Duur vreemdgaan
Robert Charlton, een rijke zakenman had zijn vrouw op de huwelijksplechtigheid 'eeuwige trouw' beloofd, maar dat "vond vader wel wat lang!" om Toon Hermans maar even aan te halen.
Hij besloot vreemd te gaan en zuiverde zijn geweten om na iedere keer een nog groter en nog duurder cadeau voor zijn vrouw bij de juwelier te kopen. Elizabeth zijn vrouw, bleek zich in deze regeling te kunnen vinden.
Toen Robert stierf op 63 jarige leeftijd, na 25 jaar huwelijk, had zijn vrouw een verzameling van minmaal 43 stuks juwelen in haar bezit. Mevrouw Charlton liefkoosde de halskettingen, oorbellen, armbanden en ringen totdat zij in 2006 op 90-jarige leeftijd zelf overleed.
Ondanks de bizarre herinneringen die de juwelen hadden, werden ze nagelaten aan hun enige dochter, Marie, die ze besloot te verkopen. Afgelopen week werd de prijs bekendgemaakt van Roberts ontrouw toen de inhoud van het doosje de juwelen van Elizabeth op een veiling werd verkocht voor 286.000 Engelse ponden: ongeveer 6.000 pond per slippertje.
Clare Durham, een medewerker van het veilinghuis Woolley and Wallis in Salisbury, vertelde dat de geheimen van de rijke zakenman niet zo geheim waren; het bleek een publiek geheim binnen de familie. De meeste juwelen zijn antiek en werden rond 1950 en 1960 gekocht.
Clare vertelt: "Het is een prachtige collectie van mooi diamanten juwelen. De 43 stuks juwelen stammen uit het late Victoriaanse- en vroege Edwardiaanse tijdperk. Het kunnen er best wel meer dan 43 stuks zijn, want de familie heeft sommige juwelen gehouden."
"Iedere keer wanneer meneer Charlton stout deed, kocht hij een prachtig juweel voor zijn vrouw om zijn zonden af te kopen. Ze wist precies wat er aan de hand was en hij bedroog haar vaak. Zijn dochter wist ook exact wat er toen speelde; de familie heeft ons het verhaal verteld. Het was voor niemand een geheim.”
Het duurste juweel bij de veiling was een halsketting gemaakt met 54 diamanten die verkocht werd voor 50.000 pond. Men schat dat meneer Charlton er op zijn minst 5.500 pond voor betaald moet hebben rond 1960.
Meneer Charlton, die in 1974 overleed, kwam uit Leicester. Hij was directeur van onder andere een groot bouwbedrijf en een drukkerij. Ook bezat hij twee nachtclubs die hem prima de gelegenheid gaven om met klanten en zijn vrouwelijk personeel in vleselijk contact te komen.
Mevrouw Durham voegde er nog aan toe: "Hij had een belangrijke positie bij de vrijmetselarij en was een prominent lid van een golfclub. Het leek er dan ook op dat hij een gewaardeerd lid was van de gemeenschap, maar reed niettemin een behoorlijke scheve schaats."
