescoord. Vervangers Martijn Havenga, Tristan Algera en Seve van Ass lukten dat nog niet in vier wedstrijden.

Terwijl de historie juist uitwijst dat Nederland het in moeilijke tijden – zoals tegen Duitsland – op die strafcorner moet kunnen leunen. Daarom gingen er ook meer strafcornerspecialisten mee naar India, als testcase voor het WK volgend jaar. Die proefballon werd helaas al snel doorgeprikt. De corner van Van der Weerden is wereldtop, die van de rest (nog) niet.

Dat Pruyser in de laatste minuut nog van dichtbij de 3-3 aantekende en zorgde dat er shoot-outs kwamen, zegt iets over de mentaliteit van het elftal en de spits, die tegen Duitsland nooit opgaven. Iets dat ze in de poulewedstrijd tegen België wel deden. In die shoot-outs begon Blaak sterk, maar waren de Duitsers doortastender, net als op de Olympische Spelen om het brons, toen ze de shoot-outs beter namen.

Symbool voor deze wedstrijd stond het frisse spel van talent Thijs van Dam. Ook hij was net als Blaak ziek geworden in India en moest daardoor de wedstrijd tegen Argentinië missen. Tegen België moest hij er nog inkomen. Tegen Duitsland was hij die frisse verschijning die het bloed van de liefhebber sneller doet stromen. Nadat Pruyser het team bij de hand had genomen, was het tijd voor een talent als Van Dam om Pruyser te volgen. Met een heerlijke turn bracht hij Kellerman in stelling. En ook in de tweede helft was hij gevaarlijk met zijn energieke acties. Hij was deze laatste belangrijke wedstrijd van de HWL Final een positieve noot die Oranje goed kon gebruiken.

Mink van der Weerden raakte al voor de eerste wedstrijd geblesseerd. Blaak en Van Dam werden ziek. Sander de Wijn – een van de beste verdedigers van de wereld – doet voorlopig niet mee met Oranje. Maar van excuses wilde de stoere Van Dam niets weten, die als een volwassen international een interview gaf na de wedstrijd. "We moeten niet kijken wie er niet bij zijn. Elk team heeft hier last van zieke spelers. Ja, Mink heeft de beste corner van de wereld. Maar dat moet geen reden zijn om te verliezen", zei Van Dam, die na de wedstrijd al doodleuk op z’n slippers had aangetrokken. "Dit was de beste wedstrijd tot nu toe van het toernooi. Dat moest vandaag ook. Hockeyend was het beter dan de eerste drie wedstrijd. Het stond beter. De communicatie was beter. We waren feller, scherper."

Van Dam begon in de tweede helft aan een solo door de Duitse defensie die bijna een goal opleverde. Maar zijn energieke acties hielpen Oranje in ieder geval tot een goed resultaat te komen. Maar Van Dam wil het niet over zichzelf hebben. "Ik was scherp vandaag ja. Als dingen dan lukken, krijg ik zelfvertrouwen. Dan lukt er meer dan normaal bij mij. Maar ik ben hier doodziek van. Het is niet belangrijk dat je goed speelt. Mijn spel maakt geen drol uit. Het is belangrijk dat je als team goed speelt. En elk team heeft tegenvallers. Daar mogen het we echt niet op afschuiven."

Opstekers als het spel van Van Dam en zijn volwassen houding na de verloren kwartfinale tegen Duitsland, daar moet Nederland blij mee zijn in een toernooi dat meer vragen opwierp dan antwoorden gaf, een jaar voor het WK in hetzelfde Bhubaneswar.

Duitsland – Nederland 3-3 (1-2) 
’10 Johannes Grosse 1-0
’21 Mirco Pruyser 1-1
’27 Bjorn Kellerman 1-2
’34 Florian Fuchs 2-2
’41 Constantin Staib 3-2
’70 Mirco Pruyser 3-3
Duitsland wint na shoot-outs 4-3