Incidentje

Maurits (Tocqueville)

Eens in de zoveel tijd komt er een deugmens weer eens vertellen dat de Islam de religie van de vrede is. Burgemeester Aboutaleb deed het, weliswaar met de kanttekening dat sommige moslims wel geweld uit de Koran kunnen halen. Dr. Reuver, kerkleider van de Protestantse Kerk in Nederland, deed dat afgelopen zaterdag in het dagblad Trouw. Moslims zelf doen het.

De Islam is geen religie van vrede. Het heeft zich de afgelopen 1400 jaar geprofileerd als religie van oorlog en onderdrukking. Tot op de dag van vandaag staat het Midden-Oosten in brand. De afgelopen duizend jaar zijn er honderden oorlogen geweest tussen Europa en het Midden-Oosten, om slechts één reden: onderwerping aan de islam. Ook nu zijn we in een verwoede oorlog met allerlei Islamitische groeperingen in het Midden-Oosten. Echter halen we de wolf in schaapskleren binnen door alle moslims hier zonder voorwaarden toe te laten.

Nu komen de gebruikelijke argumenten weer naar voren: deze moslims zijn gematigd, niet alle moslims plegen aanslagen, je moet ze niet over een kam scheren, het geweld in de Koran is alleen maar verdedigend bedoeld, de jihad is een geestelijke strijd, er staan ook gewelddadige teksten in de bijbel en ga zo maar door.

Hoe gematigd deze moslims ook zijn en hoewel er ook weleens moslims zijn die de aanslagen afkeuren, ondersteunen deze moslims ook de onderdrukkende religie Islam. De Islam staat immers voor onderdrukking. De onderdrukking van de vrouwen is nog wel het meest duidelijk. Zelfs als je de Koran heel breed interpreteert, mogen moslima’s nog steeds niet met een niet-moslim trouwen, maar een moslim wel. Daarnaast krijgen vrouwen slechts de helft van de erfenis in vergelijking met haar broer(s). Ook mogen moslima’s alleen maar scheiden als haar echtgenoot daar toestemming voor geeft.

Echter onderdrukt de Islam ook afwijkende meningen. De strijd tussen de verschillende groeperingen met hun eigen interpretatie van de Koran is erg zichtbaar. Daarnaast moeten niet-gelovigen de “jizya-belasting” betalen, want ‘Allah is liefdevol en barmhartig’. Als je die belasting niet wenst te betalen, resteert enkel bekeren of de doodstraf. Heel barmhartig en liefdevol, inderdaad.

Hoewel niet alle moslims aanslagen plegen, ondersteunen deze moslims de gewelddadige jihadisten. Zij verwerpen hun immorele en gewelddadige Islam immers niet. De Koran staat vol met gewelddadige teksten: ‘dood hen waar je hen kunt vinden’ (2:191), ‘Wij zullen angst in de harten van de ongelovigen werpen’ (3:151), ‘En strijd tegen hen tot er geen fitnah (ongeloof) meer is’ (8:39) en zo nog 106 duidelijke, gewelddadige teksten. Nee, deze teksten zijn niet tijdgebonden, zoals het Oude Testament in de Bijbel. Ze staan er met een open einde; er wordt niet verteld wanneer die gruwelen op moeten houden, behalve dan als alle andersdenkenden dood of bekeerd zijn.

Maar deze teksten gaan toch over een geestelijke strijd? O, ja? ‘Niet gelijk zijn de (thuis-)zittenden van de gelovigen, behalve gehandicapten, aan degenen die strijden op de Weg van Allah met hun eigendommen en hun zielen. Allah heeft de strijders met hun eigendommen en zielen een rang bevoorrecht boven de (thuis-)zitters. Aan allen heeft Allah het goede beloofd. En Allah heeft de strijders boven de (thuis-)zitters bevoorrecht met een geweldige beloning.’ Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat gehandicapten geen geestelijke strijd kunnen voeren.

Moslims kunnen geen excuus hebben voor de gruwelen die in de Koran en de verschillende versies van de Hadith staan. Geen van die excuses wegen op tegen de gewelddadigheden, de onderdrukking en de haat die in de Koran staat. Het geweld van de zogenaamde enkelingen zijn geen uitwassen of incidenten, maar worden passief gesteund door de stille meerderheid van de moslims. De islam de religie van de vrede? Als iedereen dood is, wellicht.