Excuses Veiligheidsraad om genocide Rwanda
Colin Keating, de man die voorzitter van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties was in april 1994, heeft zijn excuses aangeboden voor de weigering van de raad om destijds te erkennen dat zich in Rwanda genocide voltrok. Ook verontschuldigde hij zich dat de raad niets heeft gedaan om de slachting te stoppen.
Woensdag werd in de Veiligheidsraad herdacht dat twintig jaar geleden de volkerenmoord, waarbij meer dan een miljoen mensen omkwamen, plaatshad en de raad heeft besproken wat er sindsdien is gedaan om genocide te voorkomen. Keating drong er bij de raad op aan om alerter te zijn op mogelijke genocide en meer werk te maken van diplomatieke pogingen dit te voorkomen. De Veiligheidsraad nam na afloop unaniem een resolutie aan waarin alle landen worden opgeroepen 'zich opnieuw te verbinden aan het voorkomen en bestrijden van genocide'.
De Rwandese VN-ambassadeur Eugène-Richard Gasana zei dat de 'systematische afslachting van mannen, vrouwen en kinderen werd uitgevoerd voor het oog van de internationale gemeenschap. "De genocide tegen de Tutsi's laat nog eens duidelijk zien dat de preventiemethoden van de VN compleet faalden", aldus de diplomaat. Gasana wees er bovendien op dat de 'huiveringwekkende' beelden uit de Centraal-Afrikaanse Republiek, Syrië en Zuid-Sudan voor veel mensen het bewijs zijn dat de VN nog een lange weg te gaan hebben.
Plaatsvervangend VN-secretaris-generaal Jan Eliasson zei dat de conflicten waar Gasana ook al naar verwees 'helaas laten zien dat de bescherming van bevolkingen tegen wreedheden nog altijd achterblijft'.
De Jordaanse ambassadeur prins Zeid al-Hussein haalde ook de crisis in de CAR aan en zei dat de wijze waarop de VN werken, bij het samenstellen van een troepenmacht en het regelen van de financiële haken en ogen, in weinig afwijkt van de manier waarop het in 1994 ging. "En zijn we uiteindelijk niet weer te laat?", aldus Al-Hussein. "We maken ons allemaal zorgen, ja, misschien. Maar het is tegelijkertijd duidelijk dat we ons niet zorgen genoeg maken. Niet genoeg om direct te handelen, in die gevallen waar ingrijpen noodzakelijk is."
