Keniaanse atleten: "Dopingschorsing konden we deels afkopen"

Twee geschorste Keniaanse atletes zeggen dat ze een deel van hun dopingschorsing af konden kopen bij de grote baas van de Keniaanse atletiekbond. Joy Sakari en Francisca Koki Manunga werden vorig jaar op het WK atletiek in Beijing betrapt op doping en kregen uiteindelijk een schorsing van vier jaar. 

Tegenover AP zeggen de twee, beiden politieagent in Kenia, echter dat de schorsing korter uit had kunnen vallen. De CEO van Athletics Kenya (AK), Isaac Mwangi, zou tijdens een bijeenkomst in oktober gezegd hebben dat een geldbedrag een en ander deels op kon lossen. Sakari en Manunga werd gevraagd 24 duizend dollar per persoon te betalen, maar dat konden ze niet bij elkaar krijgen. "Ik zei dat ik nog nooit zoveel geld gezien had. Zelfs als ik al mijn bezittingen had verkocht zou ik dat bedrag nog niet bij elkaar krijgen", aldus Manunga.

Eind november kregen ze via een e-mail te horen dat ze voor vier jaar geschorst waren. Ze durfden er niet mee naar justitie te gaan - poging tot omkoping is ook in Kenia strafbaar - omdat ze vreesden niet genoeg bewijs te hebben. Ook was het duo bang voor vergelding vanuit de Keniaanse bond.

Mwangi zelf doet het verhaal af als een grap en zegt dat AK de macht helemaal niet heeft om schorsingen in te korten. "We hebben wel vaker verhalen gehoord. Atleten die dan zeggen dat hen om geld gevraagd is, maar ja, kunnen ze het bewijzen? Ik dacht het niet", zegt Mwangi, die ontkent de twee atletes persoonlijk gesproken te hebben. 

Sakari en Manunga blijven echter bij hun verhaal en zijn bereid om te getuigen tegenover de ethische commissie van wereldatletiekbond IAAF. Die commissie is sowieso al bezig met Kenia, want er gaan al langer verhalen over corruptie in de atletiekwereld aldaar. Onder meer de president en vicepresident van AK zijn al geschorst, omdat ze smeergeld aangenomen zouden hebben. Daarnaast zouden ze betrokken zijn geweest bij het plotseling laten verdwijnen van positieve dopingtests.

Jurist Sharad Rao heeft de leiding van het onderzoek van de IAAF naar Kenia en volgens hem zou de beschuldiging van de twee atletes wel eens een doorbraak kunnen zijn. Tot nu toe weigeren Keniaanse atleten om de klokkenluider uit te hangen. "Ze willen niet buiten de boot vallen, dus atleten houden hun mond wel", zegt Rao.

Toch hebben zeker zes geschorste atleten in privégesprekken tegen commissieleden gezegd dat hen gevraagd is om geld te betalen in ruil voor een kortere schorsing. "De informatie van Sakari en Manunga, open en bloot in een interview, kan voor ons heel erg belangrijk zijn", weet Rao.

De twee atletes werden betrapt op het gebruik van furosemide, een vochtafdrijvend middel. Tegenover AP zeggen ze dat ze het gekocht hebben bij een chemicus in Nairobi, die hen verteld had dat het zou helpen om bijeffecten van gewone, legale suplementen tegen te gaan. De chemicus heeft in de zaak zelfs in hun voordeel getuigd.

Middelen als furosemide worden niet als 'harde doping' gezien en kunnen volgens de regels zelfs korte schorsingen of slechts een waarschuwing opleveren. Een schorsing van vier jaar vereist hard bewijs dat er bewust vals is gespeeld en dat lijkt er dus helemaal niet te zijn. Toch heeft AK de getuigenis van de chemicus simpelweg van de hand gewezen en een schorsing van vier jaar opgelegd. 

De twee zeggen Mwangi in zijn kantoor te hebben bezocht en zijn zelfs zeker van de datum: 16 oktober, want gelijk daarna zijn ze naar de lokale bank gegaan om een rekening te openen. Daar werd geld op gestort dat ze gekregen hadden voor deelname aan de World Relays. "Mwangi wachtte op ons tot we het geld zouden betalen, want dan zouden de schorsingen ingekort worden. Dat lukte niet en een ruime maand later hoorden we dat we vier jaar geschorst waren."

Van Mwangi zelf klinkt inmiddels bijna dreigende taal: "Het is niet mogelijk om iemand te betalen om je schorsing in te korten. Ik zal officieel contact met ze opnemen en ze vragen hierheen te komen. Het zijn politieagenten en dus moeten we de politie hier maar eens bij gaan betrekken." 

Overigens zou Manunga zelf het geld betalen als ze het had: "Vier jaar is echt te lang...als ik het geld had zou ik het betaald hebben, maar dat kon ik niet en dus ben ik weggegaan."