Hockeyers geven voorsprong weg tegen Argentinië

In z’n 21ste interland mocht Sam van der Ven opeens de hele wedstrijd keepen, omdat Pirmin Blaak ziek in het spelershotel was achtergebleven. Hij deed het net als het hele Nederlands elftal prima, maar moest toch lijdzaam toezien hoe zijn oude teamgenoot Gonzalo Peillat – met 24 seconden op de klok – de 3-3 maakte.

Bezweet, de ogen nog vol vuur spuwend, staat Sam van der Ven na de wedstrijd te praten. Hij is in gedachten verzonken als hij vertelt over zijn oude teamgenoot Peillat. "Ja die kennen we nog van Argentinië natuurlijk", zegt hij op de automatische piloot, terwijl hij nog met het fenomeen samenspeelde bij zijn club HGC

Ondertussen zijn de gedachten bij die laatste minuut van de wedstrijd. Er moeten beelden door zijn hoofd flitsen van de laatste Argentijnse strafcorner. Keer op keer werd de bal verkeerd gestopt door de Argentijnen, waardoor de levensgevaarlijke Peillat – de belangrijkste factor voor de olympische titel van de Zuid-Amerikanen in Rio – maar niet kon uithalen. Maar als het 3-2 staat en de klok nog maar 24 seconden aangeeft, gaat het aangeven en stoppen wel goed. Peillat aarzelt niet. Even later volgt de doffe klap tegen de plank (foto boven). 3-3. Van der Ven had hem zo graag gestopt.

Een strafcorner verdedigen is tegenwoordig een hele strategie op zich. Geen man tegen man gevecht, maar een spel van uitlopers die bepaalde hoeken dichtlopen. Van lijnstoppers en stoppers en slepers die op het laatste moment nog een stapje opzij doen om de uitlopers te ontwijken. Wat de afspraken ook waren, Van der Ven was ervan overtuigd dat de bal aan zijn handschoenkant afgedekt was. Toch ging de bal daar in het doel. Hij wil verder geen teamgenoot afvallen, daar is Van der Ven te beleefd voor. Als hij de film in zijn hoofd een paar keer heeft afgespeeld en heeft verwerkt dat een bijna zekere overwinning toch een gelijkspel werd, komt hij met een heldere analyse van de wedstrijd. Die klopt precies.

"Ik denk dat we goed hebben gespeeld, een stuk beter dan gisteren. Alleen gebeuren er nog een paar domme dingetjes. Een bal van de Argentijnen die door twee man van ons heen gaat en wordt binnen getipt. Dus al met al ben ik blij dat we beter speelden dan gisteren. Alleen is het heel erg zonde dat we het nog weggeven. Dat geeft een zure nasmaak’, zegt de immer bescheiden keeper."

Los van het resultaat revancheerde het Nederlands elftal zich na de 2-3 nederlaag tegen Spanje wel met de spectaculaire 3-3 tegen de olympisch kampioen. De 1-0 in de rust was nog een magere afspiegeling van de verhoudingen. Dat goede spel werd ook nog eens bereikt, ondanks het ontbreken van drie spelers, met aanvoerder Mink van der Weerden (enkelblessure), keeper Pirmin Blaak en aanvaller Thijs van Dam (allebei diarree).

Toen Valentin Verga de 2-0 maakte, leek de wedstrijd gespeeld. Maar dat leek ook zo na de 3-2 van goaltjesdief Mirco Pruyser. De Nederlandse verdediging kreeg net als tegen Spanje drie makkelijke goals tegen. Ook de strafcorner kon te makkelijk worden geforceerd door Argentinië, onder andere door overtredingen van talent Joep de Mol. Zes tegengoals in twee wedstrijden is te veel voor Oranje.

Wat het Nederlands elftal verder liet zien, was een wereld van verschil met de fletse vertoning op zaterdag tegen Spanje. Dat kwam tot uiting in de eerste goal, die ingelijst mag worden. Middenvelder Verga gaf de bal aan Seve van Ass, die precies op het juiste moment, met een fluwelen stickbeweging van de backhand aanvaller Thierry Brinkman bereikte, die netjes afwerkte.Waar het combinatiespel tegen Spanje van stroop leek, zat er tegen Argentinië urgentie en bevlogenheid in het spel. De bal ging makkelijk en hard van stick naar stick. Dat was niet zomaar, volgens Van der Ven.

"We hebben natuurlijk met elkaar gepraat na de wedstrijd tegen Spanje, dat we meer met elkaar moesten communiceren. De communicatie was ook veel beter. We hebben nu met onze mond gehockeyd, er was veel contact tussen de spelers, zowel in balbezit als niet-balbezit. Zo met elkaar spelen geeft iedereen gewoon een boost. Als iemand achter je jou coacht, dan durf je zelf ook weer meer, omdat je weet dat het goed staat. Dat hebben we vandaag beter gedaan."

Van der Ven speelde zijn 21ste interland, op 28-jarige leeftijd. Hij moest altijd Jaap Stockmann en Pirmin Blaak voor zich dulden, maar in 2017 wisselden Blaak en hij elkaar continu af. Elk kwart maakten ze plaats voor de ander. Het was daarom lang geleden dat Van der Ven met Oranje een hele wedstrijd had gekeept, maar hij kon zich nog wat wedstrijden van een paar jaar geleden herinneren. Uiteraard was dat geen probleem, bij HGC keept hij ook elke week. Hij vond het eerder sneu voor Blaak.

"Ik hoorde om drie uur ’s middags bij de bespreking dat ik zou keepen. We hadden al eerder bij het ontbijt gehoord dat Pir ’s nachts ziek was geworden. Dat is sneu voor die jongen. Hij heeft een historie van ziek worden hier. Ook in de Hockey India League (HIL) is hij al eens heel erg ziek geworden. Hij heeft het volgens mij al niet zo op India en dan lag hij vandaag de hele dag in zijn bed. Voor mij was het geen probleem natuurlijk om een hele wedstrijd te spelen. Als je maar van tevoren weet hoe het gaat. De hele wedstrijd keepen? Goed. Elk kwart wisselen? Ook prima. Zolang ik het maar weet."