Colporteurs

Bixbix

Colportage

Gistermiddag rond een uur of twee werd er beneden aangebeld. Vreemd, ik verwachtte niemand. Er wordt wel eens belletje getrokken maar nooit onder schooltijd (logisch).

Ik nam de huistelefoon op en een jongeman vroeg of ik open wilde doen want hij wilde met me ergens over praten. Volgens mij liet ik toen al duidelijk merken dat ik niet blij met zijn verzoek was. Ik liet een zucht en vervolgens maakte ik een tjoerie, maar helaas hielp dat niet. En domme ik deed, tegen beter weten in, de benedendeur open.

Ik liep dus maar vast naar de voordeur, geheid dat die gast aan ging bellen. Ik was hem net voor.

'O, ik wilde net aanbellen' zei hij gemaakt lachend.

'Tja' zei ik (maar ik dacht: rot op).

'Bent u de hoofdbewoner?'

'Ja'.

'Bent u degene die de financiën afhandelt?'

'Ja'.

En hij ratelde maar door. Dat hij zo'n geweldig aanbod mocht doen van energiemaatschappij hupperdepup (ik kon niet verstaan welke). Enzovoort, enzovoort.

Dus ik vertelde hem netjes dat ik tevreden ben met de energiemaatschappij waar ik nu klant ben, dat ik bij een ander niets tot weinig goedkoper uit zou kunnen zijn en dat ik dus niet van plan ben over te stappen.

Duidelijk toch? Ik vond dat ik me keurig netjes gedragen had maar toch heel duidelijk had gemaakt dat hij verder geen moeite hoefde te doen.

Hij had een andere mening.

Hij vroeg of ik echt van plan was zomaar 100 euro per jaar te laten liggen. Want dat zou ik kunnen besparen op de vaste lasten. Echt waar.

Maar die gaan toch via een andere maatschappij, Liander, dacht ik? Maar ik zei dat natuurlijk niet want als ik het verkeerd had had hij me te pakken en ik wil natuurlijk niet dom overkomen. Dus ik zei nog maar een keer dat ik niet wilde overstappen.

Toen zei hij: 'Maar u luistert niet!'. En echt hij trok er zo'n gezicht bij alsof ik 12 ben en nog niet weet wat goed voor me is.

Vervolgens kwam er een bedrag van euro 8,00 per maand dat ik ergens op zou kunnen besparen, maar ik luisterde niet meer. Mijn hersens bleven hangen op het 'Maar u luistert niet!'.

Schijnbaar had hij (eindelijk) in de gaten dat hij zijn tijd stond te verdoen, want ineens draaide hij weg, mij nog even kwaad aankijkend en wenste me een (schijnheilige) fijne dag verder.

Serieus, de volgende keer doe ik niet meer open voor colporteurs. Maar dat heb ik me al vaker voorgenomen.