'Filmen' van dromen stap dichterbij
Amerikaanse onderzoekers zijn erin geslaagd om bewegend beeld waar proefpersonen naar keken, te reconstrueren. Door bloedpatronen in de visuele cortex te analyseren kon een grofkorrelige video worden geproduceerd. Dat zou het 'opnemen' van dromen dichterbij brengen.
Eerder wisten wetenschappers van de University of California in Berkeley door middel van breinscans te voorspellen naar welke foto iemand keek. Dezelfde onderzoeksgroep heeft hun methode nu niet alleen naar bewegend beeld uitgebreid, maar deze bouwt het videomateriaal daarnaast zelf op. Dat zou de deur openzetten naar het genereren van beelden uit dromen, gedachten en herinneringen.
De wetenschappers gebruikten een algoritme dat de doorbloeding in het beeldverwerkingscentrum van de hersenen leerde te associëren met visuele patronen in filmtrailers op YouTube. Die werden op dat moment door de proefpersonen bekeken terwijl ze doodstil in een fmri-scanner lagen. Dit soort scanners geeft enkel een ruw idee van de neuronale activiteit, en bovendien vinden veranderingen over periodes van seconden plaats - een stuk langzamer dan de actie in de filmpjes die moet worden gemodeleerd. Om deze reden werd lang gedacht dat de extractie van bewegend beeld uit fmri-scans niet mogelijk zou zijn.
De onderzoekers slaagden er echter in om uit metingen van de primaire visuele cortex eerst basisinformatie te leren over ruimtelijke ordening in het beeld, en over de neuronenverzamelingen die dat verder verwerken. Dit werd vervolgens bij de invoer van de rest van het algoritme gevoegd.
Nadat het algoritme was getraind, kregen de proefpersonen een tweede verzameling filmpjes voorgeschoteld terwijl opnieuw hun hersenactiviteit werd gemeten. Het algoritme bouwde daarop een weergave van het bekekene op door het bepalen van de waarschijnlijkste matches met 18 miljoen seconden willekeurig YouTube-beeldmateriaal.
Professor Jack Gallant spreekt van een grote stap richting het inzichtelijk maken van interne beelden. "We zijn het raam aan het openen naar de films van de menselijke geest", stelt hij. Gallant en zijn team hopen verder dat de technologie op de duur kan helpen om te begrijpen wat er omgaat in mensen die niet verbaal kunnen communiceren, zoals mensen die een beroerte hebben gehad of comapatiënten.
