Vuelta: Etappe 9 - Terug naar Dumoulin's epische zege

Redactie

De eerste lastige aankomst van het weekend leverde niet echt een groots spektakel op. Voor de vierde dag op rij gingen de vluchters met de zege aan de haal. Weer reed er een grote groep weg, met enkele erkende rittenkapers. Majka was van de partij, maar ook getectyleerde hardrijders als Polanc, Monfort en Alaphilippe. Het peloton gaf er weer niet zo gek veel om, hoewel de voorsprong vanwege de aanwezigheid in de kopgroep van renners als Oliveira en Polanc wel redelijk beperkt bleef. Oliveira stond bijvoorbeeld maar op een minuut of drie in het klassement, de controlfreaks van Sky wilden hem niet teveel voorsprong geven, ondanks het feit dat hij totaal geen gevaar vormt.

De hele dag gebeurde er vrij weinig, het was vanaf het begin wachten op de slotklim. Richting die slotklim waren er vooraan wat kleine demarrages, maar de groep bleef redelijk bij elkaar tot de klim. Op de klim mocht Buchmann meteen knechten voor Majka. Hij reed een stevig tempo en alleen Alaphilippe was in staat om te volgen, naast Majka uiteraard. Nadat het werk van Buchmann gedaan was viel het een beetje stil, waardoor Polanc aan kon sluiten, maar daar wilde Majka niets van weten. Hij viel aan, zonder succes. Even verderop probeerde hij het weer, maar hij kreeg Alaphilippe niet gelost.

De Pool wist dat hij een gigantisch probleem had, want van Alaphilippe zou hij nooit winnen in de sprint. Toch had hij geen andere troeven meer, daar waren zijn benen simpelweg niet goed genoeg voor. Dus reden Alaphilippe en Majka gezamenlijk naar de finish, op een redelijk gezapig tempo. Daardoor kon Polanc weer aansluiten, die op de verrassing probeerde te spelen. Alaphilippe had alles volledig onder controle en liet dat niet zomaar gebeuren. Hij sprong direct op het wiel en toen wist de rest genoeg. Het zou voor Alaphilippe zijn, en zo geschiedde. In de laatste 200 meter liet hij zijn vluchtgenoten ter plaatse en zodoende pakte hij de derde rit voor Quick Step tijdens deze Vuelta. Na een lastig jaar vol blessures eindelijk weer eens een opsteker voor onze kameraad Lollerphilippe.

Niet ver daarachter gingen ook de favorieten los. Froome leek eerst wat ver van achteren te zitten, maar reed al snel naar voren. Contador probeerde weg te rijden, maar dat lukte niet helemaal. Froome kwam toch weer tot op het wiel en ging er richting de top zelfs over. Hij leek weg te rijden van iedereen, maar richting de top van de klim wist Contador toch weer aan te sluiten. Dat lukte de rest niet, alle andere favorieten verloren weer eens wat tijd.

Tenzij er nog verrassende dingen gebeuren gaat deze Vuelta tussen twee mannen, waarvan er een al op drie minuten achterstand staat. De koers is dus zonder ongelukken al beslist. Dat kan ook tijdens de volgende rit weer gaan blijken. We sluiten de eerste week af in Cumbre del Sol, daar waar Tom Dumoulin in 2015 op zeer memorabele wijze wist te winnen.

De route van vandaag (Bron: Letour.fr)
De route van vandaag (Bron: Letour.fr)

Het profiel van vandaag (Bron: Letour.fr)
Het profiel van vandaag (Bron: Letour.fr)

De startplaats
Voor het eerst gaat een rit in de Vuelta van start in Orihuela. De gemeente Orihuela, om precies te zijn. We bevinden ons immers niet in de stad Orihuela, maar een aantal kilometer verderop in Orihuela-Costa, een deelgemeente met iets van 57 verschillende urbanisaties aan de kust. Naast deze urbanisaties hebben ze hier ook vier golfbanen en twee jachthavens, voor de liefhebber. Orihuela-Costa schijnt internationaal bekend te staan om de mooie witte zandstranden met helder water. Ook schijnt de lucht hier vrij goed te zijn, waardoor er nogal veel ouderen op deze streek afkomen.

De start van de rit vindt plaats precies tussen de twee jachthavens in. We gaan van start tussen de urbanisaties Dehesa de Campoamor en Cabo Roig, in de buurt van een van de vele zandstranden. Tussen die zandstranden door heb je hier ook nogal wat mooie kliffen, dat schijnt eveneens een lokale specialiteit te zijn. In de gemeente Orihuela wonen 83.000 inwoners, waarvan 30.000 in Orihuela-Costa.

Ondanks het feit dat hier nog nooit een rit is vertrokken heeft men toch genoeg ervaring met de Vuelta. Er kwamen namelijk wel vier ritten aan in de stad. Voor het laatst in 2011, de tweede rit van die Vuelta ging van Nucia naar Playas de Orihuela en de vreselijk matige Chris Sutton ging met de winst aan de haal in een massasprint. Hij versloeg Vicente Reynes en een jonge Marcel Kittel, die toen bezig was aan zijn eerste grote ronde.

Orihuela is overigens de stad van Miguel Hernández. Dat is een bekende Spaanse poëet uit de vorige eeuw, die naar verluidt een aantal memorabele gedichten heeft geschreven, onder andere over een ui. Ik heb geen idee of iemand buiten Spanje ooit van hem heeft gehoord, maar de organisatie wil graag wat aandacht voor de beste man want zijn naam komt overal terug, dus kom ik ze graag tegemoet. Franco was in ieder geval geen fan van zijn dichtkunsten, want na de Spaanse burgeroorlog probeerde hij Spanje te ontvluchten, wat niet helemaal lukte. Hij stierf niet veel later in zijn cel aan tuberculose, niet echt een heel poëtisch einde.

Om het maar weer even over wat positievere zaken te hebben: de renners mogen starten op een paar meter van het strand, Playa de la Glea om precies te zijn. Geen onaardige plek om een middagje te liggen.

De zandstranden bij Orihuela (Foto: Panoramio)
De zandstranden bij Orihuela (Foto: Panoramio)

De route
In 2015 kende de Vuelta een rit met start in Torrevieja en aankomst boven op Cumbre del Sol. Die rit kan iedereen zich natuurlijk nog steeds herinneren, maar ook in Spanje is de rit blijkbaar blijven hangen. De Spanjaarden vonden de rit zelfs zo fantastisch, dat we nu geconfronteerd worden met een exacte kopie. Playas de Orihuela ligt namelijk een kilometer of zeven van Torrevieja vandaan en in de eerste kilometers van de rit rijden we in één rechte lijn naar Torrevieja, over een brede weg. Na de doortocht in die kustplaats komen we op het parcours van 2015 terecht. Het is totaal hetzelfde, tot op de centimeter nauwkeurig. Zo'n ernstig gebrek aan creativiteit heb ik in een grote ronde nog nooit meegemaakt, derhalve zie ik mezelf genoodzaakt om mijn voorbeschouwing uit 2015 bijna volledig over te nemen, met een paar minimie aanpassingen.

Vanuit Torrevieja trekken de renners naar het noorden en volgen ze de kust. Er wordt weer flink reclame gemaakt voor Spanje, een aantal bekende badplaatsen passeert de revue. Gefietst wordt er over brede wegen, altijd redelijk dicht in de buurt van de kust. Via Guardamar del Segura fietsen de renners naar Santa Pola, waar ze door een natuurpark met een aantal zoutmeren fietsen. Wel een fraai gezicht. Van Santa Pola fietsen de renners door naar El Altet en dan zijn ze al bijna bij Alicante. De wegen zijn hier grotendeels recht en met name heel vlak.

Na 47 kilometer wordt Alicante aangedaan. Een stad aan de Costa Blanca met 322.000 inwoners. De hoofdstad van de provincie Alicante, uiteraard. Op Valencia na de grootste stad van deze regio. Een stad waar het ook vooral om toerisme draait, maar wel met een aardige haven. Niet alleen voor plezierjachten, vooral voor de export van producten die verbouwd worden in de omgeving. In Alicante valt vooral het kasteel op, dat hoog boven de stad uittorent.

Alicante, inclusief kasteel (Foto: Panoramio)
Alicante, inclusief kasteel (Foto: Panoramio)

De renners blijven langs de kust fietsen en het blijft vlak. Van Alicante wordt er richting Villajoyosa gefietst. Dit is een wat kleinere badplaats, maar wel iets authentieker. Iets minder uit de kluiten gewassen hotels en iets meer oude huisjes. In alle kleuren van de regenboog, enorm leuk. In Villajoyosa hebben de renners 80 kilometer afgelegd.

Het is nog zes kilometer fietsen tot de volgende badplaats, Benidorm. Een van de bekendste badplaatsen van Europa, een van die plaatsen waar je nog niet dood gevonden wil worden. Na Londen en Parijs schijnen hier de meeste hotelbedden te zijn. Aan de kust zie je alleen maar hotels, de een nog hoger dan de ander. Het is eigenlijk geen gezicht, alleen maar moderne zooi aan het strand. In Benidorm zitten vooral oudjes. Daar moeten de renners wel voor oppassen, heeft een bepaald programma dat ooit op tv werd uitgezonden mij geleerd.

Van Benidorm fietsen de renners verder richting Altea, nog een badplaats. Wel een stuk authentieker, minder hotels en meer op elkaar gepropte Spaanse huisjes. Behoorlijk wit stadje, je waant je bijna in Andalucía. Van Altea is het nog 12 kilometer fietsen tot de volgende badplaats van naam, Calpe. Een stad die vooral opvalt door El peñon de Ifach, een hoge rots net buiten de stad, bijna in de zee. Ook Calpe is heel toeristisch, maar het ziet er wel wat beter uit dan Benidorm. De renners wijken hier even van de doorgaande weg af en komen aardig dicht in de buurt van de hoge rots.

De hoge rots bij Calpe (Foto: Panoramio)
De hoge rots bij Calpe (Foto: Panoramio)

In Calpe hebben we 111 kilometer gehad en gaat de finale bijna beginnen. We zijn al best dicht bij de slotklim in de buurt, maar er zit vandaag weer eens een extra rondje in het parcours. In Calpe heeft men de grote doorgaande weg verlaten en zitten we op een weg vlak langs de kust. Nog steeds een brede weg, maar wel een stuk bochtiger. Stiekem gaat het hier ook een beetje op en af, niet echt helemaal vlak zo langs de kust. Via een weg met ontelbare bochten komen de coureurs na 125 kilometer uit in Moraira. Een oud vissersdorpje dat ondertussen ook is uitgegroeid tot een toeristische badplaats. Wel een mooi dorpje, allemaal oude huisjes in de heuvels, niks mis mee.

In Moraira gaan we de kust voorlopig even achter ons laten, geen Costa Blanca meer voor een tijdje. De renners duiken het binnenland in en gaan op weg naar de eerste klim van de dag. Die wordt na 129 kilometer bereikt. De Alto de Puig Llorença, zoals de klim eigenlijk heet, gaat voor de eerste keer beginnen. De eerste keer gaan we niet tot de top en is de klim maar 3,3 kilometer lang. Een zware klim, hoewel er verschillende profielen in omloop zijn. Volgens het ene profiel gemiddeld 11%, volgens een ander profiel dan weer 9% gemiddeld. Hoe dan ook behoorlijk zwaar, met zelfs nog een strook aan 21%.

Het profiel van de klim is in de tussentijd ook nog eens aangepast, ten opzichte van 2015. Er klopt nog steeds vrij weinig van, zo schijnt het laatste deel maar aan 9% te stijgen volgens het kaartje. Volgens mij hebben we zelf in 2015 wel kunnen waarnemen dat het net even een tikje lastiger is. Voor het dorpje Alcasar begint de klim en daar is het nog redelijk goed te doen, daarna wordt de klim steeds zwaarder en het zwakt ook niet echt af richting de top. Op iets meer dan een kilometer van de finish gaan de renners rechtdoor in plaats van linksaf. Er volgt nog een extra rondje.

Kaartje van 2017 (Bron: Letour.fr)
Kaartje van 2017 (Bron: Letour.fr)

En de totaal andere versie uit 2015 (Bron: Letour.fr)
En de totaal andere versie uit 2015 (Bron: Letour.fr)

Bij deze profielen moet je nog wel even de laatste kilometer wegdenken, want die kilometer doen we nu nog niet. Dat komt pas terug bij de tweede en finale passage van de Alto de Puig Llorença. De klim die we net hebben bedwongen brengt de renners langs Cumbre del Sol, dat de naam van finishplaats mag dragen. De renners gaan afdalen richting El Poble Nou de Benitatxell. Een korte, steile afdaling. Er zitten wat lastige bochten in de afdaling, maar de weg is hier wel enorm breed en in goede staat. Als mijn geheugen een beetje klopt leverde deze afdaling in 2015 weinig problemen op, ze zijn bij de organisatie behoorlijk aardig voor de renners dit jaar. Nog weinig gekke afdalingen meegemaakt.

In El Poble Nou de Benitatxell zijn de renners beneden en hebben ze 136 kilometer afgelegd. Er is amper vier kilometer gedaald. Het is nu nog meer dan 30 kilometer fietsen tot de tweede beklimming van de Puig Llorença. Alles wat gelost is krijgt uitgebreid de kans om terug te keren, vooral omdat het bijna volledig vlak is tot die slotklim. Na 158 kilometer komen de renners door Jávea, of Xabía, hier zitten we weer in de buurt van de kust.

Van Jávea wordt er richting Bahia de Jávea gefietst, waar de tussensprint van de dag is. Na 160 kilometer, op een kilometer of 15 van de finish. Zelfs dat is volledig gelijk aan de rit van 2015, ook toen lag de tussensprint op deze locatie. Zal toentertijd vast contractueel vastgelegd zijn, maar alsnog vrij opmerkelijk. Bahia de Jávea is verder natuurlijk ook nog steeds een toeristische badplaats.

Bahia de Jávea ligt er mooi bij (Foto: Panoramio)
Bahia de Jávea ligt er mooi bij (Foto: Panoramio)

Na de tussensprint wijken we snel weer van de kust af en wordt er weer koers gezet richting Benitatxell. Richting Benitatxell moet er al een beetje geklommen worden. Het gaat een aantal kilometer vals plat omhoog, maar het stelt niet zo gek veel voor. Na El Poble Nou de Benitatxell wordt er ook nog even afgedaald, maar ook dit is niet zo heel interessant. Er wordt weer koers gezet richting Alcasar, waar de Alto de Puig Llorença voor de tweede keer gaat beginnen. Nu echt tot de top, dus vier kilometer lang.

We weten ondertussen hoe lastig deze klim is. Met vier kilometer aan 9% is de organisatie eigenlijk nog steeds te voorzichtig, het gaat toch wel wat steiler omhoog. Vier kilometer aan 11% komt eerder in de buurt. Na Alcasar gaat het gelijk aan 11% omhoog, met ook een paar zware stroken richting 20%. In de tweede kilometer van de klim wordt het dan weer wat makkelijker. Gemiddeld gaat het aan 8% omhoog, maar alsnog zijn er enkele zeer zware stroken aan meer dan 10%. Er is ook een klein knikje naar beneden, als de renners door de residentie Cumbre del Sol rijden.

De derde kilometer van de klim is absoluut het zwaarste, met 14% gemiddeld en ook heel wat uitschieters aan 15 tot 20%. We komen nu weer bij het punt uit waar de renners eerst rechtdoor mochten rijden. Dat zit er nu niet in, de hekken zijn verschoven en dus wordt iedereen gedwongen om linksaf te slaan, daar waar de weg zo mogelijk nog steiler omhoog begint te lopen. In de laatste kilometer blijft het een afgrijselijk steile klim, met ook weer heel wat stukken aan ernstig hoge percentages.

Vooral na die bocht gaat het nog even lekker aan minstens 15% omhoog, hoewel het gemiddeld gezien iets minder zwaar is. Procentje of negen gemiddeld, maar zoals we in 2015 hebben kunnen zien wil dat niet zeggen dat het ook gelijk makkelijker is. In de laatste meters van de rit zwakt het wat af, maar het blijft venijnig doorlopen, vraag dat maar aan Froome.

Het lokale rondje (Bron: Letour.fr)
Het lokale rondje (Bron: Letour.fr)

De finishplaats
De Puig Llorença is het hoogste punt in de omgeving. Van dit punt heb je een prima uitzicht over de zee. Vlak na de finish houdt de weg meteen op en blijft er een grindpad over. Die kan je eventueel nog verder brengen naar wat radiotorens die helemaal op de top liggen. Op deze Alto was verder nooit veel te doen, maar er is nu een wijk in aanbouw. De wegen liggen er al, maar de huizen liggen er waarschijnlijk nog steeds niet, tenzij er sinds 2015 het nodige veranderd is.

Als finishplaats wordt Cumbre del Sol genoemd. Dat is een dorp, volledig voor toeristen. Er zijn eigenlijk geen normale huizen te vinden, alleen maar bungalows, villa's, appartementen en hotels. Het is eigenlijk een kunstmatig gecreëerd dorp. Er is een klein strandje, maar voor een echt strand moet je verderop zijn. La Cumbre del Sol ligt volledig in de heuvels, waardoor je wel weer een mooi uitzicht hebt over zee. Deze rit is dus eigenlijk vooral reclame voor een residentieel park.

De slotklim van vandaag debuteerde in de Vuelta van 2015 en het werd meteen een klim om nooit te vergeten. Ook toen was de klim het eindpunt van de negende rit. In de Vuelta van 2015 zagen we voor het eerst Tom Dumoulin vooraan rijden in bergritten. In de eerste bergrit werd hij meteen tweede, maar eigenlijk waren we met z'n allen op het moment aan het wachten dat hij grandioos zou lossen. Deze steile klim, dat zou er teveel aan zijn.

Het ging al vroeg los op deze klim. Valverde ging vroeg in de aanval, hij versnelde aan het begin van de klim en kreeg Rodriguez, Chaves en Quintana mee. Nadat het wat stilviel nam Quintana over, nadat hij weer werd ingerekend ging Valverde voor een tweede aanval. Vanuit de achtergrond reed Dumoulin vrij geruisloos naar voren. Ook Froome kwam na zijn gebruikelijke langzame start weer aansluiten. Hij leek weer eens slecht te zijn, maar we weten ondertussen dat schijn bij hem altijd bedriegt.

Op 2,7 kilometer van de finish, wat een eeuwigheid is op deze klim, ging Dumoulin voor het eerst in de aanval. Hij probeerde te profiteren van het stilvallen van de groep der favorieten en reed meteen een aardig eind weg. Op twee kilometer van het eind sloten de andere favorieten weer bij hem aan, maar aangezien het toen gelijk weer stilviel besloot hij om er 200 meter later nog eens vandoor te gaan. Hij leek weg te blijven, vooral omdat de ene na de andere favoriet voor de parkeerplaats koos, maar in de laatste kilometer reden Rodriguez en Froome toch nog naar hem toe.

Op 500 meter van de streep werd Dumoulin bijgehaald en bijna meteen ging Rodriguez in de aanval. In die jaren wist je dan eigenlijk meteen dat hij ook zou gaan winnen, maar Cumbre del Sol bleek heel verraderlijk te zijn. Purito viel stil, waarna Froome over hem heen ging. Froome leek onbedreigd op weg naar de overwinning.

Toen gebeurde iets wat ik in mijn leven nog nooit eerder had gezien. Dumoulin, die gewoon gelost was, reed ineens naar het achterwiel van Rodriguez. Die reed een meter of 10 achter Froome, terwijl er nog maar 150 meter gereden hoefde te worden. Dumoulin ging op de trappers staan en demarreerde weg bij Rodriguez. Hij reed naar een hevig spartelende en sputterende Froome toe, die hij op een meter of 80 van de streep bijhaalde en daarna ter plaatse liet. Een zelden vertoonde remontada. Froome schijnt soms nog wel eens huilend wakker te worden.

He is a big man, he is not supposed to be able to do this sort of thing!
- Carlton Kirby, commentator

De fantastische finish hier in 2015, met Dumoulin's zege (Bron: YouTube)

Het weer & TV
Cumbre del Sol is dus een heilige plaats voor het Nederlandse wielrennen, want in zekere zin werd de carrière van Dumoulin als ronderenner hier geboren. Na zijn indrukwekkende en zelden vertoonde overwinning veroverde hij ook nog eens de leiderstrui. Zoals we allemaal weten wist hij die trui niet te behouden tot aan Madrid, maar dat maakte hij dit jaar in de Giro dan weer goed. In de rit naar Oropa had hij daar ook een enigszins vergelijkbare overwinning als hier op Cumbre del Sol, hoewel deze overwinning toch wel ongeëvenaard blijft. Dit is wielergeschiedenis, zelfs als je niets met Dumoulin hebt.

In de buurt van deze nu al historische plaats is het een graadje of 26. Er komt nog enigszins een briesje van de kust af, maar verder is het gewoon weer afgrijselijk warm. In startplaats Orihuela gewoon 32 graden, smerig warm zoals het hoort. Uiteraard ook weer totaal geen kans op regen. Het waait dus wel een beetje, maar niet hard genoeg om een rol van betekenis te spelen.

De laatste rit van de eerste week begint om 13:26, vrij laat. Om 13:35 begint de uitzending van Sporza, maar ik vrees met grote vrezen dat we dan nog niet meteen beelden van de koers gaan krijgen. De Formule 1 komt lastig doen. Toevallig wordt er op het circuit van Spa-Francorchamps gereden en daar schijnen ze bij Sporza de rechten van te hebben. Oftewel, we kunnen live meemaken hoe Max Verstappen zijn brommertje weer eens op gaat blazen. Die race schijnt om 14:00 te beginnen en duurt tot 16:00 ofzo, dus dat is helemaal kut. Hopelijk ramt die incompetente Belg met die debiele meteen Verstappen, dan zijn we alle reden om die onzin uit te zenden meteen kwijt en kunnen we schakelen.

Als we moeten wachten tot 16:00 dan zijn de renners al in Calpe, op een kilometer of 60 van de finish. We hebben dan ongetwijfeld alsnog vrij weinig gemist, omdat de rit in het begin vooral heel vlak is, maar het moet maar eens afgelopen zijn met het negeren van de edele wielersport ten faveure van kermissporten voor mannen in een midlifecrisis.

Cumbre del Sol ligt er zonnig bij (Foto: Panoramio)
Cumbre del Sol ligt er zonnig bij (Foto: Panoramio)

Voorspellingen & favorieten
Vier dagen op een rij is de overwinning naar een vroege vluchter gegaan, dat alleen al is genoeg reden om weer eens een rit te zien waarin de grote mannen gaan strijden om de winst. Twee jaar geleden gebeurde dat, de vluchters werden toen aan het begin van de slotklim bijgehaald en daarna kregen we een boeiend schouwspel te zien, waar ook daadwerkelijk aandacht voor was omdat er niet geschakeld hoefde te worden naar wat minder boeiende renners die toevallig nog op kop reden.

Het is het eind van de eerste week en het is de lastigste aankomst van deze week, alle reden dus om een ouderwets duel tussen de favorieten te verwachten. Iets anders dan een gevecht tussen Froome en Contador zou een enorme teleurstelling zijn. Sky moet het hier even goed gaan controleren en dat gaan ze ongetwijfeld ook doen.

1. Froome. Aanvankelijk leek hij het moeilijk te hebben op Xorret del Catí, maar uiteindelijk heeft Froome het nooit moeilijk. Het is allemaal toneel. Ook in 2015 was dat zo, na een trage start kwam hij op stoom en won hij bijna de rit. Gelukkig was daar Tom Dumoulin om het feestje te verstoren, maar die is er nu niet. Niemand kan Froome nu stoppen. Contador doet een dappere poging, maar op Xorret del Catí bleek al dat Froome de sterkste is. Zonder afdaling had hij ongetwijfeld wat tijd genomen op Contador. Nu is er geen afdaling, dus gaat hij nu een tik uitdelen aan de rest. De koers is klaar na de eerste week.

2. Contador. De beste na Froome, dat is de afgelopen dagen wel gebleken. Jammer genoeg was hij in Andorra heel slecht, anders hadden we nog een geinige strijd kunnen krijgen. Nu is dat kansloos, of hij moet nog een keer een Fuente Dé of een Formigal uit z'n mouwen schudden. Dat wordt nu lastig, daar is de rit niet lastig genoeg voor. Alleen aan het eind is het lastig en daar is het ieder voor zich. Dan wordt Bertje dus tweede, achter Froome.

3. Woods. Leek heel sterk te zijn op Xorret del Catí, maar heeft zichzelf uiteindelijk toch wel een tikje overschat. Ging eerst mee met Froome en Contador, maar kwam binnen in een groepje achter Nibali. Dan is er iets niet helemaal goed gegaan. Toch zit het met de vorm goed en dat is wel nodig ook, want Rusty moet zoals het er nu naar uitziet op zoek naar een nieuwe ploeg. Extra motivatie om nog eens hard te schroeien.

4. Aru. Want hij werd ook vierde in 2015. Het is nog steeds lastig in te schatten hoe het met zijn vorm staat. Hij lost wel vaak, maar verliest dan niet veel tijd. Hij lijkt me uiteindelijk wel sterker op zo'n aankomst dan Nibali, die heeft vaak toch wat meer moeite met dat steile werk. Als je sterker bent dan Nibali, ga je wel hoog eindigen. Vierde dus, want er zijn wel wat jongens duidelijk sterker. Hij zal dan de eerste zijn van het achtervolgende groepje.

5. Chaves. Heeft nogal slechte herinneringen aan deze berg, want hier verspeelde hij in 2015 zijn leiderstrui. Hij had toen wel al twee ritten gewonnen, dat scheelt. Toch viel het tegen op deze klim, aanvankelijk ging hij nog mee met de aanvallen van Valverde en Quintana, maar die energie kwam hij aan het einde tekort. Van die fouten zal hij geleerd hebben, hij weet nu hoe de klim in elkaar steekt en dus zal hij wat zuiniger omgaan met de krachten. Dan kan hij de schade beperken, meer zit er niet in. Heeft op die rit in Andorra na niet laten zien dat hij de Froome en Contador kan volgen.