Vuelta: Etappe 16 - Wie stopt Froome in de tijdrit?
De tijd vliegt, we gaan alweer beginnen aan de laatste week van de Vuelta. Nog zes ritten te gaan, waarvan er drie eindigen met een aankomst bergop. De koers is dus nog lang niet klaar, al was de tweede week niet heel hoopgevend voor het restant van de ronde. Die tweede week begon met een overgangsrit naar Alhama de Murcia. Een ritje voor de vluchters, zoals te verwachten viel. Matteo Trentin pakte daar zijn tweede rit, hij rekende af met de zoals altijd dom koersende Rojas.
Eén dag later gingen we naar Calar Alto, een zware bergrit met vooral aan het eind twee zware beklimmingen. Miguel Angel Lopez vestigde hier zijn naam door op de laatste steile strook van de rit weg te rijden van Froome en de rest. Hij pakte zo in zijn tweede grote ronde zijn eerste rit, de verschillen daarachter bleven beperkt. De dag daarna kregen de renners weer te maken met een overgangsrit en weer ging de overwinning naar de vluchters. Deze keer pakte de Pool Marczynski zijn tweede rit. Verrassend genoeg is deze lolbroek nog steeds niet betrapt, hij kan dus in de derde week voor de lol nog een derde rit gaan winnen.
De Vuelta kakte wat in, want de volgende rit was bijna volledig vlak. Het zou eindigen in een ietwat chaotische sprint na een redelijk lastige finale. Voor Trentin maakte dat niet uit, hij was oppermachtig en haalde zijn derde overwinning binnen. In het weekend werden we na twee matige dagen beloond met twee prachtige bergritten. Hoewel het vooral op papier prachtig bleek te zijn, in de praktijk kregen we net wat minder spektakel dan verwacht.
Op de Sierra de la Pandera wist Rafal Majka vooruit te blijven. Hij zat in de vroege vlucht en ondanks een beperkte voorsprong wist hij stand te houden. Daarachter deden renners als Nibali en Contador wel een poging om Froome in verlegenheid te brengen, maar daar slaagden ze niet in. Alleen Lopez wist weer weg te rijden van de rest, hij was tijdens de tweede week de sterkste bergop. Dat liet hij ook in de rit naar de Sierra Nevada zien.
Al vroeg gebeurde er wat in die rit, zo probeerden onder meer Adam Yates en Steven Kruijswijk weg te rijden op de Alto de Hazallanas. Dat lukte, maar hun voorsprong werd nooit groot. Op de lange klim naar de Sierra Nevada deed Contador weer een poging om weg te rijden, ditmaal met Miguel Angel Lopez in zijn wiel. Het was de zoveelste mislukte poging van Contador, want hij werd voor de finish weer bijgehaald en verloor nog wat tijd. De poging van Lopez was een stuk succesvoller. Hij bleef vooruit, haalde op een paar kilometer van de streep Adam Yates nog bij en soleerde zo naar zijn tweede overwinning van de week. Superman Lopez deed zijn bijnaam weer eens eer aan en laat zien wat voor een enorm potentieel hij heeft.
Achter hem gebeurde relatief weinig, niemand was nog in staat om echt weg te rijden. Zakarin pakte een paar seconden en Kelderman won het sprintje voor Froome, maar het haalt allemaal weinig uit. Met zes ritten te gaan heeft Froome een comfortabele voorsprong van iets minder dan een minuut op Nibali en meer dan twee minuten op Zakarin en Kelderman. Dit terwijl we tijdens de laatste week van start gaan met een van de specialiteiten van Froome, de tijdrit.
De route van vandaag (Bron: Letour.fr)
Het profiel van vandaag (Bron: Letour.fr)
De startplaats
We starten de derde en laatste week van de Vuelta in Navarra, en dus eigenlijk gewoon in het prachtige Baskenland. De individuele tijdrit start op een plaats waar de koers nog nooit eerder was, het behoorlijk nieuwe circuit van Navarra, dicht bij het plaatsje Los Arcos. Het is geen wonder dat de Vuelta hier pas voor het eerst passeert, want de baan ligt er nog niet zo lang. In 2007 begon men met dit project en 50 miljoen euro verder werd het circuit in 2010 officieel geopend. De lokale overheid in Navarra heeft een groot deel van het project bekostigd, wat je in die tijd toch wel opvallend mag noemen. Ze hebben er nu nog maar wat extra geld tegenaan gesmeten, om via de Vuelta wat extra aandacht te vragen voor deze spiksplinternieuwe racebaan.
Normaal kom je een wielerkoers op een circuit niet vaak tegen, maar de laatste jaren schijnt het een beetje een hype te worden. Zo heb je in Duitsland tegenwoordig een wedstrijd over de Nürburgring en dit jaar hadden we in de Giro nog een tijdrit met start op het circuit van Monza, waar Dumoulin wielergeschiedenis wist te schrijven. Ook in de Vuelta zie je het steeds vaker, zo begon de ronde in 2009 met een tijdrit over het TT-circuit in Assen. In 2012 kwam er dan weer een rit in lijn aan op Motorland Aragón, een circuit bij Arcañiz. Daar won John Degenkolb, want in die Vuelta was hij in de sprint niet te verslaan.
Circuito de Navarra is blijkbaar een multifunctioneel circuit, op de site kom je een geweldig propagandafilmpje tegen. Als fabrikant kan je hier je nieuwe modellen komen testen, waaronder ook je Formule 1-wagen, mocht je daar toevallig de beschikking over hebben. Onder meer het team van Lotus heeft hier wel eens wat rondjes gereden, volgens het filmpje. Als je na het testen tevreden bent, kun je vervolgens je nieuwe producten ook nog eens presenteren op de baan, dat is ook wel vette shit. Daarnaast kan je hier terecht voor al je slipcursussen, waarna je al driftend een rondje over de baan mag rijden.
Bovenal draait het toch vooral om de track days, door het jaar heen zijn er ontelbaar veel evenementen op het circuit. Niet de grootste races, hoewel het circuit wel ooit deel uitmaakte van de legendarische Superleague Formula. Verder ligt de focus hier toch vooral op de motoren en ook op karting. Al kan je hier ook aan rallyrijden doen, aangezien er een kleine off-road track is. Veel van die evenementen zijn voor amateurs, nu staan er eindelijk een keer echte profs aan de start.
Het circuit van Navarra (Foto: WikiCommons)
De route
De renners vertrekken vanaf de startgrid en gaan daarna een rondje over dit circuit met een lengte van 3933 meter rijden. Voor renners die bij Movistar rijden of bij de ploeg gereden hebben is het bekend terrein. Movistar is gevestigd in Pamplona en dat is niet ver van hier. Al jaren gebruikt de ploeg van Unzue het circuit om de ploegentijdrit te trainen, dat gaat op zo'n afgesloten terrein wel wat beter dan op de openbare weg. Direct na de start kunnen de renners meteen de naar nu blijkt niet te detecteren motor aanzetten, want het gaat in de eerste meters vals plat omhoog. Het asfalt schijnt op zo'n circuit ook slecht te bollen, voor wielrenners althans.
Na de eerste meters in rechte lijn volgt er een redelijk scherpe bocht naar rechts, die wordt opgevolgd door een tweede scherpe bocht naar rechts. Daarna gaat het wat langer rechtdoor, na een kilometer koers volgt er een lange, lopende bocht naar links, waarna het aan het eind van die bocht bijna meteen naar rechts gaat. Voor de renners waarschijnlijk makkelijke bochtjes, het is hier uiteraard vrij breed. Weggetje loopt hier ook subtiel op, maar dat stopt na de volgende bocht naar rechts, waarna het vervolgens 600 meter rechtdoor gaat. Aan het eind van dit stuk is er een stevige bocht naar rechts, met kort daarna een lopende bocht, ook naar rechts.
Het gaat even rechtdoor, tot er een paar meter verderop zowaar een keer een bocht naar links is, een behoorlijk scherpe. Na weer een kort stukje rechtdoor volgt de tweede bocht naar links, een stuk minder scherp. Het gaat nu weer even rechtdoor, waarna de renners de pitlane binnenrijden. Er gaat alleen geen pitstop gemaakt worden, want vlak voor de pits maken de renners een bocht van 180 graden, waarna ze over de parkeerplaats rijden, richting de uitgang. Aan het eind van de parkeerplaats is er een bocht naar rechts, waarna de renners onder het circuit doorfietsen om aan het eind van deze weg bij een rotonde rechtsaf te slaan.
Het gaat 300 meter rechtdoor, waarna het na een lange en lopende bocht 600 meter rechtdoor gaat, over een weg die richting het eind nog vals plat omhoog loopt ook. 300 meter aan 5%, dat soort Spaanse grappen. Je kent het wel. We rijden langs het circuit af, maar laten dat snel achter ons. Na een bochtje naar rechts volgt er een korte afdaling met een lopende bocht naar links, waarna het rechtdoor gaat, richting Los Arcos.
Het circuit van Navarra (Foto: Panoramio)
Richting Los Arcos rijden de renners over een redelijk rechte weg, die nog wel een bochtje naar links in licht dalende lijn kent. Aan het eind van deze weg slaat men na 6,5 kilometer koers rechtsaf, waarna het over een brede weg één kilometer rechtdoor gaat in licht stijgende lijn. Een scherpe bocht van 180 graden naar links volgt, waarna het technische gedeelte van deze tijdrit voorlopig afgelopen is. Het gaat nu 2,5 kilometer rechtdoor over een brede weg en na een tijd rijden we Los Arcos binnen. Richting Los Arcos gaat het lichtjes naar beneden, maar in het dorpje wacht de volgende hellende strook alweer op de renners. 400 meter aan 5%, altijd goed om de renners uit hun ritme te halen.
Buiten Los Arcos gaat het weer licht naar beneden, waarna de coureurs al snel op een rotonde stuiten. Hier moeten ze eerst een beetje naar links sturen en daarna direct naar rechts. Ze bereiken een enorm brede weg, die ze richting het eerste meetpunt van de dag brengt. Dat meetpunt bereiken we na 13 kilometer, drie kilometer nadat we op deze weg terecht zijn gekomen. In deze drie kilometer gaat het volledig rechtdoor, in licht dalende lijn. Weinig knikjes omhoog hier, dat komt na het meetpunt pas. We fietsen verder over dezelfde rechte en brede weg, om na 15 kilometer uit te komen bij het dorpje Sansol.
Vlak voor Sansol is er weer een kort klimmetje van een meter of 400 aan 5%, het gaat vervolgens heel kort wat naar beneden en daarna volgt er in het dorp zelf een klimmetje van een kilometer aan 4%. Na dit klimmetje dalen we dan weer heel kort af richting Torres del Río, met een bochtje naar rechts en daarna een bochtje naar links. Stelt niets voor, de weg is hier heel breed en al snel begint het volgende in stijgende lijn. Na 16 kilometer komen we door Torres del Río, bijna op de helft van de tijdrit.
We rijden door Torres del Rio (Foto: Panoramio)
Na Torres del Río wordt de weg wat bochtiger, we krijgen nu ook te maken met de langste klim van de dag, al kan je deze klim in drie stukjes opsplitsen. Het gaat direct buiten het dorp één kilometer omhoog aan 4%, daarna is het een kleine kilometer zo goed als vlak, voor het weer omhoog begint te lopen. Nu bijna anderhalve kilometer, aan ongeveer 5%. De renners rijden overigens door een behoorlijk open omgeving, waar de wind nogal wat invloed kan hebben. Het gaat nu 300 meter licht naar beneden, waarna het 200 meter omhoog gaat aan 5%, gevolgd door wederom een korte afdaling, dit keer met een scherpe bocht naar links. Daarna het laatste knikje omhoog van deze klim, met 500 meter aan 5%.
Een wat langere afdaling gaat volgen, met ook nog een paar wat lastigere bochten, waaronder een lange haarspeldbocht. Na twee kilometer in dalende lijn is het een halve kilometer vlak, waarna er weer wat geklommen mag worden. Weer een kilometertje aan 5%, dat is in deze regio naar het zich laat aanzien de standaard. Eenmaal boven op dit klimmetje is het voorlopig gedaan met de hellende stroken, het gaat nu een aantal kilometer in licht dalende lijn verder. De renners rijden nog steeds over dezelfde, brede weg. Deze weg gaat ze naar Viana brengen, waar ze na 27 kilometer passeren. Richting Viana gaat het een aantal kilometer volledig rechtdoor, met alleen twee rotondes die een hindernis vormen.
Viana is een best wel lelijk plaatsje, met onder meer een kerk die 200 jaar geleden bijna volledig werd verwoest en men heeft blijkbaar in al die jaren daarna niet de moeite genomen om het geheel weer een beetje op de fleuren. Ze hebben hier dan wel weer een leuk stadhuis, dat is ook de moeite waard. Bovendien kwam Cesare Borgia hier om het leven, een gevreesde telg van de Borgia's. Hij ligt hier ook begraven. Net buiten Viana, na 27,9 kilometer, komen de renners het tweede meetpunt tegen. Het is nog 12,3 kilometer fietsen tot de finish.
De omgeving is zo nu en dan best fraai (Foto: Panoramio)
Bij het buitenrijden van Viana botsen de renners op een rotonde, maar daarna gaat het drie kilometer lang volledig rechtdoor over een brede weg. Het gaat hier vrij licht naar beneden, met tussendoor nog twee minieme knikjes naar boven. Een flauwe bocht naar rechts volgt, waarna het een kilometer rechtdoor gaat in dalende lijn. De renners komen nu uit bij een verkeersknooppunt op een soort van drielandenpunt, we bevinden ons hier op de plaats waar Baskenland, Navarra en La Rioja samenkomen. De renners zouden hier de grote weg kunnen volgen, dan rijden ze rechtdoor naar Logroño, maar ze nemen de weg aan de rechterkant, die licht omhoog loopt. Deze weg sluit aan op de doorgaande weg naar de andere kant van Logroño, een weg die rechtstreeks naar het centrum leidt.
Na de aansluiting op deze weg volgt er al snel een grote rotonde, die aan de rechterkant genomen dient te worden. De weg loopt ondertussen nog steeds een beetje vals plat omhoog, in totaal duurt dat anderhalve kilometer. Eenmaal boven op dit knikje gaat het ook anderhalve kilometer vals plat naar beneden, met op een rotonde na weinig obstakels. Op vijf kilometer van de streep slaan de renners bij de volgende rotonde rechtsaf, waarna het anderhalve kilometer vlak is. De renners rijden nu even om Logroño heen, om nog wat extra meters te maken.
Het gaat nu grotendeels rechtdoor, met alleen twee rotondes onderweg. Bij de derde rotonde gaan de renners linksaf, al nemen ze dat ding aan de rechterkant. Lange en lichtelijk lastige bocht, waarna het een kilometer rechtdoor gaat. Ondertussen rijden de renners over een redelijk moderne brug, die ze over de Ebro gaat brengen. Puente de Sagasta, voor de volledigheid. We bevinden ons nu echt in Logroño en hier loopt de weg nog even kort een aantal meter vals plat omhoog. Op iets minder dan drie kilometer van de streep slaan de coureurs bij een volgende rotonde linksaf, hier mogen ze ook meteen naar links sturen zonder helemaal om dat ding heen te rijden.
Het gaat een kilometer rechtdoor in licht stijgende lijn, tot op iets minder dan twee kilometer van de finish. Dan volgt een flauwe bocht naar rechts, kort daarop gevolgd door een flauwe naar links. De renners komen nu weer uit bij een rotonde, waar ze een lastige bocht van bijna 180 graden moeten nemen. Daarna gaat het rechtdoor tot in de laatste kilometer, terwijl de renners komen te rijden in een straat met steentjes. In de slotkilometer verlaten de renners deze weg, die na een tijd weer van asfalt is voorzien en nemen ze de afslag aan de rechterkant. De weg is hier wat smaller en loopt ook een aantal meter venijnig omhoog.
Daarna gaat het behoorlijk rechtdoor over een weg die vals plat omhoog loopt, waarna er op 600 meter van de streep een eenvoudige bocht naar rechts volgt. Het gaat 200 meter rechtdoor, daarna is er weer een simpele bocht naar rechts en direct daarna volgt de laatste bocht van deze tijdrit, naar links. In de laatste 250 meter gaat het daarna rechtdoor tot de finish, over een brede weg die zo goed als vlak is.
De slotkilometers van vandaag (Bron: Letour.fr)
De finishplaats
De finish ligt in Logroño, de hoofdstad van de autonome regio La Rioja. Een van de belangrijkste wijnsteden van Europa, grenzend aan Baskenland en Navarra. Logroño is een redelijk grote stad, met meer dan 150.000 inwoners. Een van de meest voorkomende steden in de Vuelta, dit wordt de 18e keer dat een rit eindigt in Logroño en dan is men hier ook nog vaak genoeg vertrokken.
Als je naar de winnaars hier kijkt kom je meestal toch uit bij een sprinter, zo won Oscar Freire in 2007 in deze stad. In een verder verleden was Gerben Karstens twee keer succesvol in Logroño. Ook Eric Vanderaerden en Nicola Minali wisten hier ooit te winnen. De Vuelta was voor het laatst in 2014 in deze stad. Ook toen zou een sprinter winnen, dezelfde als in 2012. De rit in 2014 had exact hetzelfde parcours als in 2012 en ook exact dezelfde winnaar, John Degenkolb. Af en toe herhaalt de geschiedenis zich.
Naast het feit dat je hier vooral moet komen voor de wijn is er in Logroño genoeg te beleven. Het is een behoorlijk oude stad, met enkele fraaie overblijfselen uit vervlogen tijden. Onder meer de kerken, maar ook wat bruggetjes. Zo is de Puente de Piedra niet onaardig en even buiten de stad kom je ook nog een oude Romeinse brug tegen, Puente de Mantible. In de stad zelf zijn er ook nog wat aardige parkjes, onder meer in de buurt van de finish. Toch kan Logroño ook heel lelijk zijn, het is de belangrijkste stad van La Rioja en daarom kom je hier ook behoorlijk veel industrie tegen. Ze maken hier meer dan alleen wijn, hoewel dat altijd wel het belangrijkste zal blijven in deze regio.
Logroño, de finishplaats van vandaag (Foto: Panoramio)
TV & het weer
Ook in het noorden van Spanje is het warm, zo gaat het in Los Arcos 28 graden worden. Geen kans op neerslag en maar weinig wind, hoewel die wind richting het eind van de middag toch wel zou kunnen aanwakkeren. Logroño ligt niet ver uit de buurt, dus ook daar ongeveer hetzelfde weer. Misschien iets warmer, 29 graden. Ook daar geen kans op neerslag en maar weinig wind, terwijl de wind met dit parcours toch wel wat invloed zou kunnen hebben. Gemiste kans.
De eerste renner gaat om 13:34 van start. Dat is Conor Dunne, de allemachtig lange en krankzinnig slechte Ier van Aqua Blue. Na hem vertrekt Svein Tuft, dat was vroeger nog wel een mannetje voor dit soort werk. Om 15:00 begint de uitzending van Sporza, we zien tegen die tijd Carlos Verona van het startpodium rollen. Hoewel het ook zo zou kunnen zijn dat alles een paar minuten opschuift aangezien een paar jongens van BMC niet meer aan de start staan in deze tijdrit, waaronder topfavoriet Rohan Dennis.
Iedereen start om de minuut, op de beste renners na. Die mogen twee minuten na elkaar vertrekken. Wout Poels is de eerste van de top-10 die mag vertrekken, hij doet dat om 16:34. Froome sluit als laatste af om 16:52. De organisatie verwacht dat hij 49 minuten nodig zal hebben om dit parcours af te werken, zo rond tien over half zes weten we dus wie de tijdrit gewonnen heeft.
Voorspelling & favorieten
Een tijdrit die op papier wat makkelijker lijkt dan in het echt. Dat is altijd zo in Spanje, ik sta er niet meer van te kijken. Als je het profielkaartje mag geloven is het min of meer volledig vlak, maar daar is dus geen sprake van. Het is een tijdrit met nogal wat bultjes onderweg. Allemaal niet bijzonder lastig, maar bij elkaar opgeteld is het toch wel een vervelende tijdrit. Het begin is technisch, maar naarmate de rit vordert wordt het steeds minder moeilijk. Een aantal lange stukken rechtdoor, hoewel je daar door de hoogteverschilletjes ook nooit ideaal kan doorstampen. Een tijdrit die uitermate geschikt is voor de specialisten, hoewel er hier maar weinig aan de start staan. De grote favoriet, Rohan Dennis, haakt ziek af. Hij had hier normaal wel gewonnen, maar nu ligt de weg voor andere renners open.
1. Kelderman. Team Sunweb heeft speciaal coach Adriaan Helmantel over laten komen voor deze tijdrit! Hij is ingevlogen om de nummer vier van het klassement optimaal klaar te stomen voor de ruim 40 kilometer lange rit tegen de klok rond Logroño. Volgens deze nobuddie waar niemand ooit van heeft gehoord voelt Wilco zich prima en is dit een ideaal parcours voor hem. Helmantel komt verder met de bijzonder stevige uitspraak dat Wilco hartstikke goed rijdt en dat zoiets over het algemeen een voorspellende waarde is om te concluderen dat hij tot een sterke tijdrit in staat is. Zoals altijd bijzonder sterke teksten bij de mannen van Suntology. Wielco gaat dus iedereen de puinpoeier in fietsen en wint met een kwartier voorsprong. Dankzij Adriaan Helmantel, wie anders.
2. Froome. Die dacht mooi te kunnen profiteren van het uitvallen van Dennis, maar toen kwam Adriaan Helmantel ineens zijn karretje in de poep rijden. Arme Froome, het is te hopen dat hij de schade kan beperken zodat hij de rode leiderstrui weet te behouden.
3. Ludvigsson. Want die werd vorig jaar ook derde in de lange tijdrit in de Vuelta. Verder valt er geen enkele reden te bedenken om hem te noemen, behalve dat hij nu wel aardig aan het koersen is, dat hij een prachtige trui mag dragen en dat de rest er ook geen reet van kan.
4. Lampaert. Quick Step doet het al de hele Vuelta goed en dat kan nu ook zomaar weer het geval zijn. Aantal sterke tijdrijders bij, onder meer deze Lampaert en ook Jungels. Al is Jungels wel heel kut aan het rijden en valt dat bij Yves wel mee. Lampaert zal ook hard moeten rijden om alle boze Colombianen te ontwijken, hoewel die domme mensen nu nog steeds niet in de gaten schijnen te hebben dat de gewraakte grap door hem werd gemaakt en niet door Terpstra.
5. Sanchez. Lulu, altijd een risico om hem te noemen. Zo wispelturig als de wind. Als hij z'n best doet eindigt hij bij de eerste vijf, daar bestaat geen twijfel over. Alleen wil hij nog wel eens een snipperdagje nemen, dus hij kan ook met gemak 85e worden. Aangezien er hier bijzonder weinig concurrentie is neem ik aan dat hij zich nog wel een keer uit elkaar wil trekken voor een goede notering.