Ouders Zuid-Koreaanse opvarenden droevig en boos

Onbegrip, verdriet en woede overheersen onder familieleden en dierbaren van de bijna driehonderd overleden en vermiste opvarenden van een gekapseisde Zuid-Koreaanse veerboot. Donderdag toonden veel ouders en vrienden hun emoties in Ansan.

Honderden familieleden, scholieren, stadsgenoten en reddingswerkers verzamelden zich in de aula van het schoolgebouw dat het schoolreisje voor de vermiste scholieren organiseerde. Wanhopig wachtten zij op nieuws over de vermiste kinderen terwijl vrijwilligers koffie, fruit en kimchi uitdeelden. Op een schoolbord staat geschreven 'Laat iedereen alsjeblieft veilig terugkomen!' Ouders verzamelen alle spullen die ze van hun kinderen in de school kunnen vinden.

"Mijn kindje is gevangen in het koude water, hoe kan ik slapen nu ik dit weet?", zei een 63-jarige grootmoeder terwijl de tranen over haar wangen biggelden. "Ik kan niet zonder hem leven."

Het verdriet sloeg later op de dag om in woede. Ouders zijn boos over het trage tempo van de reddingsoperatie, dat donderdag bemoeilijkt werd door sterke en gevaarlijke stromingen, regen en slecht zicht. Hierdoor kunnen duikers het schip niet bereiken. Ook werden mensen kwaad vanwege opdringerige journalisten en fotografen. "Laten we hun camera's kapotmaken als we nog een flits zien!", riep een man boos.

Er waren 475 mensen aan boord, onder wie 325 scholieren die op schoolreis waren naar het eiland Jeju, toen het vaartuig woensdagochtend slagzij maakte. Momenteel steekt alleen het puntje van de kiel nog boven het wateroppervlak uit. Er zijn tot nu toe twintig doden bevestigd. Voor het lot van de meer dan 270 vermisten wordt het ergste gevreesd.