Geachte Microbe

Redactie

Dat was het dan. Het is klaar. De beslissing heb ik rationeel genomen, maar emotioneel heeft het me toch best een knauw opgeleverd. Nooit meer een kind baren. Nooit meer een klein baby’tje aan de borst. Ik ben er verdrietig om. Datgene wat mij onderscheidt van het andere geslacht, heb ik opgegeven. Ik heb me laten steriliseren omdat ik prachtige kinderen heb en er niet meer wil. Het is mooi zo. 

En toch, het is een gevoelig punt. Voor mijn gevoel heb ik een stukje van mijn essentie, het vrouw zijn, verloren. En dan lees ik in het nieuws dat het COC geslachtsregistratie onnodig vind ‘omdat het voor veel mensen tot problemen leidt’. Hou toch op. Ik ben een vrouw (ook al kan ik geen kinderen meer krijgen) en zo wil ik ook aangesproken worden. Omdat het me herinnert aan wat ik ben en wat ik me voel.

De NS wil de mensen ook al niet meer aanspreken met dames en heren, vanwege een kleine groep die zich gediscrimineerd voelt door deze vorm van aanspreken. Ik voel me gekwetst omdat ik blijkbaar niet meer mag worden aangesproken met datgene wat ik in essentie ben. Een VROUW. Als we dan toch moeten gaan neutraliseren dan iedereen maar aanspreken met beste aardbewoner? Of kwetsen we daarmee de personen die denken dat ze van Mars of Venus komen? Nou ja, dan maar iedereen met Geachte Microbe aanspreken. We zijn immers allemaal een nietig stukje stof in het heelal.