FOK!toen: De UFO van Kecksburg

Voor de FOK!toen van vandaag keren we terug naar 1965. In de namiddag van 9 december 1965 werd er boven zes Amerikaanse staten en de Canadese stad Ontario een grote heldere vuurbal waargenomen. In staten als Indiana, New York, Virginia, Michigan, Ohio en Pennsylvania werden supersonische knallen gehoord en werden ook branden gemeld, die ontstaan waren door een regen van roodgloeiende metaalresten die uit de lucht kwamen vallen. Volgens de eerste geruchten zou het een meteoor zijn geweest, maar inwoners van het kleine stadje Kecksburg beweerden dat er een object zou zijn neergekomen in een nabijgelegen bos.

Uit de Spokesman Review van 10 december 1965

Een jongen uit het kleine dorpje Kecksburg, ongeveer 30 mijl ten zuidoosten van Pittsburgh, had een voorwerp in het bos zien neerkomen en had zijn moeder gewaarschuwd. Moeder had vervolgens gezien dat er een onbekende blauwe rook in het bos hing en waarschuwde de autoriteiten. Andere inwoners uit Kecksburg, waaronder James Romansky, een lid van de vrijwillige brandweer, zouden later verklaren dat ze een object hadden gezien in de vorm van een klok in de vorm van een eikel, ter grootte van een Volkswagen Kever. Op het object stonden tekens die er uitzagen als Egyptische hiërogliefen. Het Amerikaanse leger was snel ter plaatse, beveiligde het gebied en zorgde ervoor dat het object met een grote oplegger afgevoerd kon worden. Ze doorzochten het bos maar konden verder niks bijzonders aantreffen. Bij de getuigen van het onderzoek was ook een verslaggever van de Tribune Review, een lokale krant waarin de volgende dag het onderstaande artikel te lezen was.

Uit de Greensburg Tribune van 10 december 1965

De getuigen van de crash

De officiële verklaring van de autoriteiten voor de mysterieuze vuurbal was dat er een middelgrote meteoor was neergestort in de omgeving van Kecksburg. Na onderzoek van de omgeving had het Amerikaanse leger naar eigen zeggen niks gevonden. Toch werden nieuwsgierige mensen, die mee wilden helpen bij het zoeken naar het neergestorte voorwerp, door zwaar gewapende soldaten op een afstand gehouden. Ook waren er diverse getuigen die de verklaring van het leger tegen zouden spreken. Zo zag ene Bill Bulebush dat het voorwerp in de lucht nog van koers was veranderd, alsof het van afstand werd bestuurd. Bulebush ging naar de locatie van de crash en trof daar een 3 meter lang object in de vorm van een eikel. De man werd echter bang toen hij waarnam dat het object een vreemde gloed vertoonde en begon te roken. Toen hij ook nog andere personen aan hoorde komen ging Bulebush er vandoor.

Bill Bulebush

James Romansky was eveneens getuige van het vreemde object. Romansky was lid van de vrijwillige brandweer van Kecksburg en was in die hoedanigheid ook op de plaats van de crash in het bos geweest. In eerste instantie dachten de mannen te maken te hebben met een neergestort vliegtuigje, maar aangekomen op de locatie vonden ze een mysterieus metaalachtig object, bedekt met hiëroglifische tekens, dat half in de grond lag begraven. Romansky en zijn collega's werden vervolgens weggestuurd door vreemde mannen in trenchcoats. De mannen zagen hoe het mysterieuze object met een grote oplegger werd opgehaald. De vrachtwagen met oplegger, waarop het zorgvuldig bedekte object stond, werd later door meerdere getuigen in het gebied waargenomen bij het verlaten van de omgeving.

Ook Michael Rambacher, een beveiligingsofficier van de Amerikaanse luchtmacht zou later verklaren dat hij een voorwerp had gezien dat niet van deze planeet afkomstig kon zijn. Uiteraard werden de woorden van bovenstaande getuigen niet door iedereen voor waar aangenomen. Zo vroeg men zich af waarom Bulebush weg was gerend en in hoeverre men Romansky, een man met een crimineel verleden, kon vertrouwen? Wie was Rambacher? Een man die zichzelf later Ufo-onderzoeker zou noemen en die later zou beweren dat hij het object van Kecksburg nimmer gezien zou hebben!

Het was een meteoriet?

In februari 1966 verscheen in het blad Sky & Telescope een artikel waarin de FAA (het bureau van de Amerikaanse luchtvaartautoriteiten) aangaf, dat ze op de bewuste avond in december 1965 van 23 piloten een melding van een ongeïdentificeerd vliegend voorwerp hadden gekregen. Een aantal piloten maakten ook melding van een schokgolf toen het object hun had gepasseerd. De FAA had op aanwijzingen van de piloten de conclusie gemaakt dat het onbekende object ergens ten noordwesten van Lake Erie was neergestort.

John Murphy

John Murphy was in die tijd verslaggever en redacteur voor het radiostation WHJB. Op 9 december 1965 ging rond 18.30 uur de telefoon. Een vrouw genaamd Frances Kalp deed de melding van een brandend voorwerp dat in de bossen, vlakbij haar woning in Westmoreland County in Pennsylvania, was neergestort. De vrouw was met haar kinderen gaan kijken en had vanaf enige afstand een voorwerp waargenomen dat er uitzag als een vierpuntige ster. Murphy belde de staatspolitie om de melding door te geven en belde daarna nogmaals met Kalp om af te spreken in Kecksburg, zodat zij hem kon laten zien waar het object was neergestort.

Terwijl Murphy ter plaatse een interview had met Frances Kalp, gingen de brandweermannen Carl Metz en Paul Shipco op onderzoek in het bos. Toen de spuitgasten eindelijk weer terug was gekomen weigerden ze Murphy antwoord op zijn vragen te geven en gaven aan dat hij zijn vragen maar aan het leger moest stellen. Murphy moest ook het filmrolletje uit zijn camera inleveren, maar wat de mannen niet wisten was dat hij al een rolletje vol had geschoten, welke niet in beslag was genomen. Murphy nam contact op met kapitein Dussia van de staatspolitie, die hem vroeg langs te komen voor een officiële verklaring van het gebeuren. Toen Murphy bij het politiebureau in Greenburg aankwam, viel het hem meteen op dat er opvallend veel mensen van zowel de lucht- als landmacht present waren.

De verklaring van de staatspolitie was op zijn zachtst opvallend te noemen. Na 'grondig onderzoek' had men namelijk NIETS aangetroffen in het bosperceel! Terwijl Murphy met het radiostation belde om zijn getuigenis door te geven, hoorde hij op het politiebureau een agent spreken over een 'pulserend blauw licht'. Samen met Carl Metz en een aantal agenten ging Murphy terug naar Kecksburg, maar kreeg daar te horen dat burgers niet langer in het gebied werden toegelaten. Het Amerikaanse leger had het bosgebied hermetisch afgesloten en stuurden iedereen die daar was weg uit het bos.

Murphy raakte gefascineerd door het gebeuren en maakte er een radio-documentaire van, waarin hij gesprekken had opgenomen met diverse getuigen. Nadat de documentaire getiteld Object in the Woods was uitgezonden, kreeg het radiostation een bezoekje van een tweetal onbekende mannen, gekleed in zwarte pakken, die achter gesloten deuren met de verslaggever wilden spreken. Linda Foschia, die destijds bij WHJB werkte, zou later verklaren dat Murphy een aantal van de opnames af moest geven aan de mannen, die zich inmiddels hadden geïdentificeerd als medewerkers van de overheid. Wat er met de overgebleven foto's van Murphy was gebeurd kon ze zich niet herinneren.

Een week na het gebeuren werd de documentaire nogmaals in een gecensureerde versie uitgezonden. Murphy gaf aan dat hij bepaalde interviews had weggelaten, omdat de getuigen geen problemen wilden met de autoriteiten. De herziene versie van Object in the Woods was weinig verhullend en het object in kwestie werd niet eens genoemd. Bonnie Murphy, de vrouw van John, zag dat alle aantekeningen van haar man verdwenen waren en ook wou hij met niemand meer over het gebeuren spreken. In 1969 zou John Murphy, tijdens een vakantie in Ventura in Californië, bij een aanrijding met een onbekend gebleven automobilist om het leven komen. Vlak voor zijn dood had Murphy de originele opname van Object in the Woods aan onderzoeker Stan Gordon gegeven. Na de dood van Murphy merkte Gordon dat de authentieke opname van Object in the Woods, net als het object zelf destijds, spoorloos was verdwenen. Gordon, een onderzoeker die vanaf de eerste dag van de crash onderzoek deed naar de kwestie, zou de zaak van Kecksburg later vergelijken met die van Roswell in New Mexico.

Project Blue Book

Project Blue Book

Tot aan de negentiger jaren werd er vrij weinig meer vernomen over de crash in Kecksburg. Nadat er op de Amerikaanse televisie een aflevering van Unsolved Mysteries over het Kecksburg incident was vertoond, kwam er opnieuw leven in de zaak. In het tv-programma was een interview te zien met de weduwe van John Murphy die verklaarde dat haar man inderdaad een foto van het object had gemaakt, maar dat deze in de handen van overheidsfunctionarissen terecht was gekomen. Ook had Murphy te horen gekregen dat hij met niemand over de gebeurtenis mocht spreken en dat hij rekening moest houden met 'ernstige gevolgen' als hij zich daar niet aan hield.

Later onderzoek van Project Blue Book, een overzicht van meldingen door piloten van ongeïdentificeerde vliegende objecten tussen 1952 en 1969, zou inderdaad vermelden dat er een foto van het object was gemaakt, maar de bewuste foto werd niet aangetroffen en werd ook nimmer teruggevonden. Er waren op de locatie door meerdere getuigen een drietal mannen in NASA-overalls gezien, maar ook deze gaven in eerste instantie aan dat er niks was gevonden op de locatie.

De Cosmos 96 Venus satelliet

In december 2005 kwam NASA plotseling met een nieuwe verklaring. Opeens bleek dat er wel degelijk metalen resten waren aangetroffen in het bos bij Kecksburg, maar NASA zei daar wel een verklaring voor te hebben. De ruimtevaartorganisatie had deskundig onderzoek verricht en wist te vertellen dat de stukjes metaal afkomstig waren van een Russische satelliet, die bij het terugkomen binnen de dampkring verloren was gegaan. Al in de negentiger jaren had NASA onderzoek gedaan naar het ruimteafval, maar de resultaten van dat onderzoek waren spoorloos verdwenen.

Nadat er in december 2005 een rechtszaak was aangespannen tegen de NASA zou het nog bijna twee jaar duren voordat de ruimtevaartorganisatie in zou stemmen met een zoektocht naar de missende documenten. Tijdens de rechtszaak zou Steve McConnell van de NASA bekennen dat er inderdaad twee dozen met documenten en andere vondsten uit Kecksburg spoorloos waren verdwenen. Toen in 2009 duidelijk werd dat de verdwenen documenten niet meer boven water zouden komen werd ook de rechtszaak tegen NASA afgeblazen.

De nazi klok

Die Glocke

Door het uitblijven van een geloofwaardige oorzaak ontstonden er allerlei verklaringen voor de mysterieuze crash. De meest opvallende theorie voor het hele gebeuren kwam van de Amerikaanse theoloog en schrijver Joseph P. Farrell. Farrell, bekend van onder meer Reich of the Black Sun: Nazi Secret Weapons and the Cold War Allied Legend en Secrets of the Unified Field: The Philadelphia Experiment, The Nazi Bell, and the Discarded Theory, kwam namelijk met de conclusie dat het object, dat in de bossen bij Kecksburg was aangetroffen, een berucht wetenschappelijk technologisch apparaat was, waarmee de nazi SS officier Hans Kammler aan de geallieerden had kunnen ontsnappen. De nazi zou echter, twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog, met zijn 'klok' in de Verenigde Staten zijn neergestort.

Conclusie

Net als bij Roswell blijft ook de crash bij Kecksburg een raadsel. Het was natuurlijk wel de tijd van de Koude Oorlog en ook de ruimtewedloop tussen de twee wereldmachten was in volle gang. Onder de noemer Operatie Paperclip waren aan het einde en eveneens na de Tweede Wereldoorlog diverse nazi-wetenschappers naar Amerika toegehaald. Volgens aanhangers van de theorie van Farrell hadden de Amerikanen op deze manier gebruik gemaakt van de 'buitenaardse' kennis van de Duitse raketgeleerden. Het spectaculaire verhaal over de SS officier Hans Kammler leverde in elk geval een alleraardigste film op: Iron Sky.