Omdenken

Veel mensen geloven: “Ik hou teveel van eten.”
Ze denken te moeten kiezen tussen een slank lichaam en genieten. Dat je minder om voedsel moet geven om je in te kunnen houden. Het tegendeel zou wel eens waar kunnen zijn. Hoeveel mensen proppen zich niet vol, zonder de lekkernijen of gerechten te zien, te ruiken en te proeven? Uit gewoonte, frustratie of onmacht. Een warme maaltijd onderuitgezakt naar binnen werken, of een hele zak m&m's achteroverslaan zonder erbij stil te staan en waar je je achteraf weinig van herinnert, is dat uit liefde voor voedsel? Het lijkt eerder een verslaving!
Samen met een vriend heb ik een manier ontdekt om verslavingen te overwinnen: Door een behoefte helemaal te vervullen.
Hadden we zin in chocola, dan kozen we voor een echt goede kwaliteit. Daardoor voelden we ons eerder voldaan en hadden we minder ervan nodig.

Veel mensen zien voedsel eerder als vijand dan als vriend. Ook mensen die zeggen nauwelijks eetlust te hebben, kunnen met vetrollen kampen. Niet zelden kiest iemand voor een snelle (dus minder gezonde) hap, juist omdat hij niet veel geeft om eten. Zelfs al zou het aantal calorieën lager uitvallen dat je in principe nodig hebt, vulling zonder voedingswaarde is een ramp voor de spijsvertering.
Zou je werkelijk van lekker eten houden, heb je er ook aandacht voor. Hoe het eruitziet. De geur, de structuur. Wat proef je. Welke sensatie gaat er door je lichaam? Voelt het gezond en energiek, of zwaar en futloos. Hoe is de nasmaak? Alle zintuigen doen mee!

Het pad die je maaltijd bewandeld heeft, alvorens op je bord te belanden. Sta is eens stil bij de wonderen der natuur. Uit een zaadje kan een mooie plant groeien, vol heerlijke vruchten of groenten. De energie die er van gewassen uitgaat die op hun eigen tempo, in de zon konden rijpen, voedt ook ons levenskracht. Wie hier echt bij stilstaat zal de maaltijd ook bewuster beleven, wat zich kan uiten in levensvreugde en juist minder eten.
Door met aandacht te eten en goed te kauwen kun je de voedingsstoffen bovendien beter in je opnemen, zodat je minder nodig hebt.

Stel je een heerlijk maal voor als een geliefde. Je wilt tijd met hem of haar doorbrengen, aandacht hebben voor de verhalen, je op je gemak voelen en ieder moment ten volle beleven. Veel mensen die zeggen dol op eten te zijn, gaan er lang niet zo respectvol en liefdevol mee om.
Voor een gezonde relatie met voedsel, 'moet' je dus meer van eten gaan houden, niet minder.

Van mezelf mag ik werkelijk alles eten, ook snoep. Uiteraard wil ik niets binnen krijgen waar ik beroerd of uitgeput van raak. Ik reageer slecht op grote hoeveelheden suiker. Noten, gedroogde vruchten zoals dadels en vijgen, of een stukje biologische chocolade en een huisgemaakt stukje taart vallen prima.
Kwaliteit is belangrijk. Alleen zondigen met heerlijkheden. Iets wat ik maar matig lekker vind, kan ik beter laten staan: het levert alleen maar teleurstelling en frustratie op en de behoefte aan iets echt lekkers.
Kleine beetjes lijken al snel veel wanneer je er bewust en totaal van geniet. In plaats van een zak chip soldaat maken, een klein bakje vullen. Dat werkt als een natuurlijke rem en het staat ook chiqer. Ook is de behoefte eerder vervuld.

Gaandeweg kom je er ook achter dat veel lekkernijen die je niet kon laten staan, veel minder goed smaken dan je eigenlijk dacht. Het went om weinig te snoepen.
Wanneer iemand weer eens een spottende opmerkingen maakt over mijn eetlust, probeer ik hier aan te denken: Van lekker eten houden betekent ook aandacht, toewijding en bewust genieten.

Veel mensen gaan uit van wat ze niet willen. Maar op het moment dat je ergens niet aan wilt denken, zit het al in je hoofd. Probeer gedurende vijf minuten maar eens niet aan een roze olifant te denken ;-)
Wat je aandacht geeft, groeit. Je kunt je beter richten op een mooi beeld, waar je blij van wordt. In plaats van: 'Als ik maar niet ziek word': 'Ik voel me gezond en energiek.'
Wanneer er iemand naast je zit te snotteren, denk je algauw: 'Straks raak ik besmet'. In plaats hiervan kun je ook denken: 'Hopelijk voelt hij zich snel weer beter' of: 'Laat ik wat extra fruit nemen, vitamine C is goed voor de weerstand.'

Juist het willen vermijden, het oordelen en het afweren roept ellende over ons af. Uiteraard hoef en kun je niet alle negatieve gedachten voor zijn, want ook dat is weer een waardeoordeel, iets dat je wilt vermijden. In plaats daarvan kun je de opwelling of gedachte onderzoeken. Het komt altijd ergens vandaan, met vluchten of het ontkennen kom je er niet onderuit. Niet zelden zul je proberen je ongenoegen weg te eten. Ervaringen en gevoelens lossen zich zelden zomaar op. Gedachten zijn niet goed of verkeerd. Je hoeft er niet naar te handelen. Sommige kun je laten passeren als mensen die voorbijlopen. Andere vragen echt je aandacht. Meestal speelt er iets in je leven.
'Verkeerde' gedachten en gevoelens zijn vaak helemaal niet slecht, zolang je je bewust ervan bent en de betekenis ervan begrijpt.

Als het gaat om meer zelfvertrouwen uitstralen, krijg je vaak het advies om je aantrekkelijk te kleden en er verzorgd uit te zien.
Veel mensen gaan regelmatig naar de kapper of zelfs de schoonheidsspecialst. Zou een innerlijke schoonmaakbeurt niet met dezelfde regelmaat op ons programma moeten staan? Zou dat geen basis zijn voor werkelijk zelfvertrouwen? Het her-kennen van je kwaliteiten en je 'zwakheden' accepteren. Wanneer je echt in je kracht komt te staan, straal je dat ook uit. Je merkt dat mensen je serieuzer nemen.
Veel vaardigheden zijn wel aan te leren. Vaak is het keuzes maken. Wat doet er echt toe voor jou?
Als je overal goed in zou zijn, hoe moet je je aandacht dan verdelen? Alles een beetje. De toewijding en betrokkenheid verslapt.

Omdenken is vaak ook een kwestie van doorzetten. Vaak zijn het trage (spreekwoordelijke) vruchten, maar des te voedzamer.
Zoals biologische groenten en fruit ook langzamer groeien dan commercieel spul en ook meer kosten. Daar staat tegenover dat de puurste variant ook de meeste vitaminen, mineralen en energie bevat. Voor kieskeurige gehemelten smaakt het ook beter.

Omdenken kan helpen om angsten te overwinnen. Hoewel ik mezelf een slechter spreker vond, ben ik toch lezingen gaan geven, met een paar andere mensen. De eerste keren had ik het gevoel flauw te vallen van de zenuwen. Haperend kwam het verhaal eruit, maar ik maakte mijn punt.
Tot mijn verbazing waren mensen onder de indru. Ze herkennen zich erin, het raakte iets wezenlijks bij hen.
Waarschijnlijk hielp het om achter mijn verhaal te staan. Mijn diagnose autisme, wat eens een strop was, werd een inspiratiebron voor andere mensen. Ze putten er hoop uit hoe ik tegen alle prognoses in een betrekkelijk zelfstandig en zinvol leven leidde. Al bereikte ik maar een paar mensen per maand, er zijn kinderen die meer mogelijkheden en mooie toekomstperspectieven krijgen.

Wanneer je ergens voor durft te gaan en niet meteen afhaakt bij het eerste obstakel, kan er een mooie kentering plaatsvinden. Ben je eenmaal op toeren, kan iets een tweede natuur worden. Natuurlijk kun je ook obstakels tegenkomen. Onverwachte situaties of extra werk. Een voorval wat je herinnert aan een nare periode. Dat hoeft niet erg te zijn, zolang je doorhebt wat er gebeurt en het in jezelf kunt oplossen.

Als je vertrouwen hebt in jezelf, kun je een ander pas echt iets kostbaars geven.