Historie doet Barry Atsma sidderen

Barry Atsma krijgt naar eigen zeggen een rare siddering door zijn lijf op plekken waar Nederlandse geschiedenis is geschreven. Voor de spektakelfilm Michiel de Ruyter trad Barry in de voetsporen van Johan de Witt en stond hij meermalen op historische grond.

De bekende acteur noemt Michiel de Ruyter een 'spectaculaire en emotionele' geschiedenisles. "Het is geen droge kost. Het gaat heel veel over het ontstaan van Nederland. Het was een verschrikkelijke strijd à la Game of Thrones."

Een van zijn moeilijkste scènes in de film is zijn toespraak in de Staten-Generaal, vertelt Barry. "Het begint allemaal met de speech van mijn karakter Johan de Witt waarin hij stelt waar Nederland voor zou moeten staan. Waarin hij waarden en normen van dit land benoemt die nog steeds actueel zijn en waar de PVV-aanhangers naar zouden moeten luisteren. Als je wilt dat je eigen vrijheid gerespecteerd wordt, moet je ook andermans vrijheid respecteren. Dat was toentertijd revolutionair, een nieuw gedachtegoed."

"Voor mij als acteur was de toespraak de grootste uitdaging. Het was een lange tekst. De nacht voor de opnames is er zelfs nog een lap bij geschreven."

Johan de Witt, toen de machtigste man van de Republiek der Nederlanden kwam tijdens een lynchpartij in 1672 in Den Haag om het leven, samen met zijn broer Cornelis de Witt, een rol van Roeland Fernhout. Dit gedenkwaardige moment uit de Nederlandse geschiedenis is volgens Atsma bewust zeer realistisch en historisch correct verfilmd. "Voor deze nachtshoot hebben Roeland en ik twee dagen gerepeteerd. Bij de scènes waren twintig stuntmannen en driehonderd figuranten betrokken die de gruwelijkste dingen naar ons stonden te schreeuwen. Alles was grondig gecoördineerd en historisch uitgeplozen. Er stonden die hele nacht drie camera's op de set te snorren, dat is ongekend voor Nederlandse begrippen. Tijdens die opnames besefte ik me wel dat we echt met iets groots bezig waren."

Geschiedkundigen die het politieke kostuumdrama langs de meetlat willen leggen, zijn bij Atsma aan het verkeerde adres. "Er zullen wel historici roepen dat het niet allemaal correct is. Die gaan mierenneuken op dit verhaal. Heus, er zijn wel 380 dingen te benoemen die historisch niet kloppen met de feiten. Deze film toont de waarheid op een andere manier, soms in een andere volgorde of wat compacter en in onze eigen taal van nu zodat er geen ondertiteling nodig is. Historici vinden dat moeilijk te begrijpen, maar het is filmkunst en geen documentaire. Via een leugen de waarheid vertellen, dat is volgens mij hoe het zit. Je liegt heel veel, maar ondertussen vertel je wel de kern."

Lovend is Barry over de hoofrolspeler Frank Lammers en diens tegenspeelster Sanne Langelaar als Anna de Ruyter. "Frank heeft al heel veel rollen op zijn naam staan, maar dit is de rol van zijn carrière. Frank speelt een droomrol", complimenteert Barry. "En Sanne Langelaar raad ik aan vast een paar tickets naar Hollywood te kopen. Het is prachtig hoe zij die emotionele scènes aanpakt. Ik kan er met veel bewondering naar kijken."

Ook regisseur Roel Reiné krijgt van Barry Atsma een pluim. De acteur had aanvankelijk zijn twijfels bij de regisseur die vooral bekend is van Amerikaanse actiefilms als Scorpion King en de Death Race-sequels. "Die films zijn niet helemaal mijn ding", oordeelde Barry tijdens zijn eerste ontmoeting met de regisseur. Atsma moest zijn mening bijstellen toen hij hoorde dat Reiné deze films met voor Amerikaanse begrippen krappe budgetten van pakweg vijf miljoen dollar maakte. Atsma: "Dan ben je een waanzinnig talent. Mark my words: ik denk dat Roel tussen nu en tien jaar twee grote Hollywoodfilms achter zijn naam heeft staan, mede door Michiel de Ruyter. Ik weet zeker dat deze film opvalt in Hollywood. Daarnaast is Roel zeldzaam leuk en een filmgek. Hij houdt het gezellig op de set, waar de meeste regisseurs door de stress er meestal niet vriendelijker op worden."

Michiel de Ruyter gaat in première in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Barry is vol vertrouwen. "Maandag wordt de grote test. Dan kan je in de zaal voelen wat het publiek vindt van de kostuums, de teksten, de stunts. Mijn ouders komen kijken. Mijn vader is altijd eerlijk, dat is een goede graadmeter. Maar ik hoor nu al positieve geluiden om me heen. Kennelijk hebben we met deze film een snaar geraakt. Dat is wel fijn."