Voorwaardelijke straf geëist voor seks met tbs'er
Het Openbaar Ministerie (OM) in Groningen eist een voorwaardelijke werkstraf van 150 uur tegen een 35-jarige sociotherapeute van de Mesdagkliniek. De vrouw onderhield een seksuele relatie met een cliënt. En dat had niet gemogen, oordeelt het OM. Maar: de vrouw is door het hele gebeuren al behoorlijk gestraft en daarom is de geëiste straf vooral symbolisch bedoeld.
J.L. belandde eind 2005 in de kliniek nadat hij voor de tweede keer tbs met dwangverpleging had gekregen voor een zedendelict. Al snel bleken hij en sociotherapeute Mirjam G. elkaar leuk te vinden.
"Aan de ene kant maakte ik me zorgen, want ik realiseerde me heel goed dat het niet hoorde en dat het niet handig was. En dat ik te allen tijde professioneel moest blijven", vertelde een hoogzwangere Mirjam G. vanochtend voor de rechtbank in Groningen. "Aan de andere kant was het ook wel erg spannend. Zoals dat gaat als je 'normaal' iemand leuk vindt."
Het ging op dat moment niet goed met Mirjam. Ze kwam net uit een moeizame relatie en had een miskraam achter de rug. Ze was totaal het spoor bijster, was erg labiel en ontvankelijk voor liefde, zo blijkt uit de rapportage.
Het gebeurde toch. Ze zoenden. Ze werden verliefd. G. gaf J.L. cadeautjes. Gel. Een CD met romantische liedjes. Een mobiele telefoon. J.L. vertelde haar dat hij een mobieltje had - streng verboden in de kliniek. Waarom meldde ze dat niet, vroeg de rechter. 'Ja', erkende ze. 'Dat had gemoeten. Maar dat is achteraf gepraat. Ik denk dat ik er toen al te ver in zat. Op dat moment kon ik het gewoon niet opbrengen.'
Het bleef niet bij cadeautjes. Orale seks volgde. Geslachtsgemeenschap. Ongewenst? Zeker niet. "Je komt er steeds dieper in terecht", verklaarde een hoogzwangere G. slikkend.
De sociotherapeute boekte een therapiekamer om te studeren. Thuis lukte dat niet zo goed vanwege een verbouwing. Toen J.L. voorstelde om de ruimte als sekskamer te gebruiken, vond ze dat geen gek idee. Was de kamer ooit wel echt bedoeld voor studie? Tsja, verzucht ze. "Eerlijk gezegd vraag ik mezelf dat achteraf ook af."
Ze deden het twee keer, zegt Mirjam. Drie keer, zegt J.L. Hoe het ook zij: er was seks. Toen de therapeute zich realiseerde hoe fout het was, zette ze er een punt achter - na een maand of drie. Professioneel bleef ze J.L. zien en rapportages over hem maken. Beide partijen hadden het moeilijk. "Hij achtervolgde me", zegt Mirjam. "Ik durfde mijn kantoor bijna niet meer uit." Ze was eenzaam, zat in een sociaal isolement. Ze kon tegen niemand vertellen wat er was gebeurd.
Ook J.L. stortte in. Hij werd depressief en zelfs suïcidaal, vertelde zijn raadsman.
J.L. vertelde uiteindelijk aan een andere therapeut wat er gebeurd was. Hij werd onmiddellijk in beperkingen gesteld. Mirjam werd op non-actief gesteld en op staande voet ontslagen. J.L. werd overgeplaatst naar een andere kliniek.
Hij besloot aangifte te doen van ontucht. Hij eist ook 3500 euro schadevergoeding. Volgens zijn raadsman heeft hij ernstige schade geleden. Zijn behandeling heeft vertraging opgelopen.
Ook Mirjam is niet bepaald gelukkiger uit de seksuele escapade gekomen. Na haar ontslag bij de Mesdag werd ze bij de Raad voor de Kinderbescherming aangenomen, maar al heel snel ontslagen toen bekend werd hoe ze bij de Mesdag was vertrokken. Ze heeft nu wel weer een baan, maar is volgens bekenden veranderd van een vrolijke meid in een sombere, onzekere en eenzame vrouw, die zich kapotschaamt voor wat er gebeurd is.
Haar raadsman Tjalling van der Goot pleit voor vrijspraak. Volgens officier van justitie Marcel Wolters is de geëiste straf louter symbolisch. Mirjam G. noemt haar eigen acties 'ontoelaatbaar en onacceptabel', maar kan zich niet voorstellen dat welke straf dan ook erger is dan wat ze de afgelopen tijd heeft meegemaakt.
Uitspraak volgt over twee weken. In 2007 werd vier jaar geëist voor ontucht tijdens sekstherapie. Deze therapeut kreeg drie jaar cel.
