FOK!toen: VS-VK-oorlog 1930
Vanaf de Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783) heerste er tot de Amerikanen kwamen helpen in de Eerste Wereldoorlog een zure sfeer tussen de Britten en hun afvallige kolonie, de VS. Ook daarna boterde het tot WO2 vaak niet erg.
Meermaals werden er grote oorlogen en kleinere militaire conflicten gevochten. Van de 'speciale band' die nu al driekwart eeuw geroemd wordt, was de eerste 150 jaar van het bestaan van de VS kortom geen sprake. Dat ging zo ver, dat de VS eind jaren '20 een gedetailleerd plan opstelden om oorlog te voeren tegen het Britse Wereldrijk: War Plan Red.
Je raadt het al: in deze FOK!toen details over dat plan.
De actief aan te vallen kolonieën en landen in rood, India in robijn en de in de oorlog te negeren Commonwealths in het lichtroze.
Canada als springplank
Tussen 1927 en 1930 werd aan het plan gewerkt. De VS noemen zich consequent 'de blauwen', de Britten en hun kolonieën 'de roden'. In het bijzonder focusten de Amerikanen zich op Canada, en dan vooral Newfoundland: de destijds nog machtige Britse marinevloot zou het Canadese oosten gebruiken 'als springplank' om de VS te veroveren.
Canada zelf stelde in 1921 ook een plan op waarin de mogelijkheid van oorlog met de VS besproken werd, Defence Scheme No. 1 geheten. Aanvankelijk zou men in eigen optiek wellicht een kans maken, maar uiteindelijk zag men in keihard door het qua bevolking veel grotere land ten zuiden van Canada in te zullen worden gemaakt. Er werd dus al snel afgezien van het verder uitwerken van de plannen.
Gifgas gooien op de Britten
De VS hielden elke optie op tafel. Zelfs gifgas wordt expliciet in het plan genoemd en in de aanvalstactieken meegenomen. Als er geen onderlinge afspraken op tafel zouden liggen om gas te verbieden wanneer de oorlog uitbrak, zou het volgens de VS gelegitimeerd zijn om het in te zetten.
Zoals South Park al stelde: "To go anywhere in Canada, we just follow the only road."
Het uitgewerkte plan
Na een succesvolle gifgasaanval op Halifax zouden de Canadese provincies Nova Scotia en New Brunswick worden bezet. Dat zou de aanvoer over zee vanuit het Verenigd Koninkrijk van manschappen en wapens bemoeilijken.
Vanuit N.S. en N.B. zouden vervolgens Montreal en Quebec City bezet worden om Canada doormidden te klieven. Daarna zouden Toronto en de gebieden rondom de grote meren aan de beurt zijn. De rest van Canada t/m de Atlantische Oceaan, inclusief Vancouver, zouden vervolgens ingemaakt worden.
Het plan werd uiteindelijk pas in 1974 vrijgegeven. Achteraf weten we dat er nooit serieus sprake is geweest van oorlogsdreiging tussen de VS en het VK, maar in de jaren '30 kon men niet in een glazen bol kijken om te zien dat Stalin en Hitler de grootste gevaren voor de wereldvrede zouden worden.
Vliegvelden aanleggen
Er werd in 1935 door het Amerikaanse Congres liefst 57 miljoen dollar gereserveerd voor de bouw van drie militaire vliegvelden vlakbij de Canadese grens. (Omgerekend in geld van nu is dat om en nabij één miljard dollar.) De bases werden vervolgens vermomd als vliegvelden voor civiel luchtverkeer.
Het was de bedoeling om de vliegvelden geheim te houden, maar het bestaan ervan werd per ongeluk gepubliceerd door de Government Printing Office en verscheen vervolgens op 1 mei 1935 op de voorpagina van de New York Times.
Had de oorlog uitgebroken én de strategie van het veroveren van (ten eerste) Canada gewerkt, dan hadden de Amerikanen geen enkel voornemen om de veroverde gebieden terug te geven aan het Verenigd Koninkrijk. Was de geschiedenis anders gelopen, dan spraken de Canadezen kortom nu Engels (o wacht).
Docu
Een zeer informatieve docu van drie kwartier, die veel meer details uiteenzet dan in dit stuk worden aangestipt, kun je hieronder bekijken.
