Van Rijn zet Kamer buitenspel bij zorgmiljarden
Staatssecretaris Martin van Rijn heeft volgens de Volkskrant het perfecte politieke misdrijf begaan. In de begroting is een bedrag van 2,1 miljard opgenomen dat extra naar de ouderenzorg gaat, en de Tweede Kamer en de formerende partijen zijn beide niet meer in staat om daar iets aan te veranderen.
De discussie over de grote tekorten en bedroevende toestanden in de ouderenzorg loopt al jaren, maar kreeg een gezicht toen de vader van de staatssecretaris in het AD verscheen met een alarmerend verhaal over de kwaliteit van de verpleging van zijn vrouw. Voetbalanalist Hugo Borst verscheen in de periode erna veelvuldig op de buis om zijn zorgmanifest onder de aandacht te brengen, en politiek Den Haag kon daar niet meer omheen.
Middels een motie wordt Van Rijn opgeroepen om in actie te komen en onder andere een personeelsnorm in te stellen, maar de politieke verhoudingen maken de financiering van een dergelijke maatregel zo goed als onmogelijk. De VVD wil de hand op de knip houden. Maar Van Rijn doet iets anders: hij stelt in een vrij onbetekende Kamerzitting de 'doorzettingsmacht van het Zorginstituut' in werking. En de Tweede Kamer heeft op dat moment geen flauw idee waar ze eigenlijk in toestemmen.
Maar het Zorginstituut heeft de macht om, onafhankelijk van de politiek, te bepalen wat kwalitatief goede zorg is. En met de doorzettingsmacht die ze hebben gekregen, kunnen ze de benodigde financiering afdwingen bij Financiën. Het instituut ging aan het werk, becijferde dat er ongeveer 2 miljard nodig ging zijn, joeg daarmee alles en iedereen maar vooral de VVD de stuipen op het lijf, maar het bedrag staat wel in de boeken en komt daar met geen mogelijkheid meer uit.
Was het een truc van de staatssecretaris om de politieke onwil te omzeilen bij het vrijmaken van het extra geld, of had hij zelf ook nauwelijks in de gaten welk monster hij aan het werk zette bij het Zorginstituut? Waarschijnlijk komen we daar pas achter als Martin van Rijn zelf, vanuit een verpleeghuis, zijn memoires schrijft. Voor nu kunnen de bejaarden én de verplegenden in ons land opgelucht ademhalen, want het geld komt er.
