Kwiatkowski snel en slim in Gold Race
De vijftigste Amstel Gold Race zal niet de boeken ingaan als de meest swingende aflevering, maar de jubileumrace kreeg wel een gedroomde winnaar met wereldkampioen Michal Kwiatkowski. De Pool van Etixx-QuickStep gaf na een zuinig gereden koers de Spanjaard Alejandro Valverde en de Australiër Michael Matthews het nakijken in de sprint. "Deze wedstrijd kun je alleen winnen door heel gedoseerd om te springen met je energie. De Gold Race is namelijk de hele dag, van start tot finish, vechten voor je positie en gefocust blijven", aldus de gelukkige coureur.
Kwiatkowski was niet alleen snel na de laatste beklimming van de Cauberg, hij speelde het spel ook slim. Waar drievoudig winnaar Philippe Gilbert zich vergaloppeerde met een alles-of-niets aanval op de bekendste bult van Nederland, hield de Oost-Europeaan zich nog koest. "Wanneer je boven bent, moet je nog iets van frisheid over hebben. Dat leerde ik vorig jaar op deze plek. Want het probleem met de Gold Race is dat je twee keer moet sprinten, dus je krachten moet verdelen."
Matthews ondervond dat aan den lijve. Hij koos ervoor op de Cauberg niet meer te wijken van het achterwiel van Gilbert. "Het was een lastige finale. Ik was blij dat het me lukte bij Gilbert te blijven, maar toen we naar de finish reden had ik niets extra's meer over. Ik was totaal uitgewoond. Derde worden is mooi, maar ik kwam met een ander doel naar Limburg", zei de renner van Orica-GreenEdge.
Zo boeiend als de slotkilometers waren, zo vlak was het koersverloop geweest. Het duurde - met uitzondering van de bijna gebruikelijke vluchtgroep die de eerste vijf uur kleurde - tot de Eyserbosweg (na bijna 220 kilometer) voordat de grote namen zich lieten zien. Met name Vincenzo Nibali roerde zich in die fase, daarbij ondersteund door Simon Clarke. Ook Wilco Kelderman ging op oorlogspad, al duurde zijn aanwezigheid in een kopgroep van zes man niet al te lang.
In de afdaling van de Fromberg maakte de kopman van LottoNL-Jumbo een stuurfout en belandde in een akker. "Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan", erkende Kelderman naderhand. "Ik wist dat er grind lag, voelde hoe ik begon te schuiven en moest toen wel rechtdoor blijven rijden om niet te vallen." Kelderman, uiteindelijk 62e: "De Amstel Gold Race is toch een soort WK voor ons. Ik wilde me zo graag tonen."
