Phinney breekt neus en oogkas, maar finisht Tour de France

heywoodu

Wielrenner Taylor Phinney houdt niet van opgeven, zo blijkt in het slotweekeinde van de Tour de France. De 28-jarige Amerikaan ging vrijdag in de laatste 'normale' etappe van de Tour onderuit en brak zijn neus en oogkas.

Voorafgaand aan de tijdrit van zaterdag liet Phinney weten dat hij 'gewoon' van start zou gaan. Dat deed hij dan ook en hij zette uiteindelijk de 140e tijd neer in het veld van 145 renners, 7:43 minuten achter winnaar Tom Dumoulin. "Ik kon natuurlijk niet zo diep gaan als ik normaal zou doen, dus wat dat betreft scheelde het wel weer", aldus de Amerikaan na afloop, met alleen de 'wandeletappe' in Parijs nog voor de boeg.

"Maar goed, een tijdrit van dertig kilometer is dan weer wat makkelijker dan een bergetappe van tweehonderd kilometer, dus ik heb eigenlijk gewoon geluk", lachte Phinney, waarvan overigens al wel bekend was dat hij van geen opgeven weet: op het Amerikaans kampioenschap van 2014 ging hij verschrikkelijk onderuit en even leek het erop dat zijn been geamputeerd moest worden. Dat bleef hem bespaard en eind 2015 keerde hij terug, hoewel hij de belofte van zijn jongere jaren nooit écht in kon lossen.

Phinney na de tijdrit (Bron: YouTube)

zondag 29 juli 2018, 00:19 uur #1

Also-von-Oder

Last man standing.

Leuke gast, ja ik hoorde zijn voorgeschiedenis eerder in de tour. Die gast heeft een ijzeren wil, maar is sympathieker dan Armstrong, die weliswaar kanker overwon, maar de rest van zijn overwinningen aan doping te danken had.

zondag 29 juli 2018, 00:41 uur #3

Hypertext

Gewoon doorgaan als het kan.

Morgen 1 van de leukste etappes

zondag 29 juli 2018, 00:59 uur #4

quote:
Op zondag 29 juli 2018 @ 00:40 schreef KlapMongeaul het volgende:

[..]
De enige overwinning die echt telde voor Armstrong behaalde hij zonder doping inderdaad.

Deze kerel heeft inderdaad karakter, iets waar heeeeel veel mensen (watjes) die 2x niezen en zich ziek melden een voorbeeld aan kunnen nemen.

Daar heb je gelijk in, veel mensen hebben een heel lage pijndrempel. En toch voelt het voor hun net zo erg, als voor mensen die een hoge pijndrempel hebben.

Voor mijn 13e had ik ook een hele lage pijndrempel, ik was niet meer gewend. Tot ik op mijn 13e het kraakbeen in mijn knie brak... en daar nog dagen op doorliep (een soort van).
Eenmaal bij de huisarts, werd ik direct doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar met vocht uit mijn kraakbeen (centrale zenuwstelsel moest halen)... twee keer een enorme spuit in mijn centrale zenuwstelsel halen.
Ik dacht dat ik stierf en beter mijn been kon laten amputeren.

Maar het was het allemaal waard. En sindsdien voel ik de meeste verwondingen amper meer. Bloed ik, dan moet een ander mij het vaak zeggen voordat ik het zelf opmerk. Mijn pijngrens is gigantisch opgerekt. Minstens twee keer per week krabt mijn meest speelse kat mijn handen open, maar ik voel het nog amper.
Helemaal gevoelloos ben ik niet, maar ik ben pijn inmiddels gewend.

Maar wie ben ik te oordelen over hoe een ander zijn of haar pijn ervaart?

zondag 29 juli 2018, 17:18 uur #5

RRRobert

≠

Als een wielrenner valt, dan roept -ie om z'n fiets.
Als een voetballer valt dan roept -ie om z'n moeder.

Bovenstaand las ik laatst als ondertitel boven een krantenartikel over de val van Philip Gilbert en klopt als een bus.

Elke god is een leugen. Elke religie is een doctrine. Elke profeet is een charlatan. Punt.

Reageer zelf

Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken

Phinney breekt neus en oogkas, maar finisht Tour de France

Lees ook

5 reacties