Trouwlustige Duitsers vluchten naar Denemarken
Wat moet je in Duitsland aan de autoriteiten tonen alvorens je toestemming krijgt om in het huwelijksbootje te stappen? Geboortebewijzen, paspoorten, verblijfsvergunningen, registratiedocumenten van de politie, bewijs van behaalde diploma's, documenten van ouders én grootouders, een stamboom én een door een notaris ondertekende verklaring van ongebondenheid. In veel gevallen mag een geboortebewijs maximaal zes maanden oud zijn. Voor verwerking en goedkeuring van de aanvraag staat een half jaar.
In Denemarken is alles enigszins eenvoudiger geregeld. Neem paspoorten, geboortebewijzen, verblijfsvergunningen en 65 euro mee, geef aan dat je drie dagen in het land wilt blijven en voilà: de weg naar het altaar is vrij. Deze snelle gang van zaken lokt inmiddels zo'n 1300 stelletjes per jaar naar Tonder, dat slechts drie kilometer over de grens ligt. Sinds 1965 zijn in Tonder ruim 25.000 'buitenlandse' huwelijken voltrokken.
Er zou echter nog een reden zijn om naar Denemarken uit te wijken. Volgens Natalia Lauske, oprichtster van een bedrijf dat verloofde stellen helpt de Duitse bureaucratie te omzeilen, maken sommige ambtenaren zich ongegeneerd schuldig aan discriminatie. "Ik spreek regelmatig mensen die mij met tranen in de ogen vertellen hoe ze beledigd worden. Zo wordt onder andere gevraagd waarom ze met een 'buitenlander' trouwen en niet met een Duitser."
Volgens Henning Ploeger, woordvoerder voor het Duitse Ministerie van Justitie, zijn de regels noodzakelijk om bigamie tegen te gaan. "Duitsland stelt inderdaad meer eisen dan Denemarken en andere landen. Dit zorgt er echter wel voor dat wij amper problemen hebben met dubbele of ongeldige huwelijken", aldus Ploeger. De inwoners van Tonder vinden het allemaal prima; de economie van het middeleeuwse dorp vaart wel bij de vele huwelijken en overnachtingen.